Maan Klomp en Nienke Oostra (woont in Schotland) gaan met team StrongHer de fietsuitdaging van 2018 aan: The Ride Dolomites. Voor Pedala schrijven zij over alle voorbereidingen, trainingen én het avontuur zelf! Deze week het verhaal van Nienke. 

Het is alweer February en mijn vriendin Naomi en ik vonden het wel weer tijd om wat km’s op de fiets te gaan rijden. Behalve The Ride heb ik namelijk een geweldige challenge met haar in Augustus. We gaan proberen om het eerste vrouwen team te zijn dat ooit over de finish line van de Offroad Finnmark MTB stage race rijdt. Ik dacht dat dat ook wel goeie training ging zijn voor de 900km door de Dolomites later in het jaar!

Door het slechte weer hier in Schotland, de grijze dagen en de kou is mijn motivatie om buiten op de fiets te gaan zitten echt onder niveau nul. Totdat ik een berichtje van Naomi kreeg. “wil je iets geks doen?!” “YES” was meteen mijn antwoord! 300km non stop van Glasgow naar Inverness rijden. Deze tocht gaat via de nationale fietspaden dwars door twee hele mooie nationale parken; Loch Lommond en de Cairngorms.

300km non stop van Glasgow naar Inverness rijden, ruim 19-20 uur de fiets! 

Het plan was om om 10 s’avonds te vertrekken, zodat we vroeg in de ochtend het hoogste off-road stuk door de Cairngorms in het dag licht zouden fietsen. Ik werd helemaal blij van dit plan. Ik had nog nooit zo iets geprobeerd en het was perfecte training voor onze Offroad Finnmark challenge. Ruim 19-20 uur lang achter elkaar op de fiets in het midden van een Schotse winter. Mijn coach was niet zo zeker dat dit een goed idee was. Maar ondanks de twijfel die we konden lezen in de ogen van de mensen die ons na stonden, vertrokken we vol enthousiasme laat in de avond vanuit Glasgow.

Naomi op haar Mason gravel bike en ik op mijn hartdetail Open Mountain bike. De fietsen van top tot teen aangekleed met Apidura Bikepacking tassen, vol met warme kleding en eten. En oh wat was het koud! De paden waren super glad en hoe hoger we kwamen des te meer sneeuw er rond ons ging vertonen.

Diep in de nacht begon het gevaarlijk te worden. Naomi ging met een geweldige klap onderuit op een plak ijs.

Emergency Shelter

Diep in de nacht begon het gevaarlijk te worden toen Naomi met een geweldige klap onderuit ging op een plak ijs. Teleurgesteld besloten we samen dat het misschien toch verstandiger was om deze tocht in de lente te doen. We reden terug naar een klein dorpje waar we van plan waren ergens iets warms te vinden. Ik had mijn lieve vriend gebeld of hij ons kon ophalen. We waren inmiddels ongeveer ander half uur met de auto van huis en het was diep in het midden van de nacht. Steen koud zochten we onderdak, maar alles was dicht. Gelukkig had ik een emergency shelter mee en we hadden een benzine station gevonden. Toen we instalten maakte om er in te kruipen deed de eigenaar de winkel deur open en liet ons fijn in de warmte wachten. We kregen zelfs een kop thee aangeboden. Geweldig!

Een paar dagen later liet de zon zich wel zien en hebben Naomi en ik een prachtige tocht kunnen maken langs de Oost kust van Schotland. Zo’n dikke 100kms onder een mooie blauwe hemel zijn we op de mountain bike naar een klein dorpje aan de kust gereden en vandaar hebben we de trein weer terug naar Edinburgh genomen.

ski-touren met een prachtig uitzicht

Sterke benen

Het was zalig om weer wat kilometers in de benen te rijden na weken op de turbo door gebracht te hebben! Helaas, met alle sneeuw de afgelopen week, denk ik dat het wel weer een tijdje trainen op de turbo gaat worden. Gelukkig hou ik wel van alle buitensporten dus ik maak inmiddels goed gebruik van de Schotse koude winters en ben begonnen met ski-touren. Een geweldige mooie sport wat me volgens mij ook wel goeie fitness en sterke benen op levert. En op een mooie dag is het echt puur genieten!  

Toch begin ik inmiddels wel naar de lente te verlangen, maar ik denk niet dat ik daar de enige in ben. Hopelijk gaat mijn volgende blog over een geslaagde fiets tocht van Glasgow naar Inverness!

Happy trainen allemaal!