Het enige dat Léon van Bon offroad doet, is een wandelingetje in het bos met zijn vriendin. Toch was hij er als de kippen bij toen er een gravelracer moest worden getest: de Rondo Ruut CF2. En wat blijkt? Léon is een echte gravelbijter!

Nog nooit heb ik op een gravelracer gezeten. Mijn mountainbike is al jaren niet meer gebruikt en de offroad-belevenis van de laatste jaren blijft beperkt tot een schelpenpad ergens in de duinen of in een bos. Het is niet dat gravel mij afschrikt. Telkens als ik zo’n tocht voorbij zie komen, denk ik: ja, dat wil ik ook! Ik ben erg nieuwsgierig naar deze nieuwe fietsen en of het iets voor mij zou zijn. Op zoek naar avontuur en naar wegen die misschien niet op Strava staan.

Rondo Ruut

De hoogste tijd dus voor een heuse gravelracer. Voor me staat de Rondo Ruut CF2. Mat zwart met een lichtblauwe voorvork en dito accenten. Op de voorvork is ook nog een band brons aangebracht. De fiets is opvallend en ziet er stoer uit. De knik in de bovenbuis valt meteen op. Het doet denken aan de nieuwe crosser van Canyon. Rondo claimt echter dat zij de eerste waren. De knik en de vorm van de buis zouden het comfort verbeteren zonder in te boeten op stijfheid. De achtervork is asymmetrisch. Aan de aandrijfkant heeft de liggende achtervork duidelijk een knik om de ketting genoeg ruimte te geven. De voorvork van de Rondo is innovatief en heeft op Eurobike een Golden Award gewonnen. De 12 millimeter steekas van het voorwiel zit vast in een omkeerbaar TwinTip-systeem. Hierdoor kun je in no time je geometrie veranderen. Je moet dan wel de adapter van de schijfrem plaatsen of weghalen. In ongeveer tien minuten ga je van een racegeometrie naar de endurance/relaxgeometrie. Ik ben ook benieuwd of je dit voelt. Een ander voordeel is dat verschillende wielmaten nu beter passen.

Mooi plaatje

CF staat voor Carbon Frame en 2 voor de SRAM Rival 1-afmontage. Hierbij heb je één voortandwiel en een cassette van 11 tandwielen. Met 40 tanden voor en een 10-42 cassette achter heb je een behoorlijk bereik wat versnellingen betreft. Het ziet er in ieder geval heel crossachtig uit. Het is overigens wel mogelijk om met een dubbel voorblad te rijden met dit frame. De hydraulische schijfremmen zijn ook van SRAM. Voor en achter zitten er 160 millimeter schijven op. De stuurpen van Rondo is in dezelfde kleur als de voorvork. Het stuur is ook van het eigen merk en heeft een wijd uitlopende bocht. Dit oogt heel breed. Het Fabric Scoop-zadel is zwart, maar heeft een lichtblauwe brug. De wielen zijn van Rondo en ook deze passen perfect bij het geheel. De aluminium velg is tubeless ready en heeft ook dezelfde blauwe kleur. Het maakt een mooi plaatje. De Panaracer GravelKing SK-banden zijn officieel 35 millimeter breed, maar neigen meer naar 38 millimeter. Zelfs met deze dikke banden heb je ruimte genoeg om nog meer rubber te steken. Officieel tot 40 millimeter, maar ik heb al mensen gehoord die met 43 millimeter reden.

Tekstjes

Er staan tekstjes op verschillende plaatsen op het frame. Zo vind je ‘Ruut’ op de bovenbuis en ook op de velgen. Op de zadelbuis staat ‘Ruut M Reach 382 Stack 559’. Dat is overigens apart omdat de stack en de reach veranderen wanneer je de positie van je voorwiel in je voorvork wijzigt. Op de schuine buis staat ‘Ruut CF Carbon Frame designed by (een handtekening) Rondo’. Op de achtervork ‘Ruut Max tire size | 622 -40 | 584 – 57 |’. Het oogt allemaal subtiel en stijlvol.

