In deze serie gaat Aranka Berends op pad met andere redactieleden van Fiets, om hun favoriete route in eigen land te rijden. Want Nederland is verrassend mooi! Dit keer rijdt ze met eindredacteur Berry Overvelde een heel gevarieerd rondje door Het Gooi en Eemland, vanuit zijn woonplaats Baarn.
De datum was gepland, de route uitgestippeld. Maar het weer – dat hebben we natuurlijk niet in de hand Er wordt vandaag zon verwacht, maar ook regen. Dus of we het droog gaan houden? We treffen elkaar bij station Baarn, waar Berry op de fiets heen is gekomen (op zijn Berria…). We vertrekken vanaf hier met goede zin, want hoewel we donkere wolken zien, ontwaren we her en der ook wat flarden blauwe lucht en zelfs een aarzelend zonnetje.
Over klinkerweggetjes rijden we de bebouwde kom van Baarn uit, de polder in. In de verte zien we de kerktorens van omliggende dorpen, maar verder vooral veel grasland met koeien die zich duidelijk niets aantrekken van een paar mensen op wielen die al pratend voorbij fietsen. Berry vertelt ondertussen dat hij dit jaar opvallend weinig grutto’s heeft gezien tijdens zijn fietstochten, en dat terwijl deze polders ideaal leefgebied zijn voor Nederlands ‘nationale vogel’. Nog meer slecht nieuws: voor ons zien we de bui inmiddels letterlijk hangen.
Tóch grutto’s
Al snel komen we bij de Eemnessersluis, en ja hoor: de hemelsluizen gaan open. We steken een smal bruggetje over en bewonderen de sluis. Bijzonder om te zien hoe deze knappe staaltjes menselijke inventiviteit functioneren. We rijden hierna over een prachtig fietspad langs de Eem, en krijgen behalve een frisse douche ook een lekker stuk tegenwind voor onze wielen. Gelukkig is het vandaag niet koud en als de bui vertrokken is, komt er een zonnetje tevoorschijn. We zien prachtige Hollandse luchten, met wolken in allerlei vormen en grijs tinten, die woest afsteken tegen het frisse groen van de weides, bomen en boswalletjes.
Dan plots een bekend geluid: een grutto! Eerst zien we een kleine, donzige, nog heel jonge grutto in de berm zitten. Maar de ouder is niet ver weg en blijft maar naar het jong roepen, vanaf een paal langs de weg. Ook als wij wat foto’s schieten, blijft de grote grutto zitten om ons goed in de gaten te houden. (Even een leuk feitje tussendoor: de snavel van deze jonge vogel groeit met maar liefst 2 millimeter per dag!)
Veel afwisseling
Het wisselvallige weer heeft trouwens ook zo zijn voordelen: het is vandaag heel rustig op de fietspaden en landweggetjes omdat niet veel dagjesmensen en andere fietsers een nat pak willen riskeren. Wij durven dat risico wel te lopen, en daardoor genieten we van de rust, ruimte en heerlijke geurtjes die de regenbuien met zich meebrengen. Een goed regenjasje mee en, zoals Daniël Lohues van Skik al zong: “Wie döt mij wat, wie döt mij wat, wie döt mij wat vandage?”
Na een paar polderweggetjes rijden we door Blaricum, en dan dient de eerste van een serie Gooise verrassingen van Berry zich aan: ineens rijden we over een prachtige, goed verharde gravelstrook over de Tafelbergheide. De stroken hier zijn ook met de racefiets erg goed te doen, je banden tot 8 bar oppompen is sowieso verleden tijd, toch? Op deze Gooise gravelpaden bevinden we ons plots in een totaal ander landschap, met heel andere vegetatie, namelijk heide en bos, dan we zojuist in de polders hebben gezien.
De natuur wisselen we af met Gooise woonwijken, waar het ene huis nog mooier (en duurder) is dan het andere. Authentieke boerderijen staan hier naast designwoningen en tuinen in allerlei soorten, maten en stijlen. Niet veel later verandert de omgeving wederom, en beginnen we weer aan een stukje polder – en tegenwind. De route blijft verrassen en voert ons vervolgens over een merkwaardig stervormig patroon… Rara, waar bevinden we ons hier?
Over de vesting
Precies, we rijden over de vestingwerken van Naarden. Dit stadje werd al in 1350 gesticht, maar pas tussen 1673 en 1685 kreeg de vesting de strakke stervorm die het nu nog altijd heeft. Naarden-Vesting was een belangrijke schakel in de Oude Hollandse Waterlinie, bedoeld om het westen van Nederland te beschermen tegen een invasie. Niet alleen het vestingwerk zelf, maar ook de lager gelegen stukken land eromheen hadden daarbij een belangrijke functie: hier kon inundatie plaatsvinden. Hierbij kon het land moedwillig onder water worden zetten gezet, om de vijand op afstand te houden. Waarschijnlijk was deze tactiek afkomstig van de vernuftige Romeinen. Goed, tot zover deze spoedcursus militaire strategie – maar mocht je nog iets meer geschiedenis willen, dan kun je het Muiderslot ook aan deze route toevoegen.
