Janke is al 35 jaar fietsenmaakster in Utrecht. Voor Pedala beschrijft ze het dagelijkse leven van een ‘rijwielhersteller’, over haar passie en liefde voor fietsen en de mooie dingen die ze in haar winkel én in haar leven meemaakt.

De vakantie was aangebroken, het was rustig in de stad. De grootste fietsenstalling van Nederland, binnenkort Europa en de rest van de wereld, opende haar poorten. Donald en Kim flirten met oorlog en de kranten verslaan niemendalletjes. Zo ook DUIC (De Utrechtse Internet Courant). De krant wijdt een artikel aan een, aan de Oude Gracht gevestigde, sekswinkel die, na twaalf jaar, gaat stoppen.

De uitbater houdt het voor gezien, omdat internetverkoop zijn handel verstiert maar hij heeft wel een heel goed alternatief. Omdat hij vroeger wel gesleuteld heeft begint hij een fietsenwinkel, én,redeneert hij: “toen ik met de sekswinkel begon wist ik niks en kon ik alles van de vrouwen leren. Nu begin ik met een fietsenzaak, want dát is arbeid en niet te koop op internet!”

Waar zijn de vaklui gebleven, de mensen met een roeping die met passie onze spullen repareren.

Meestal word ik van dit soort ondernemersberichten een beetje verdrietig. Daar komt er wéér een, zo iemand die iets met fietsen gaat doen… Nu sloeg mijn hart metéén een slag over. De combinatie van één en ander… ik zag er direct een gat in! De wipfiets was geboren! Die heerlijke ouderwetse “armevrouwenvibrator” veranderde voor mijn geestesoog in een luxe sekspaard. Een volbloed Fries met verende, vibrerende zadelpendildo in verschillende kleuren en maten. Voorzien van oplaadbare batterij aangesloten op de naafdynamo, extra schokdempers in die hippe twentyniners, beflap in de zadeltas, het kon maar eens gaan regenen! Het fietsplezier spettert er van af!

Vaklui met passie 
Maar nu even zonder gekheid. Waar zijn de vaklui gebleven, de mensen met een roeping die met passie onze spullen repareren. Misschien is het iets dat bij een (studenten) stad hoort als het over fietsen gaat. Als je ros is afgerost doe je hem maar weg. Een “nieuwe”is goedkoper.

In Utrecht zie je nu overal de zogenaamde ‘swapfiets’ (een fiets die je voor een x bedrag per maand ‘huurt’ inclusief eventueel onderhoud). Slim bedacht met een herkenbare blauwe buitenband om het voorwiel, er staat ook nog Union op. Met deze nepfiets is geen noodstop te maken. Het gaat weer eens om geld.

Onze rijkdom (financieel) is zo groot dat we geen waarde meer hechten aan het bezit dat er al is

Hoe bestaat het toch dat er in deze tijd, waarin duurzaamheid steeds belangrijker wordt, zoveel slechte fietsen de straat op geslingerd worden? Dat heeft met gebruikersmentaliteit te maken, onze rijkdom (financieel) is zo groot dat we geen waarde meer hechten aan het bezit dat er al is, ons gewone, trouwe, rijwiel dat zorg en aandacht verdient, krijgt dat niet meer. Het wordt niet belangrijk gevonden en ik vind dat pijnlijk.

Ambacht
De fiets en de kennis daaromtrent zouden een enorm exportproduct kunnen zijn, maar het ambacht verdwijnt, jongeren willen dit vak niet meer leren terwijl het zo bijzonder is. Er bestaan heel veel verschillende rem- en versnellingsnaven, er zijn mensen die die technieken bedacht hebben. Geweldig!

Wees dan dankbaar voor het bezit van die fiets, een bijzonder staaltje techniek

Deze tijd wordt echter steeds meer bepaald door merknamen, voortbordurend op naamsbekendheid van vroeger: Ja, maar het is toch een Gazelle? Of, dit is toch Shimano afgemonteerd? Ja, de namen kloppen, maar de kwaliteit is afhankelijk van de uitvoering en gebruikte materialen. Goedkoop is duurkoop, het gezegde klopt.

Dankbaar
Als de computers uitgevallen zijn, de pinapparaten niet meer werken, de brommers jullie maaltijden niet meer komen bezorgen en de auto’s niet meer kunnen tanken… Wees dan dankbaar voor het bezit van die fiets, een bijzonder staaltje techniek dat levens over de hele wereld verandert!

Groet,
Janke.