Alles loopt aardig goed,mag zelfs een paar meter zonder krukken lopen.Ook enkele wandelingjes(500m) met kleinkind in kinderwagen,zo heb ik steun aan de kinderwagen.Was wel heel moeilijk om zonder hinken te stappen.
Vandaag bij kiné vooral gewerkt op het stappen zonder krukken.Moet leren van mooi men hiel te plaatsen en dan zo lang mogelijk afrollen op dikke teen.Aan de heup heb ik al lang niets pijn,maar de knie baart me nu meer zorgen, daar knikt de knie naar binnen bij het stappen.
Straks ga ik met Jeff(kleinkind) mee zwemmen,ben echt benieuwd hoe dit ga verlopen.Fietsen durf ik nog niet aangezien ik bij het stoppen het eerst met men linkervoet afstap.
Neem nog alleen een pijnstiller bij het slapen gaan,maar dan meer voor de knie dan de heup.
Volgens dokter zou het knieprobleem komen van de operatie bij het in lijn brengen van femur en dan wordt er toch wel aardig aan been getrokken.
Hopelijk blijft het zo verder gaan en kan ik tegen de lente misschien op de MTB.
Ben je al terug op de racefiets?
Waarom hebben wij nu de fietssport als hobby?Probleem zou minder zijn indien we niet zo sportminded zijn.Mensen die graag lezen of houden van een rustig leventje zouden daar minder problemen mee hebben en alles op zen verloop laten.Maar ja,die zullen dan misschien andere zorgen hebben.
Herstel gecompliceerde bovenbeen breuk
Vervelend van je knie Rodger, ik hoop dat het snel overgaat maar dat is ook wel te verwachten. De eerste weken na de operatie heb je gewoon altijd wel ergens last van, maar dat verdwijnt (uit eigen ervaring) snel weer.
Ik zit nog steeds alleen op de Tacx en doe daarnaast bij de Fysio ook allerlei oefeningen om de kracht terug te krijgen. Eerlijk gezegd heb ik wel wat angst in de benen als ik nu de weg op ga met die gladde wegen. Durf het gewoon nog niet aan om nu op de racefiets te stappen, ben echt bang om weer onderuit te gaan....
Tja waarom wij de fietssport. Hier kan ik alleen maar een quote aanhalen die ik eerder op dit forum gelezen heb:
"Niet-wielrenners. De leegheid van die levens schokt me." T.Krabbé
Ik zit nog steeds alleen op de Tacx en doe daarnaast bij de Fysio ook allerlei oefeningen om de kracht terug te krijgen. Eerlijk gezegd heb ik wel wat angst in de benen als ik nu de weg op ga met die gladde wegen. Durf het gewoon nog niet aan om nu op de racefiets te stappen, ben echt bang om weer onderuit te gaan....
Tja waarom wij de fietssport. Hier kan ik alleen maar een quote aanhalen die ik eerder op dit forum gelezen heb:
"Niet-wielrenners. De leegheid van die levens schokt me." T.Krabbé
Mooi gezegde.
Ja,die angst zullen we wel rap overwinnen als de dagen wat warmer en zonniger worden.Kracht stel ik nog een beetje uit,werk vooral op soepelheid.Ondertussen verstevig ik men buik en rugspieren ook wel belangrijk bij het biken.
Gisteren bij het zwemmen had ik een raar gevoel in de onderbenen,precies gevoelloos,nochtans bij het staan geen probleem.Ben dan maar gestopt uit voorzorg.Ga dit wel melden bij volgende afspraak.
Blijven doorbijten en dan komen we er wel.
Ja,die angst zullen we wel rap overwinnen als de dagen wat warmer en zonniger worden.Kracht stel ik nog een beetje uit,werk vooral op soepelheid.Ondertussen verstevig ik men buik en rugspieren ook wel belangrijk bij het biken.
