20 september 2020. Het was waarschijnlijk de laatste warme zondag van het jaar. Fijn weer. In de ochtend verfrissend fris, daarna met een heerlijk zonnetje en een zachte wind. Echt Nederlands fiets weer. We kozen voor een rit in en rond Asten-Heusden. Dat ligt zo’n 5 kilometer onder de snelweg A58 tussen Eindhoven en Venlo.

‘Waar een weg is een wil’

De plaatselijke wielerverening TWC ’t Ventieleke – met als onderkop ‘waar een weg is een wil’- organiseerde dit seizoen voor de derde keer de Strade Bianche Peel en Hei. Ja, de naam refereert aan de populaire Strade Bianche in Toscane – maar Asten is geen Toscane. De vereniging heeft twee lussen uitgezet: een van 55 kilometer en een van 80 kilometer. De 55 kilometer is de Brabantse lus, de 80 de Limburgse lus. Je kunt als rijder kiezen voor 55, 80 of de twee combineren tot 135 kilometer.

Dit jaar zou er wellicht een andere route gemaakt worden, maar de vereniging was blij dat er überhaupt een vergunning afgegeven werd… Wel alles volgens de regels. Dus spreiding van startmomenten, heel veel pijlen bij de inschrijving, maximaal 250 deelnemers, afstand houden… Je betaalde 12,50 euro en daar krijg je de keuze uit een van de afstanden voor, bevoorrading onderweg, een hamburger na afloop en een consumptie. En de routes zijn uitgepijld. Nu had ik deze dag wat minder tijd, dus koos ik voor de kortste route. 55 kilometer. Ook omdat deze lus relatief het meest onverhard in zich heeft. Het was ook echt gravel. Veel onverharde paden, wegen en doorsteekjes. En in een wonderschone omgeving – als je van bos, hei, zand en asfalt houdt. En van boerenlandschap in de Peel, hè – dus ook veel mais, schuren en kippenstallen… Het was overduidelijk geen MTB tocht – nergens single tracks. Ook nergens een deel van een MTB route.

Strabrechtse Heide

Een kleine beschrijving. Via doorgaande wegen met fietspad vanuit Heusden richting Asten ‘City’ en de Zuid-Willemsvaart. Langs het kanaal over een gravelweg tot ter hoogte van Lierop. Daarna via verharde wegen naar Lierop en naar het gehucht Moorsel. Net vóór gehucht Moorsel op onverharde fietspaden dwars over de Strabrechtse Heide en langs vennen (typisch voor dit gebied). Uiteindelijk kom je uit op het betonfietspad langs de Provinciale weg Heeze – Someren. Daarna de bossen in richting Sterksel over deels onverharde wegen, en later richting natuurgebied de Vroolijke Jager. Via onverharde wegen en fietspaden fiets je langs de Vroolijke Jager. Daarna over geasfalteerde wegen naar pauzeplaats Camping de Somerweij. Via natuurgebied het Keelven (Somerensche Heide) om het Keelveen heen, deels onverhard, deels verhard. Je passeert boscafé De Soete Inval Vennenhorst. Heel kort volg je het betonfietspad langs de weg Heeze – Someren om daarna weer de Strabrechtse Heide in te duiken over onverharde fietspaden. Na de heide door bosgebied, deels onverhard en ga je richting de Zuid-Willemsvaart. Nabij Someren kruis je enkele drukke wegen en ga je het viaduct over het kanaal over. Dan volgt enkele kilometers gravelweg langs de oostelijke oever van het kanaal. Via gehucht Behelp kom je Heusden weer binnen.

100 % stof

Wat viel op? Doordat er maar zo’n 250 man mee kunnen doen rij je heel veel ‘op je zelf’. Het ‘oude’ gevoel van winterse MTB tochten waar je in elkaars wiel door een bos heen raust is ver weg. Als je niet met een groepje tegelijk start kom je niet veel man (M/V) tegen in deze Corona tijden… maar de vergezichten op met name de Strabrechtse Heide maken veel goed en de route is een aanrader. Nergens saai of vervelend. De stukken asfalt zijn precies lang genoeg om even ‘bij te komen’. De afpeiling was ruim in orde, al hingen sommige pijltjes wat verstopt -als je volle sjas aan kwam fietsen… Vrij logisch, omdat het ook een technisch makkelijke route is. Geen hoogteverschillen, wel deze editie was 100 % stoffig… Lekker hoor. Alles beter dan regen… Je kunt de uitgepijlde route ook gratis downloaden via de site van de vereniging. De vereniging hoopt dat volgend jaar de restricties opgeheven zijn. Dat speelt er weer een band bij de finish en zal de sfeer net weer ‘close’ zijn. En ook volgend jaar zal de Strabrechtse Heide er zonder twijfel wonderschoon bij zal liggen. En met een beetje geluk heb ik dan ook meer tijd om de hele afstand te doen…

Meer info: ventieleke.com