Off-line; maar ik kan het niet laten - een anekdote (echt gebeurd) in Reet.Hier gaan we.
Toen ik op een fietstocht in Reet passeerde en het kouder was dan ik verwachtte, vooral aan mijn kniën, stapte in de dagbladhandel,achter de kerk,binnen.De uitbaatster en haar zus waren de rekken aan het aanvullen.Op haar vraag ' Wat zal het zijn voor mijnheer?, vroeg ik haar op ze een potje vaseline in huis had.Antwoord was neen en verder geen reactie. Tot ik haar zus zag die begon te lachen, this is the moment. Ik vroeg of ze konden indenken waarvoor die vaseline moest dienen.De zus zei neen maar misschien willen we dat niet weten. Ik zei daarop, kijk ik ben op weg voor een rit van een viertal uren en je weet maar nooit in welke situatie je terechtkomt en als je dan vlug moet zijn is een potje vaseline wel handig. Heel veel gelach natuurlijk van beiden.(geen me-too) Ik heb dan uitgelegd dat het voor mijn kniën was maar dat geloofden ze niet meer.Later toen ik nog eens in de winkel gepasseerde (in burgerkledij), het verhaal ook nog eens overgedaan, in aanwezigheid van enkele klanten en haar echtgenoot werd er eveneens hartelijk mee gelachen.
(doordenkertje)