Gisteren bij het zwemmen had ik een raar gevoel in de onderbenen,precies gevoelloos,nochtans bij het staan geen probleem.Ben dan maar gestopt uit voorzorg.Ga dit wel melden bij volgende afspraak.
Blijven doorbijten en dan komen we er wel.
Daar raken jullie een thema aan waar ik ook erg mee zit. De wieler-hobby heeft bij mij ook al een erg grote tol geëist. Vroeger (ben intussen 32) reed ik 4 jaar competitie bij de jeugd en op één sleutelbeenbreuk na, heb ik daar eigenlijk niets voorgehad. Rond mijn 20ste gestopt en op mijn 28ste terug begonnen omdat ik echt nood had aan mijn oude hobby en passie. Sinds toen:
- 2012: Voet schiet tijdens een sprintje op training los uit rotpedalen die nooit op de markt hadden mogen komen (Time iClic carbon): 7 gebroken ribben en sleutelbeenoperatie
- 2013: Tijdens een trainingstochtje in Frankrijk bij veel te warm weer kijk ik na 120 km in de hitte even achterom naar een wegwijzer omdat mijn fietsgps aangeeft dat ik van het parcours ben. Ik ga door deze onoplettendheid net naast de weg en op een rotsblok: 2 ribben gebroken.
- 2014: Tijdens een wedstrijd doet in de sprint een renner voor mij een levensgevaarlijk manoevre en komt ten val vlak voor mij. Ik ga erover tegen 60 km/u en breek mijn elleboog die geopereerd moet worden.
Nu zit ik zo langszaam in de situatie dat ik nog steeds dood- en doodgraag fiets en wedstrijdjes rijd, maar dat alle krediet bij mijn omgeving zowat weg is. Bovendien spookt het vaak door mijn hoofd dat het zomaar plots kan gebeuren en heb daardoor ook merkelijk meer schrik gekregen. Tot slot verklaren niet-sportingestelde mensen mee voor gek dat ik nog op een tweewieler kruip.
De vraag is dan ook: Wanneer ga je overstag en besluit je iets helemaal anders te gaan doen. Ik heb het gevoel dat ik dat nog steeds niet kan omdat ik het veel te graag doe...
- 2012: Voet schiet tijdens een sprintje op training los uit rotpedalen die nooit op de markt hadden mogen komen (Time iClic carbon): 7 gebroken ribben en sleutelbeenoperatie
- 2013: Tijdens een trainingstochtje in Frankrijk bij veel te warm weer kijk ik na 120 km in de hitte even achterom naar een wegwijzer omdat mijn fietsgps aangeeft dat ik van het parcours ben. Ik ga door deze onoplettendheid net naast de weg en op een rotsblok: 2 ribben gebroken.
- 2014: Tijdens een wedstrijd doet in de sprint een renner voor mij een levensgevaarlijk manoevre en komt ten val vlak voor mij. Ik ga erover tegen 60 km/u en breek mijn elleboog die geopereerd moet worden.
Nu zit ik zo langszaam in de situatie dat ik nog steeds dood- en doodgraag fiets en wedstrijdjes rijd, maar dat alle krediet bij mijn omgeving zowat weg is. Bovendien spookt het vaak door mijn hoofd dat het zomaar plots kan gebeuren en heb daardoor ook merkelijk meer schrik gekregen. Tot slot verklaren niet-sportingestelde mensen mee voor gek dat ik nog op een tweewieler kruip.
De vraag is dan ook: Wanneer ga je overstag en besluit je iets helemaal anders te gaan doen. Ik heb het gevoel dat ik dat nog steeds niet kan omdat ik het veel te graag doe...
Als ik dat zo lees dan mag ik nog niet klagen,op 30 jaar wielersport met gemiddeld tussen 12 000 en 14 000km/jaar,is dit men eerste ernstig ongeval.Men vrouw had zich dit al eerder verwacht..