1 Eén voorblad met 40 tanden. Een dubbel voorblad is ook mogelijk.

2 Opvallende eyecatcher: de knik in de bovenbuis.

Heerlijk gevoel

Ik heb een rondje over de Sallandse heuvelrug gepland. De banden zijn gevuld met 5 bar, mijn pedalen zijn erop gedraaid. Ik twijfelde even welke ik erop zou zetten, cross- of wegpedalen. Toch maar wegpedalen, want ik ben niet van plan om te gaan lopen. De voorvork staat op standje ‘endurance’. Buiten waait het als een gek, maar het zonnetje maakt het aangenaam. Het eerste stuk is over de weg. Ik ben verbaasd hoe goed hij rijdt. Natuurlijk loopt het minder dan een 25 millimeter wegband, maar het valt me honderd procent mee. Ook stuurt hij goed door de bochten. Als ik het bos bereik en de eerste gravelpaden betreed, merk ik dat de Rondo hier thuishoort. Ik geniet en vind mijn weg door het bos. Een stukje over de weg en weer het bos in.

Zelfs in de endurance-stand is de fiets wendbaar en reageert hij prima op mijn aanzet. De Ruut voelt verrassend licht aan. Met 9,2 kilogram (inclusief pedalen) is hij duidelijk zwaarder dan wat ik gewend ben. Toch is het gevoel anders. Het stuur is me wel te breed. Helemaal als ik onder in de beugel zit heb ik het idee dat ik echt een windvanger ben. Misschien is het een kwestie van wennen, maar ik geef toch de voorkeur aan een traditioneler stuur. Ik geef nog eens gas en sprint een bult op. Heerlijk gevoel geeft het. Zelfs als de weg zanderig wordt en mul rijd ik er met redelijk gemak doorheen. De banden zijn echt fijn.

3 Nok voor een voorderailleur.

4 160 millimeter schijfremmen.

5 Prijswinnend design.

Dan realiseer ik me dat ik midden in het bos ben. De natuur sluit zich om mij heen en het enige geluid is het ritselen van de bladeren. Als ik even blijf staan, hoor ik het fluiten van de vogeltjes. Ik sta boven op de hei en de zon begint te zakken. In de verte zie ik een groepje reeën voorbij rennen. Ik geniet. Wat is het hier heerlijk. Het gevoel van vrijheid en te kunnen gaan waar ik wil, heb ik op de weg toch een stuk minder.

Dan begin ik aan een slingerende afdaling. De bochtjes volgen elkaar in een moordend tempo op. Daarbij zit er ook een soort wasbord in dit stuk waarbij je steeds door een flinke kuil moet. Ik geef gas maar heb moeite de fiets op de grond te houden en in de lucht stuurt het niet zo makkelijk. De voorkant voelt licht en is op dit stuk moeilijk te controleren. Ook niet zo raar op dit extreme stuk parcours. Het duurt even en ik begin het gevoel voor de fiets te ontwikkelen en ook dit stuk gaat al beter. De grip en het gevoel in de bochten zijn heerlijk. Beneden draai ik tegen de wind in. Ik weet niet zo goed waar ik mijn handen moet plaatsen. Leg ik ze bovenop het stuur, dan zit ik te rechtop en met de handen in de beugel voelt het alsof ik een windvanger ben. Dan maar als windvanger richting huis.

A Achter: 10-42 cassette
B Claim to fame: de knik in de bovenbuis
C De innovatieve voorvork trekt de aandacht

Visitekaartje

Het Poolse merk Rondo bestaat pas sinds dit jaar. Met slogans als: ‘Stop fcking around’ en ‘The future is beyond tarmac’ geven ze een duidelijk visitekaartje af aan de fietswereld. Natuurlijk is het waar dat de wegen drukker worden en dat je rust en ruimte vindt op de onverharde paden en gravelwegen. Oprichters Cybula en Kobylinski zijn allebei ingenieurs en houden van fietsen en kilometers maken. De Poolse naam Rondo betekent rotonde. Een plek waar zoveel fiets-ploegen afspreken om te vertrekken. Het bedrijf heeft twee fietsenmerken onder hun hoede, dus ze weten waar ze aan begonnen zijn.

