Is het een trailbike? Of toch een XC-fiets, of een downcountry-bike? In de communicatie over de Lux Trail CF 8 strooit Canyon met verschillende termen, maar gelukkig is er een simpele manier om erachter te komen waar de fiets nou echt voor bedoeld is: testen!
Welke fiets is sneller? En die banden, rollen die goed? Hoeveel bar moet erin? 120 millimeter veerweg, kost dat geen snelheid? En hoe zit het met het gewicht? Het zijn dillema’s die vaak ter sprake komen als het over mountainbikes gaat. Technisch spul, leuk!
Er zijn natuurlijk verschillende manieren om met die techniek om te gaan. Aan de ene kant heb je de (aspirant-)wedstrijdrijders en (semi-)profs: bikers voor wie elke seconde telt en die in staat zijn om hun fiets precies zo in te stellen dat hij maximaal presteert en rijdt zoals hij bedoeld is, inclusief de bandenkeuze, bandendruk en de instellingen van de vering, afgestemd op het terrein. Vervolgens zijn er fanatieke, vaak technisch vaardige liefhebbers – het type mountainbiker dat zijn fiets geregeld achterin de auto legt om de trails van de Heuvelrug, Veluwe, Ardennen of zelfs de Alpen onveilig te maken, die in is voor een toertochtje en uitdaging ziet in een marathon of ultra zoals de Bartje 200 of Dutch Masters.
Canyon Lux Trail
Het gezellig hebben, een beetje battlen met vrienden, een dikke Komoot-rit, de Transalp of de Stoneman, dat soort dingen. Plezier en verhalen! Ten slotte zijn er de rijders die ‘gewoon’ lekker willen fietsen zonder veel gedoe. Onbekommerd biken in het weekend, gewoon de trail opgaan, de pedalen rondduwen en genieten van de flow van het terrein, de omgeving, het buiten zijn en het contact met anderen. Het zijn de laatste twee groepen die ik in gedachten heb als ik op pad ga met de Canyon Lux Trail, want dat zouden weleens de doelgroepen van de fiets kunnen zijn. Wat gaat het worden?
Prettige kennismaking
Het moment dat ik op de Trail stap en de eerste paar afwisselende kilometers lokale ‘knikkerbaan met Hollandse hindernissen’ achter de rug heb, weet ik eigenlijk al genoeg. Deze fiets past volgens mij precies bij het bredere plaatje van de groepen twee en drie. Ik kan net zo goed direct omdraaien, mijn laptop pakken en m’n verslag schrijven, maar het is zo’n fijne eerste kennismaking dat ik besluit om door te rijden en nog een tijdje in het zadel van de Lux te vertoeven. In het zadel, niet erop. Een jockey rijdt paard in het zadel, net als een fietser. Schaatsers zijn in gesprek met het ijs, mountainbikers met de trail. Jij ook? Leuk om over na te denken tijdens je volgende rit.
Canyon heeft twee crosscountry-fullies in het gamma, waarbij de naam Trail je wellicht op het verkeerde been zet. Of… de site. In de online etalage staat de Trail namelijk in de categorie crosscountry, waarbij in de begeleidende tekst dan weer de term downcountry wordt gebruikt. Wat is het nou: een trailbike, crosscountry-bike of downcountry-bike? En voor wie? Past deze Trail wel in ons Lage Land of kun je dan beter de Lux World Cup kiezen? Maar ja, we hebben helemaal geen World Cup-parcours in Nederland. Wél een wereldkampioene. Op een Lux…
Het broertje van de Lux Trail (of beter gezegd het zusje, na het succes van Puck Pieterse), de Lux World Cup, die kennen we. Deze fiets komt nu met 110 millimeter veerweg voor, 100 millimeter achter en een 3-position lockout. Begin 2023 testte ik de World Cup al. Het verdict: scherp, lichtvoetig, voor hedendaagse standaarden kort geveerd en gebouwd met het oog op trapefficiëntie en comfort – in die volgorde.
Verder noteerden we een vrij steile vorkstand en een diepe voorkant. Een samenvatting van het rijgedrag: nerveus, speels en kort op het gas als je wilt, maar ook geschikt om rustig mee te rijden – wél altijd in een sportieve zit. Het is een fiets waarmee ik bij mijn regionale XC-wedstrijden en marathons prima voor de dag zou kunnen komen. De grote vraag is nu natuurlijk: wat zijn de verschillen tussen de beide zusjes?
Lekker smoeltje
Een eerste verschil zit ’m in de vering: de Lux Trail heeft met 120 millimeter voor en 115 millimeter achter iets meer veerweg. De demper hangt aan een andere constructie met een extra link, waardoor een duw van onder minder direct wordt doorgegeven en de veerweg in vergelijking met de World Cup veel groter voelt dan het verschil op papier is. De trapefficiëntie is duidelijk minder goed op glad terrein, wat wordt opgelost door de lockout, maar het plezier wordt groter zodra de grond wat ruiger wordt. En dat is vaker dan je denkt.
De voorkant van de Trail staat een graadje meer onderuit. De zitbuis is dan weer een graadje steiler, maar het is naar moderne maatstaven allemaal niet extreem. Van downcountry is weinig sprake. De bovenbuis loopt lekker laag weg, wat niet alleen maakt dat de fiets lekker smoelt, maar ook meer ruimte geeft om hem onder je te manoeuvreren, helemaal met de dropper in de laagste stand. Het is jammer dat die maar twee standen heeft. De Trail heeft gelukkig wel een lockout aan boord met drie standen. Staat er daarom ook ‘marathon’ op de site? Ik ben het inmiddels kwijt.