Denk niet dat je op jou leeftijd zo maar plots naar een andere hobby gaat,je gaat altijd met de wielersport in je achterhoofd blijven zitten.
Zelf reed ik koers tot men 18 jaar,nadien vriendinnetje die tennis speelde en daar dan gedreven mij op toegelegd dat ik men diploma van tennisleraar heb gehaald en tevens sparringpartner van Belgisch kampioen.
Ondertussen ook windsurfen en autokoers gereden,waaronder de 24 uren van Franchorchamps
In 1985 was het terug de 11stedentocht en daar droomde ik al jaren van,was ook een goed kunstschaatser.Zonder ooit op noren te hebben gestaan konden wij als buitenlander inschrijven.Vlug een paar noren gekocht en daar wat op geoefend.Heb hem uitgereden en was binnen rond 11U.
Deze sport is mij dan zo gaan boeien dat ik lessen ben gaan nemen.Nadien heb ik hem dan 1986 en 1997 ook uitgereden.
In '85 was zo wat het begin van het mountainbiken en aangezien wij als belg niet de mogelijkheid hebben om te trainen op lange baan ,ben ik dan beginnen te mountainbiken om altijd in form te zijn inden de tocht zou doorgaan.Het mountainbiken was dan een nieuwe dimensie om buitensport te beoefenen.
Ik voelde mij herleven wanneer ik terug op de bike zat.Wat je op jongere leeftijd met plezier gedaan hebt komt vroeg of later weer boven.Sindsdien vele marathons in buitenland gereden,nooit echt voor een podium maar gewoon voor het plezier.
Waarom zou jij naar een andere hobby gaan?Je gaat steeds met die drang naar de wielersport in je hoofd zitten en dit komt niet ten goede van je omgeving.
Weet niet dat je ook op de mountainbike zit,maar deze sport geeft je andere dimensie betreft beleven van buitensport.Misschien wat afwisseling en niet steeds met je neus op je stuur en in de beugels rond koersen.
Je bent geen profrenner ,dus geen verplichting om resultaat te rijden om zo toch je maand rond te komen.
Natuurlijk is men fier als je een goed resultaat rijdt,maar buiten je vrienden is er niemand die daar interesse voor heeft.
Je valpartijen zul je natuurlijk wel moeten overwinnen,maar het is niet omdat je nu 3x op korte tijd ongeluk hebt gehad dat dit zich in de toekomst nog gaat herhalen.
Zou zeggen fiks je niet alleen op wielrennen maar doe ook nog eens wat anders dat je ook ten goede komt voor deze sport.
Je gaat misschien denken dat ik een oud vrijgezel ben,maar ben reeds 43jaar getrouwd en 4 kinderen en dat maakt het allemaal zo gezellig dat wij dit samen kunnen beleven.
In deze periode hebben we allemaal wel eens een dipje en nemen dan verkeerde beslissingen.Zou zeggen laat het wat rusten,ga wat wandelen,lopen,schaatsen,zwemmen en je goesting zal vlug terugkomen en alles het zonnetje wat warmer wordt zul je wel snel op je fiets springen.
Denk niet dat je op jou leeftijd zo maar plots naar een andere hobby gaat,je gaat altijd met de wielersport in je achterhoofd blijven zitten.
Zelf reed ik koers tot men 18 jaar,nadien vriendinnetje die tennis speelde en daar dan gedreven mij op toegelegd dat ik men diploma van tennisleraar heb gehaald en tevens sparringpartner van Belgisch kampioen.
Ondertussen ook windsurfen en autokoers gereden,waaronder de 24 uren van Franchorchamps
In 1985 was het terug de 11stedentocht en daar droomde ik al jaren van,was ook een goed kunstschaatser.Zonder ooit op noren te hebben gestaan konden wij als buitenlander inschrijven.Vlug een paar noren gekocht en daar wat op geoefend.Heb hem uitgereden en was binnen rond 11U.
