Ik heb gisteren wederom een topdag gehad in de Ardennen. Om iets voor 8 uur hobbelden forumleden Csteenbe, Dapoker, fietsmaat Bas en ikzelf het startterrein af waar we al snel konden warmdraaien op de Cote de Creppe. Het was al best warm maar de eerste twee uur hebben we veel onder de bomen gereden en dus was het soms zelfs lekker koel.
Het alternatief voor de Cole de Lorcee was de Cote de Brume, een lange geleidelijke beklimming door de bossen. Heerlijk fietsen dus.
Na de eerste bevoorrading begon het harde werken: de Roche A Frene. Hier was het al behoorlijk warm. De Ancienne Barrière viel mee door het windje, het was niet de verwachte bakoven. Ondanks dat ik het altijd erg snel warm heb, had ik tot zeker halverwege de dag weinig last van de hitte. Je moest wel steeds erg goed blijven drinken.
Onderweg viel er weer te genieten van veel gesoigneerde renners (veel klimkuiten gezien), mooie dikke fietsen en ook veel dames op de fiets, die er ook een prima tempo op nahielden! Het dameswielrennen is in opkomst!
Vanaf de Stockeu was het alles geven wat we nog hadden. De werkzaamheden aan de voet waren nog steeds niet klaar, zodat we na de afdaling naar Stavelot in een soort steengroeve terecht kwamen en dus vanuit stilstand konden gaan klimmen. Dat was even wat minder. De Wanneraval was bloedheet en het was een kleine tegenvaller dat daar boven geen bevoorrading was. Die was gelukkig niet heel veel later, iets voorbij Trois Ponts. Ik heb daar overigens niets gezien van de gevaarlijke of vervelende situaties waar dwangarbeider naar verwijst. Ik vond het gisteren allemaal erg relaxt! Maar dat kwam wellicht omdat ik een prima dag had, voor mijn doen overal lekker naar boven reed, zo nu en dan een groep op sleeptouw kon nemen en het dus gewoon erg goed naar m'n zin had.
Na de laatste bevoorrading restte nog het alternatief voor de Thier de Coo, wat weinig voorstelde en daarna was het nogmaals gekookt worden op de Haute Levee, de Garmin gaf daar inmiddels 34 graden aan, maar dat zal wel door het asfalt komen. Zoals altijd was ik blij dat ik die gehad had en lokte het vooruitzicht van de laatste beklimming de Rosier. Inmiddels had ik wel wat last van pijnlijke voeten, het getril van het Waalse asfalt deed daar nog een schepje bovenop.
De Rosier ging ook weer lekker maar toen ik eenmaal boven was, was ik toch heel blij dat het klimmen erop zat. Nu lekker volle bak naar beneden. Tijdens die afdaling kwamen we de enige slecht opgehangen pijl van de dag tegen zodat we bijna een bocht misten (terwijl we na zoveel jaar dondersgoed weten dat we daar naar links moeten). Dat ging dus maar net goed en nu was het echt op naar het bier! Dat smaakte uiteraard prima na afloop.
Bij de finish nog even nakletsen met wat kennissen uit de buurt van mijn woonplaats die Er ook waren (sowieso was half fietsend Brabant naar de Waalse pijl afgereisd volgens mij
) en toen was het via mijn logeeradres in Maastricht op naar huis waar ik de rest van de avond heb zitten eten.