Vergelijken we de twee Luxen nog een keer, dan zie je dat de Trail een centimeter meer reach heeft en een korte stuurpen van 5 centimeter tegenover een 7 centimeter-versie op de World Cup. Opvallend: de Trail heeft maar liefst 16 millimeter meer frame-stack, (maten M en L), waarbij de fiets ook nog eens voorzien is van een 10 millimeter riser bar.
Netto staat het stuur zo ongeveer 30 millimeter hoger dan op de World Cup en al met al zit je op de Trail duidelijk rechter op. Dat kan voor veel fietsers fijn zijn, zeker als je graag lange marathonritten maakt of minder diep kan zitten. Als je dan ook nog het voorwiel verder voor je uit ziet staan en ziet hoe Schwalbes ‘plakkerige’ Wicked Will zich vastbijt in de bochten, dan krijg je vanzelf veel vertrouwen en plezier.
Mooi in balans
Natuurlijk blijft het niet bij die eerste kennismaking met de Trail. Zoals altijd volgt er een uitgebreide testperiode, met alles van lange marathonritten over de oneindige Veluwse paden en trails tot snelle ritten over mijn lokale MTB-route en wilde trails in de omgeving. Wát we ook samen ondernemen, we blijven vrienden – en dat terwijl ik midden in mijn ‘Veluwse Wintercompetitie-periode’ zit waarin ik met een heel ander kaliber fiets meedoe voor een podiumklassering.
Ondanks het vrij forse gewicht van 12,4 kilo voel ik me met de Trail toch nooit te zwaar beladen of geremd. De fiets is de rust zelve zonder saai te worden. Integendeel. Ondanks de korte zit tussen zadel en stuur is de fiets mooi in balans, zonder tegendruk van het stuur. De M voelt nooit te klein voor mijn 1 meter 78, terwijl ik vaak een L test. Knap werk van de geometrierekenaars van Canyon!
Op de paden voel ik me heel zeker en worden mijn rug, schouders en nek niet te zwaar belast. Daarbij werkt ook de niet zo steile zitbuishoek in je voordeel. Het stuurgedrag is verrassend scherp en korte bochten gaan de Trail erg goed af, iets wat ook mijn medefietsers opvalt op de ‘wilde’ vrije paden rondom Hoog Soeren, waar veel mooie, natuurlijke singeltracks liggen met wortels, vierkante bochten, afgezakte zandgaten, boomstammetjes op het pad en ander spul waardoor je makkelijk je flow verliest. Hier geen onderhoudsploeg die het pad voor je stofzuigt en glad trekt.
De Trail heeft het er erg naar zijn zin, en ik ook. Samen denderen we overal door- en overheen. Volle bak knallen over de prachtig gevarieerde, listige singletracks langs het spoor richting Halte Assel is een waar genot, en ook hier vallen mij weer de capaciteiten van de fiets op, meer dan het gewicht. Ook fijn: het 34-tands voorblad.
Eindexamen
De oversized achterbrug is recht, fors geschapen en steekt breed uit. Ik kom er met mijn toch niet zo forse kuiten regelmatig tegenaan. De vering is nadrukkelijker aanwezig en soepeler dan die van de World Cup of andere meer op trapefficiëntie gerichte designs, maar in de open stand zakt de Trail nooit door zijn hoeven, tenzij je gaat staan. De vering is wel zicht- en voelbaar actief, maar niet hinderlijk, en je krijgt er veel voor terug. De pedal-positie voelt niet heel anders dan de open stand.
Het eindexamen, een tijdrit over de halve MTB-route van Ermelo, bevestigt wat ik al wist na de eerste pedaalslagen. De Trail biedt een heerlijke balans, bakken grip, veel comfort, een lekkere positie en heeft genoeg energie om lekker gas te geven. Ga je harder een bocht in en weer uit, dan hoef je ook minder hard te trappen én heb je veel meer lol. Ik noteer niet mijn snelste tijd, maar heb wel een superleuke tijd.
Al met al heeft Canyon met de Lux Trail een fiets op de markt gebracht die een brede doelgroep kan aanspreken, van comfort bikers die gewoon lekker willen trappen zonder te veel gedoe tot de meer technische rijders die geen zenuwachtigere XC-racefully willen rijden. Lange dagen in het zadel zijn een genot op de Trail, maar een korte, felle rit doet hij net zo graag. De Trail voelt zich overal thuis en ook over de grens sla je geen slecht figuur met deze veelzijdige fiets. Dus… fiets in de auto of niet, de Trail is meer dan de naam suggereert!
Specificaties Canyon Lux Trail CF 8
Prijs: € 4.549,-
Frame en voorvork: Carbon, FOX Float SL Performance Elite Remote, 115 mm / Fox 34 SC Performance Elite, 120 mm, 3-position lockout
Gewicht: 12,4 kg
Groep: Shimano Deore XT 12-speed
Wielen: Reynolds TR329c
Banden: Schwalbe Wicked Will 2.4 (V), Racing Ralph 2.35 (A)
Zadel en -pen: Ergon SM10 Sport / Fox Transfer SL Performance Elite
Stuur en -pen: Race Face Ride Riserbar, 760 mm / Race Face Ride
Maten: S, M, L, XL
Bekijk meer op de site van Canyon.
