Endurance carbon
Deze Sonic is van composiet. Het is een endurance model; speciaal voor wie zelf ook de Tour wil rijden – maar dan niet op jacht wil naar de gele trui. De Sonic is er met velgremmen en met ingang van dit seizoen ook met schijfremmen. Oversized composiet, iets aflopende bovenbuis, slanke staande achtertrein, intern lopende kabels en leiding, flat mount-aansluiting en een opvallend semi-aero onderbuis. Janssen kiest bij de disc onderdelengroepen vooral voor Shimano en daarom is deze ook met Ultegra 8020 afgemonteerd, samen met een stel Shimano disc wielen, steekassen en 28 millimeter banden.
Henk vatte de Sonic Disc samen met ‘comfortabel, degelijk, schijfrem weegt niet op tegen het hoge gewicht en rijdt lekker: voor een toertocht super’. Dit is doorgaans de makke van een endurance model. Het zit goed, de houding is ontspannen, de brede banden zijn een dikke plus – maar je moet even op zoek naar het racegevoel. Een van de mannen verwoordde het met ‘Vooral als je van de Koga of Bianchi direct overstapte op de Jan Janssen – dat is ook het mooie van zo’n testdag. Je kunt lekker veel soorten racers testen en direct je mening ventileren’.
Niet de snelste
Geen van de testers gebruikte woorden als ‘racebak, snelheidsmonster of sprinter’. Luc noteerde: ‘heerlijke fiets, bij het aanzetten reageert hij voldoende maar echt reactief kan ik het niet noemen’. Daarnaast oogt de Sonic Disc dan wel voornaam, hij is ook een beetje ‘saai’. En met een detail als een nog niet geheel afgewerkte doorvoer van de remleiding – daardoor rammelt de leiding irritant in de onderbuis – maak je ook niet zo snel vrienden. En die heb je natuurlijk wel nodig in het peloton. De eindconclusie was er een van ‘prima fiets, maar we hadden meer verwacht’.
A Rechte volledig carbon voorvork.
B Kabelinvoer op onderbuis.
C Ritchey Compzadelpen.