Deze sport is mij dan zo gaan boeien dat ik lessen ben gaan nemen.Nadien heb ik hem dan 1986 en 1997 ook uitgereden.
In '85 was zo wat het begin van het mountainbiken en aangezien wij als belg niet de mogelijkheid hebben om te trainen op lange baan ,ben ik dan beginnen te mountainbiken om altijd in form te zijn inden de tocht zou doorgaan.Het mountainbiken was dan een nieuwe dimensie om buitensport te beoefenen.
Ik voelde mij herleven wanneer ik terug op de bike zat.Wat je op jongere leeftijd met plezier gedaan hebt komt vroeg of later weer boven.Sindsdien vele marathons in buitenland gereden,nooit echt voor een podium maar gewoon voor het plezier.
Waarom zou jij naar een andere hobby gaan?Je gaat steeds met die drang naar de wielersport in je hoofd zitten en dit komt niet ten goede van je omgeving.
Weet niet dat je ook op de mountainbike zit,maar deze sport geeft je andere dimensie betreft beleven van buitensport.Misschien wat afwisseling en niet steeds met je neus op je stuur en in de beugels rond koersen.
Je bent geen profrenner ,dus geen verplichting om resultaat te rijden om zo toch je maand rond te komen.
Natuurlijk is men fier als je een goed resultaat rijdt,maar buiten je vrienden is er niemand die daar interesse voor heeft.
Je valpartijen zul je natuurlijk wel moeten overwinnen,maar het is niet omdat je nu 3x op korte tijd ongeluk hebt gehad dat dit zich in de toekomst nog gaat herhalen.
Zou zeggen fiks je niet alleen op wielrennen maar doe ook nog eens wat anders dat je ook ten goede komt voor deze sport.
Je gaat misschien denken dat ik een oud vrijgezel ben,maar ben reeds 43jaar getrouwd en 4 kinderen en dat maakt het allemaal zo gezellig dat wij dit samen kunnen beleven.
In deze periode hebben we allemaal wel eens een dipje en nemen dan verkeerde beslissingen.Zou zeggen laat het wat rusten,ga wat wandelen,lopen,schaatsen,zwemmen en je goesting zal vlug terugkomen en alles het zonnetje wat warmer wordt zul je wel snel op je fiets springen.
Soap
06 feb 2015 10:48
Nooit opgeven wat je het allerliefste doet, daar krijg je enkel en alleen maar spijt van.
Ook als "andere" iets vinden er van, zelf je meest naasten, jij en jij alleen weet wat je intrinsiek dat vuur geeft.
Is het door lichamelijke ongemakken niet meer mogelijk, dan is het een ander verhaal helaas. Daar ben ik zelf een voorbeeld van, kan helaas niet meer voetballen na een waslijst aan kwetsuren en operaties. Heb dat met heel veel plezier tot aan het professionele aan toe jaren mogen doen en van genoten (misschien zelfs te weinig genoten en teveel "gemoeten"...) en ben sinds een jaar gestart met mijn eerste passie, fietsen. (4 tot 8 op de BMX gezeten, daarna voetbal) Ben nu 34 en ja had dolgraag nu nog op prof of hoog amateur niveau gevoetbald, maar helaas was dat niet meer mogelijk. Maar ik geniet nu eigenlijk net zoveel van het fietsen en proberen telkens wat meer doelen te stellen en wie weet ooit ergens lid worden van een club, maar aller aller aller belangrijkste is gewoon genieten van je passie. (en ondertussen ook al een keer de pols gebroken en weken gips
)
Maar, ik denk wat Rodger aangeeft alles zegt, is mooi gesproken en kan je denk ik zeker goed gaan helpen/
Ook als "andere" iets vinden er van, zelf je meest naasten, jij en jij alleen weet wat je intrinsiek dat vuur geeft.
