Op welke tocht ben je het meest trots?

[WielrennerYouri]

Hallo forum-leden,

Aangezien ik altijd geïnteresseerd ben ik tochtjes van mede-wielrenners, vroeg ik mij af welke jullie van jullie zelf je favoriete tocht vinden. Op welke tocht ben je het meest trots? Een verre tocht, een erg snelle tocht of bijvoorbeeld iets bijzonders? Ik ben benieuwd!

(linkjes erbij zou leuk zijn)

[rob74]

Er zijn twee tochten waar ik trost op ben. Een vanwege gewoon een snelle tijd in een cyclo, de ander vanwege de lengte van de tocht.

Ik ben nog altijd trots op mijn tijd in de Dolomieten marathon. Net onder de 6 uur en daarmee mijn weddenschap gehaald. 138 km dus en 4200 hoogtemeters.

De ander is de Transalp. Geen super prestatie in het klassement maar wel een loodzware tocht. Een zevendaagse. 880 km en 19000 hoogtemeters in 7 dagen. Het waren niet de afzonderlijke afstanden die echt zwaar waren. Het was 7 dagen achtereen koers in de bergen. Dat hakt er wel in.

[Herman_N]

Ik heb behoorlijk wat cyclo's gereden maar de volgende springen eruit:

Alpenbrevet platin tour (2013), vanwege het waanzinnige parcours. Waanzinnig mooi en waanzinnig zwaar (280 km, 7000 hm). Was totaal gesloopt.

De Eddy Merckx (2012), de Ötztaler (2014) en de Criquielion (2015), omdat deze cyclo's bijna perfect liepen. 100% perfect moet ik nog meemaken.

[53x11]

Bijna hetzelfde lijstje: Marmotte, 200-zoveelste in de einduitslag. Trots op want erg hard voor getraind en denk ik wel het maximale niveau dat ik als fietser kan bereiken.

TransAlp, redelijke uitslag (100-zoveel in de einduitslag). Trots op omdat ik nooit had gedacht dat ik dit als toch wel non-duursporter goed kon volbrengen. Mijn eerste écht serieuze fietsevent na het krijgen van kinderen. Misschien wel vooral trots op het feit dat de voorbereiding goed ging ondanks dat drukke baan en druk gezinsleven ook aandacht vroegen (En ik in april twee vingers brak...)

[havana]

Trots op m'n 873e plek in de Ronde van Nonkel Gust. Ik demareerde op de Lepe Hendrikstraat, de scherprechter die op 10 km van de meet in Nennattepruim ligt. Daardoor kon ik mooi nog een paar plaatjes opschuiven in het pannenkoekenklassement.

[Swedish Chef]

[Berrie50]

Niet trots, maar wel happy dat ik elke zaterdag met een fietsclubje mee kan rijden.
Darmkanker en zware chemo achter de rug.
Als het goed is nog een scan dit jaar en ben ik 100% genezen verklaard.
Ik geniet van de kleine dingen, zoals het fietsen.
(In Limburg fietsen is al mooi voor mij)

En trots, dat ben ik op mijn kinderen en kleinkinderen.

[uninvitedguest]

Drie maal de Mont Ventoux beklommen op mijn 50e verjaardag, en daarmee de trotse drager van de titel "Malloot van de Ventoux" geworden.

[jorisb]

Er zijn 2 tochten waar ik best trots op ben.
Toen ik begin 20 was, nooit meer gereden dan een 150km heb ik Limburgs Mooiste gereden, de volledige afstand, samen met iemand van de fietsclub. We reden nog een keer verkeerd en kwamen daardoor boven de 260 km uit.
Later heb ik nog een keer de volledige versie van Parijs-Roubaix gereden. Verschrikkelijk begin met modderige stroken, kasseien lagen veel slechter dan in Vlaanderen. Toch uitgereden en met het laatste beetje energie zo hard mogelijk over de Carrefour de l'arbre gaan geeft toch wel een kick !! Ook erg speciaal om op de wielerbaan aan te komen, maar nog mooier dan de wielerbaan zijn de douches !

[Delange63]

+1

Heb deze tocht nu 2x gereden. Aankomen in het stadion (het geluid van de bel als je de baan op draait!) en daarna die douches.....een belevenis!!

[TumTumTum]

Ik denk dat ik wel trots ben op de diverse kasseien- en klimtochten waar GG me wel eens naar mee heeft genomen. Omdat dat dingen zijn die ik zelf niet zo heel snel zou doen en ook voor mij wel erg zwaar zijn.

[KuotaKharma]

De Raid des Hautes Fagnes vorig jaar. Een mountainbike marathon die onder goede omstandigheden al erg zwaar en technisch is (115 km, 3400 hm volgens Strava). Deze editie viel er een enorme bak regen en was het van begin tot einde ploegen door de bagger. 8,5 uur op de mtb gezeten en compleet gesloopt na afloop.