Nou, afgelopen Zaterdag de Trois Ballons gereden, Hierbij mijn verslagje.
Zoals eerder gepost had ik inderdaad een startnummer voor de wedstrijdgroep bemachtigd. Om 6,50 sluit ik aan bij de wedstrijdcategorie. Na het startschot wordt er hard gereden. Eerste kilometers tikken we een aantal malen de 50 aan. Ivm met wegwerkzaamheden worden we via een alternatieve route gestuurd. Na een km of tien rijden we de provinciale weg bij Raddon weer op, het tempo valt even stil en ik demarreer. (had ik ook al aangekondigd
) Ik smaak het genoegen om een aantal km's op kop van de wedstrijd te rijden. Helaas is het avontuur van korte duur en wordt ik weer opgeslokt door het peloton. Voordeel is dat ik bij Faucogny ver vooraan zit. Wat zijn er toch veel fietsers die hard kunnen fietsen maar echt NIET kunnen sturen
. De eerste schifting na Faucogny overleef ik nog maar het stuk naar Fresse laat ik de groep gaan, anders kan ik na de Servance al afstappen.
De Ballon de Servance dient zich aan. Hier is alleen het middelste gedeelte (km4 naar 3 ) echt steil. Maar het is warm en vochtig, ik zweet me de tering en kom niet in mijn ritme. Ik vervloek mijn onbedwingbare neiging om altijd voorin te willen koersen (ga ik op mijn 50e waarschijnlijk ook niet meer afleren). Ik kom boven maar het gaat niet best zo. De afdaling van de Servance is een K..ding, onoverzichtelijke bochten, smal, nog vochtig her en der en slecht asfalt! Hier zie ik twee valpartijen (schuivers). Bij het oversteken van de N66 in le Thillot, gaat een vrouwelijke gendarme volledig uit haar plaat als we niet precies doen wat ze zegt (grappig
). Ik besluit bij de WATERbevoorrading in Travexin toch alvast maar wat te bij tanken omdat ik al zoveel gezweten heb. De Oderen en de Markstein neem ik me voor om wat op reserve te rijden om mijzelf nog een beetje te sparen. Deze hellingen lenen zich daar ook prima voor. Helaas zal dat wel een wat mindere eindtijd betekenen, maar anders ben ik bang dat het niet goed gaat komen. De bevoorrading op de Markstein is prima, Sportdrank, water, cola en diverse repen/ gelletjes. Ik snap niet dat iemand hier problemen mee heeft.
Mijn strategie voor de Markstein heeft gewerkt, ik haal nu weeral een aantal mensen in die mij eerder voorbijgereden waren. De afdaling naar de Col Amic is niet fijn. Eerste deel net geasfalteerd met veel losse steentjes en tweede deel de kinderkopjes haarspeldbochten. Ik kom echter goed beneden en de hundsruck gaat prima, deze klim ligt mij wel, steilere stukken worden snel afgewisseld met vlakkere. Deze manier van klimmen is zeer geschikt voor mijn gestel. Dan richting de Alsace.
Helaas zit ik vanaf Masevaux in de Chasse Patat. Rijd slechts samen met één fransman. Geen groepje te bekennen, De fransman doet zijn best, maar ik moet echt het grootste deel van het kopwerk doen. Als Polderstoemper kán ik dat natuurlijk wel
. Na nog even wat getankt te hebben bij de bevoorrading (was ook weer van alles te krijgen!) begin ik aan de alsace. Ik heb deze al twee keer beklommen in de voorafgaande week, dus ik weet wat er komt. Eerste deel van meer 1 naar meer 2 zijn korte haarspelden, dat gaat prima. Dan vanaf km 6 naar km 1 is het bijna constant 9%. Dit ligt mij niet zo, maar ik heb nu profijt van mijn "markstein strategie" en haal gestaag de één na de ander in. Pas de laatste km vlakt de klim af en kan de heerlijke afdaling beginnen. Prima asfalt en mooie bochten, Ik zoef naar beneden en haal iedereen in; HEERLIJK! .
Beneden aangekomen rij ik samen met een belg (Cyclo4cancer team) naar Giromagny. Hij is nog iets fitter als ik en ik zie af als een beer in zijn wiel. Zeker als blijkt dat vanaf Giromagny er nog "geklommen" moet worden (mag geen naam hebben, maar na 190 km doet alles zeer). Ten lange leste doemt de Planche op. Hij ligt er blak(er)end bij. De eerste km's zijn moordend. Zonnetje staat er pal op en er is geen wind. G..... Wat is dit warm en zwaar. Bij de overgang van vlak naar klim trekt er een lichte kramp door mijn been maar ik blijf gestaag doortrappen en zo trap ik deze er weer uit. Ik kom niet meer in een goed klim ritme, dit is gewoon vrij worstelen. Maar iedereen heeft dit en meter voor meter tel ik af. Als we bij het parkeerterrein komen weet ik dat de laatste paar 100 meter nog erg pijn gaan doen. Ik pers alles er uit en ik ben BOVEN!. Ik rol over de streep in 8,04 uur. Helaas niet helemaal volgens plan, maar op zich (achteraf) wel tevreden.
Als ik bij de finish op mijn fietsmaatjes sta te wachten zie ik echt akelige taferelen. Kotsende mensen, sommigen lopend op hun sokken naar de streep, mensen die diect over de streep neervallen, enz. enz. Het was echt een zware editie. Wat mij betreft zeker veel zwaarder dan de vorige twee en gevoelsmatig ook zwaarder dan bv de marmotte (maar dat is misschien voor iedereen veschillend).
Bevoorrading was wat mij betreft goed, verkeersregelaars echt prima. Motoren heb ik geen last van gehad (alleen in een afdaling een eikel die aangaf dat ik rechts moest blijven
), Enige minpunt; Ik had vanf de servance een aanlopende voorrem, Er was bij GEEN ENKEL bevoorradingspunt technische ondersteuning. Nog geen steeksleuteltje of inbusset. Ten slotte op de Grand Ballon bij een nederlandse begeidingsbus dit pas kunnen repareren.
Ouder worden is verplicht, volwassen worden is een keuze.