Is het door lichamelijke ongemakken niet meer mogelijk, dan is het een ander verhaal helaas. Daar ben ik zelf een voorbeeld van, kan helaas niet meer voetballen na een waslijst aan kwetsuren en operaties. Heb dat met heel veel plezier tot aan het professionele aan toe jaren mogen doen en van genoten (misschien zelfs te weinig genoten en teveel "gemoeten"...) en ben sinds een jaar gestart met mijn eerste passie, fietsen. (4 tot 8 op de BMX gezeten, daarna voetbal) Ben nu 34 en ja had dolgraag nu nog op prof of hoog amateur niveau gevoetbald, maar helaas was dat niet meer mogelijk. Maar ik geniet nu eigenlijk net zoveel van het fietsen en proberen telkens wat meer doelen te stellen en wie weet ooit ergens lid worden van een club, maar aller aller aller belangrijkste is gewoon genieten van je passie. (en ondertussen ook al een keer de pols gebroken en weken gips
)Maar, ik denk wat Rodger aangeeft alles zegt, is mooi gesproken en kan je denk ik zeker goed gaan helpen/
Canyon Ultimate CF SL team (2015)
Pinnacle Arkose 2 (2015)
Mooi geschreven Rodger, Toen jij de elfstedentocht schaatste zat ik in de kinderwagen op het ijs bij Stavoren.
OT: Volgende week woensdag mag ik weer voor een fotootje naar het ziekenhuis. Ik hoop dat er wat botherstel zichtbaar zal zijn en we hopelijk een richtdatum voor operatie kunnen krijgen.
OT: Volgende week woensdag mag ik weer voor een fotootje naar het ziekenhuis. Ik hoop dat er wat botherstel zichtbaar zal zijn en we hopelijk een richtdatum voor operatie kunnen krijgen.
-
fredmtb-sport
- Forum-lid
- Berichten: 1755
- Lid geworden op: 11 jul 2009 14:16
- Locatie: Soest
- Contact
fredmtb-sport
09 feb 2015 08:15
Tja, dit is wel een "aardige". In mijn geval van de bovenbreuk was het juist een prikkel om keihard te vechten voor terugkeer.gede schreef:De vraag is dan ook: Wanneer ga je overstag en besluit je iets helemaal anders te gaan doen. Ik heb het gevoel dat ik dat nog steeds niet kan omdat ik het veel te graag doe...
Begin 2013 had ik een paar maal de twijfel van "wil ik nog lang met marathons door" of "laatste intensieve jaar en 2014/2015 afbouwen".
Op 2 juni lag ik samen met mijn vrouw te wachten voor ik de operatiekamer in moest en zeiden tegen elkaar: op deze manier stoppen, dat nooit. Toen zie ik nog: Ik sta bij Kellerwald (10 maanden later) gewoon op podium en kwam in april 2014 nog uit ook.
Ik draaide lekker tot 30 augustus en brak sleutelbeen wat op zich geen extreem ernstige blessure is (ok, wel operatie nodig) en onder normale omstandigheden gewoon jaar er op weer door gaan. Maar "iets" in mij geknakt en ook beslissing genomen om volledig te stoppen met marathons en puur recreatief te gaan fietsen. Idee om wat langere toertochten op de racefiets te gaan doen, maar niets met tijdsregistratie etc.
Best erg moeilijk mee gehad, de fysieke schade sleutelbeen nihil tov bovenbeen, maar tussen de oren enorme impact. Tijd lang er aardig door heen gezeten. Dit ook versterkt door langere pijn na 2 operaties tbv verwijderen ijzerwerk.
Pas in januari toen ik ineens zonder pijn kon lopen en besloten heb om KIKA (Giro di KiKa) te gaan rijden is het positieve gevoel weer boven komen drijven.
Een ander doel dan marathons heeft mij in ieder geval enorm geholpen. Dus niet stil blijven staan wat je niet kan, maar juist wat er wel mogelijk is.