Met Creme (lifestyle-fietsen) en NS (mountainbikes) hebben ze al heel wat ervaring in huis. Ze hebben twee jaar gewerkt aan het ontwerpen van de Ruut. Dat het dan meteen een Golden Award oplevert, is natuurlijk opzien barend. De belangstelling van een groot merk voor hun innovatieve voorvork laat ook zien dat ze iets bijzonders hebben gemaakt. Rondo levert alleen fietsen met schijfremmen en richt zich voornamelijk op de gravelracers, hoewel ze ook een mooie aero fiets hebben met hetzelfde TwinTip-systeem. De fietsen moeten opvallen en meteen herkenbaar zijn en geen eenheidsworst. Daarin zijn ze prima geslaagd. Een Rondo herken je meteen. Functionaliteit is echter ook een belangrijke factor van hun fietsen.

Racestand

Ik verander de voorvork naar de race-stand. Twee boutjes eruit en de TwinTip omdraaien. Dat gaat snel en makkelijk. Ik zet mijn wiel erin maar het past niet helemaal. Ah ja, de adapter bij de rem klauw moet er nog af. Dat betekent ook de schijfrem opnieuw afstellen. Ik begin nu al te zweten. Adapter eraf en alles past goed. Nu de afstelling. Rem inkijken en vastdraaien. Voilà, in één keer goed. Het ging wel snel hoewel ik niet denk dat je deze procedure geregeld gaat doen.

De hoek van de zadelbuis wordt een halve graad groter, de stuurpen zakt met een centimeter, de bracket zakt, de hoek van het balhoofd wordt een halve graad groter en de trail wordt 8 millimeter kleiner. De hele geometrie gaat dus op de schop.

Dan vertrek ik met de vork op standje ‘race’. Ik rijd een stuk en voel meteen een verschil. Het is niet heel veel, maar de fiets reageert actiever en stuurt nog lekkerder. Deze stand geniet mijn voorkeur. Het TwinTip-systeem is meer dan marketingpraat en het werkt. Op de fiets voel ik me vrij en stoer. Een bochtig weggetje daagt me uit om vol gas te geven. Links, rechts, hobbeltje, boomstam en een plas. Het gaat soepel, ik rijd als een speer. De Ruut is comfortabel en toch reactief. De banden doen ook veel bij deze fiets en deze bevallen mij goed. Ik heb natuurlijk geen vergelijkingsmateriaal en ga op mijn gevoel af. Als het hemelwater met bakken uit de lucht komt, vlucht ik via het bos weer naar huis. Eigenlijk kun je op de meeste plekken in Nederland prima de onverharde paden op met deze gravelracer. Ik droom van de mogelijkheden van deze fiets en ben benieuwd waar de gravelpaden me gaan brengen. Thuis kijk ik nog eens rustig naar de fiets. Ik vind hem mooi. Dat hij weer terug moet, vind ik oprecht jammer en dat gebeurt niet zo heel vaak.

Op deze fiets voel ik me vrij en stoer. Jammer dat ie weer terug moet

Conclusie: Klein beetje verliefd

De Rondo Ruut CF2 met Rival 1x is een heerlijke fiets. De afwerking is prima in orde en de fiets ziet er als geheel piekfijn uit. De naam Ruut doet me alleen telkens denken aan Ruud uit Big Brother, die blonde, veel pratende soigneur die iedereen wilde knuffelen. Nou, de Rondo Ruut zou ik niet per se willen knuffelen, maar hij mag best bij mij in de schuur hangen en ik zal beloven dat ik goed voor hem zal zorgen. Voor 2999 euro heb je er zelf eentje, waar je de wereld mee kan verkennen. Een mooie prijs voor deze fiets. Het was voor mij een heerlijke ontdekking en ben dan ook een klein beetje verliefd op deze gravelracer.