Wij laten Muiden vandaag links liggen en fietsen door weer een fraai stuk polder – waar ik mijzelf strategisch laat afzakken om in de luwte achter Berry te rijden – richting de Vecht. Die zal ons een flink deel van het vervolg van de route vergezellen. Slingerend langs de rivier en daarmee ook langs woonboten, luxe buitenhuizen, boerderijen en alles ertussenin genieten we van het Hollandse landschap. Door het gemeander van de rivier heb je nooit lang wind tegen, en regelmatig een duwtje in de rug met wind mee.
Dwars door de plassen In Vreeland steken we de Vecht over bij een prachtige kleine brug en nemen plaats op het gezellige terras van restaurant Hendrik. We bestuderen de uitgebreide menukaart met verschillende luxe broodjes, maaltijdsalades en bijzondere pannenkoeken – we laten de ‘pannenkoek kapsalon’ toch maar voor wat-ie is en kiezen voor iets minder gewaagde opties (eentje met brie en een met stroopwafel en ijs)…
Met de energievoorraden weer aangevuld, stappen we op de fiets voor nog circa 40 kilometer. Met de wind mee rijden we weg, eerst nog een aantal kilometers langs de Vecht Daarna staat vanaf Nederhorst den Berg het Googpad op het menu. Dit prachtige fietspad voert ons langs de Spiegelplas, door het groen, waarna via een piepklein bruggetje de volgende Gooise gravelstrook aandoen: het Bergse Pad. Hier fiets je dwars door de Ankeveense Plassen, met water aan beide kanten van de strook. Met het riet dat erg hoog staat is dit een bijzonder mooi avontuur!
De route leidt ons verder door het dorp Ankeveen en via goede fietspaden naar het grootste ecoduct ter wereld: Natuurbrug Zanderij Crailoo. Dit ecoduct is 800 meter lang en 50 meter breed. Naast het fiets- en ruiterpad is er een brede strook waar dieren veilig kunnen oversteken en waarmee een verbinding ontstaat tussen verschillende natuurgebieden. Mede hierdoor is een aaneengesloten strook natuur ontstaan, die vanaf de Nederrijn bij Rhenen over de hele Utrechtse Heuvelrug voert, en eindigt bij het Gooimeer.
Overstekend wild
We fietsen door over meer Goois gravel, en krijgen af en toe een glimp van de zon te zien. Bij de weg tussen Laren en Hilversum moeten we even opletten, met wat smalle paadjes en zelfs een heel korte maar steile afdaling (15 procent) richting een fietstunneltje. Aan de andere kant, net voor een prachtige afdaling op de Zuiderheide opdoemt, moeten we nog even in de remmen. Overstekend wild! Een stel blonde koeien besluit rustig over te steken. Vergis je niet, de dames hebben hoorns en kunnen onvoorspelbaar reageren. We blijven dus op gepaste afstand en passeren voorzichtig.
Hierna genieten we dan toch met volle teugen van de lange dalende strook, dwars over de heide. Heerlijk, de wind door je haar in combinatie met even een hogere snelheid, omringd door prachtige natuur en frisse lucht! De strook eindigt bij een kruising van paden, waar Theehuis ’t Bluk gevestigd is. Volgens Berry een aanrader, niet alleen vanwege de thee, koffie en taart, maar zeker ook vanwege het prachtige uitzicht op de Gooise heide.
Koninklijk tintje
Het laatste deel van de route krijgt zelfs nog een koninklijk tintje: we fietsen langs kasteel Drakensteyn, waar prinses Beatrix woont, aan de rand van Lage Vuursche. En vlak voor we Baarn weer inrijden, passeren we ook nog paleis Soestdijk. Op het eind blikken we terug op de gevarieerde ronde die we zojuist gereden hebben. Na de flinke bui in het begin is het droog gebleven, en juist door het wisselvallige weer was het heerlijk rustig op de fietspaden en wegen. Deze 91 kilometer lange route van Berry is wat mij betreft een echte aanrader. Polders, bossen, Naarden-Vesting, de Vecht, heidevelden, klinkers, asfalt en gravel… Wat een rijkdom!
We hebben de route voor je, en ook nog twee alternatieven met Soesterberg of Muiden erin opgenomen. De drie routebestanden kun je hier downloaden in een zipfile: Routes Berry.
Fiets magazine #7 bestel je in onze shop, voor slechts €7,50 zonder verzendkosten.