Nog even update mbt revalidatie: Loop nu een maandje zonder echte pijn en slapen op linker zijde, dus dat positief. Ga nu nog maar 1 maal per week naar fysio en dat is vooral zelf bezig zijn onder begeleiding. Krachtoefeningen en stabiliteit trainen ipv op een tafel liggen.
Verder ook thuis met de BOSU trainen en bij een misstap wordt je toch herinnerd dat je er nog niet helemaal bent, maar verder erg tevreden over zoals het nu gaat.
Met grote groepen tegenwoordig wielrennen op de openbare weg?
Zou verboden moeten worden..........
Zou verboden moeten worden..........
Vandaag testritje met damesfiets,begin schrik nadien ging het vlotter.Heel traag op kleinverzetje,nergens pijn maar kon geen kracht zetten.
http://connect.garmin.com/modern/activity/693565433
http://connect.garmin.com/modern/activity/693565433
Die kracht komt wel rodger!
Ben gisteren voor een fotootje geweest en wat een verschil met vorige keer zeg! Je ziet gewoon dat er bot is aangemaakt rondom de breuk (soort bobbel). Over twee maanden weer een fotootje en dan een afspraak maken om de rommel te verwijderen.
Ben gisteren voor een fotootje geweest en wat een verschil met vorige keer zeg! Je ziet gewoon dat er bot is aangemaakt rondom de breuk (soort bobbel). Over twee maanden weer een fotootje en dan een afspraak maken om de rommel te verwijderen.
Ik ben ook benieuwd voor volgende week wat ze gaan zeggen.Laatste 2 dagen gaat het echt heel goed.In huis stap ik zonder krukken,buitenhuis op 1 kruk.Moet juist opletten dat ik niet teveel mank.
Alé we zijn beide op goede weg,gaan er nog het beste van maken voor volgend seizoen,gewoon genieten en niet teveel dat computerke in het oog houden
Alé we zijn beide op goede weg,gaan er nog het beste van maken voor volgend seizoen,gewoon genieten en niet teveel dat computerke in het oog houden
Goed nieuws,breuk is mooi hersteld,pin heeft zich goed geplaatst.Had de chirurg nog nooit gezien en kon eindelijk eens een goed gesprek houden betreft de breuk.
Eerste vraag van mij was"dat ik in de toekomst nog zou kunnen schaatsen".Nu wil het toch wel lukken dat hij van Leeuwarden afkomstig is en snel ging het gesprek over naar de Elfstedentocht.Hij stond versteld dat ik hem al 3Xhad uitgereden.
Vanaf nu krukken opzij en je hobby stilaan hernemen,fysio of kiné hoeft niet,aangezien je automatisch wel kracht zult kweken bij het fietsen.Ook niet je linkerbeen extra belasten om daar meer kracht in te winnen,best is van symetrische oefeningen te doen en je niet teveel focussen op linkerbeen.
Vroeg ook of ik met klickpedalen mocht rijden,maar daar was hij niet zo een voorstander.Eerst terug genoeg vertrouwen winnen.
Nu nog een botmeting en terug afspraak op 22 april.
Eerste vraag van mij was"dat ik in de toekomst nog zou kunnen schaatsen".Nu wil het toch wel lukken dat hij van Leeuwarden afkomstig is en snel ging het gesprek over naar de Elfstedentocht.Hij stond versteld dat ik hem al 3Xhad uitgereden.
Vanaf nu krukken opzij en je hobby stilaan hernemen,fysio of kiné hoeft niet,aangezien je automatisch wel kracht zult kweken bij het fietsen.Ook niet je linkerbeen extra belasten om daar meer kracht in te winnen,best is van symetrische oefeningen te doen en je niet teveel focussen op linkerbeen.
Vroeg ook of ik met klickpedalen mocht rijden,maar daar was hij niet zo een voorstander.Eerst terug genoeg vertrouwen winnen.
Nu nog een botmeting en terug afspraak op 22 april.