Canyon leende ons een Canyon Grail CFR uit met fraaie DT Swiss GRC 1100- wielen. We gebruikten hem om SRAMS Red XPLR-groep te testen (zie Fiets 10 – 2024), maar we voelden natuurlijk ook het frame zelf aan de tand. Het bleek een gravelbike voor wie van opschieten houdt.
Canyon heeft hun collectie gravelbikes in tweeën gehakt, zoals wel meer merken tegenwoordig. Voor de avonturier is er de Grizl: een robuuste fiets met ruimte voor brede banden, klaar om vol te hangen met dragers en tassen. Zelfs een geveerde voorvork en een dropperpost zijn beschikbaar. Aan de andere kant vinden we de Grail. Die is vooral gemaakt om hard mee te jakkeren, ideaal tijdens gravelraces. Is dat jouw cup of tea, dan moet je trouwens ook nog kiezen of je voor een CF- of CFR-uitvoering gaat, waarbij die ‘R’ voor ‘Racing’ staat. Met andere woorden: met deze fiets is haastige spoed wél goed.
Koersfiets pur sang
Het model dat ik te leen kreeg, met deze afmontage, is niet als zodanig te koop. Als je voor de versie met de SRAM Red XPLR-groep kiest, zitten er namelijk de nieuwe gravelwielen van Zipp onder. De superfijne DT Swiss GRC1100-wielen die onder mijn testfiets zitten, krijg je alleen als je voor een GRX-groepset van Shimano kiest. (In de specs op pagina 47 gaan we uit van het XPLR-model, de Shimano-DT Swissuitvoering van deze Grail kost 7.649 euro.)
Ik wisselde de afgelopen maanden nogal eens van componenten. De nieuwe Zipps, de genoemde DT Swiss-wielen, met Goodyears, Panaracers en Schwalbe-banden. Wat ik er ook onder monteerde, één ding bleef opvallen: de Grail is een koersfiets pur sang. De voorkant is knalstijf en het stuur geeft ook niet mee. Vergeleken met de titanium gravelfiets met 45 millimeterbanden waarop ik doorgaans gravel, is de Grail een stuk Spartaanser. Vooral op lange ritten merk je dat in je handen en nek. Ik was dan ook niet direct vriendjes met deze fiets. Vooral niet omdat de zadelpen af en toe zelf besloot dat ik iets lager moest zitten…
Hetzelfde euvel had ik in het voorjaar al met de Canyon Ultimate. Uiteindelijk sloten de fiets en ik een compromis: ik draaide het boutje iets vaster dan eigenlijk de bedoeling is (er is altijd een veiligheidsmarge) en checkte af en toe of alles nog vast zat. Ik moet erbij zeggen dat ik tegen het maximum gewicht aan zit, ik hoor uit de praktijk weinig klachten over dit euvel(tje).
Stuur met gebruiksaanwijzing
Maar bovenstaande is vrijwel het enige waar ik commentaar op kan leveren. Voor de rest is deze fiets bijna saai, zo goed zit alles in elkaar. Canyons stuur is superslim ontworpen; je kunt de bochten eraf halen als je de fiets in een koffer wilt meenemen. De leidingen zijn onzichtbaar weggewerkt, maar niet helemaal geïntegreerd. Fijn als je onderhoud moet plegen. De meegeleverde fietscomputerhouder is lekker stijf, maar niet verstelbaar. Die zit vastgeschroefd in wat Canyon de Gear Groove noemt. Fraai, maar wil je liever je scherm iets meer omhoog kantelen? Pech gehad!
De carbon cockpit is gemaakt uit één stuk, de bovenkant van het stuur is aerodynamisch vormgegeven. Alles voor de snelheid dus. Hij heeft 5 graden backsweep en de bochten staan 16 graden uit het lood, flare noem je dat. Ik vond het heerlijk om op lange rechte stukken in de beugels te rijden, iets dat ik op mijn eigen adventure-gravelbike bijna nooit doe. Zo’n cockpit heeft ook nadelen trouwens. Zo kun je echt niets verstellen en als je er na een paar maanden achterkomt dat je toch liever een langere stuurpen hebt, moet je een compleet nieuwe cockpit kopen à 390 euro. Dan klinkt een losse stuurpen van een paar tientjes zo gek nog niet. Zorg dus dat je vooraf zeker weet dat je de juiste maat koopt.
Slimme details
Wat ik echt een fijne ontwikkeling vind: de garage in de schuine buis die steeds meer fabrikanten in hun frames inbouwen, op de plek waar ooit een loze ruimte onder je bidonhouder zat. Een keurig kapje geeft je toegang tot je reservemateriaal. Canyon levert een zakje mee waar je je binnenband, bandenlichters, minitool, pluggen en een CO2-patroon in kwijt kunt. Uit het zicht, het blijft schoon en je kunt het nooit vergeten. Top!
Heb je toch meer ruimte nodig? In de driehoek tussen de boven- en schuine buis past naadloos een Fidlock-tasje, speciaal op maat gemaakt. Die zit magnetisch vast en past zo mooi, dat-ie zelfs aerodynamisch voordeel oplevert. Oké, dat voordeel bedraagt slechts anderhalve watt en het tasje kost meer dan 100 euro, maar toch. Het frame is trouwens geschikt voor UDH-derailleurs, da’s fijn. Dat er maar snel veel fabrikanten mogen volgen met deze derailleurtechniek van SRAM.
Smulwielen
Mijn testfiets was zoals gezegd voorzien van de fantastische GRC 1100-wielen, met DT Swiss’ mooie ranke 180-naven. Deze wielset, met 50 millimeter hoogte en een binnenbreedte van 24 millimeter, weegt 1.575 gram. Als je er een slinger aan geeft, is het gelijk smullen: ze blíjven maar draaien en de ratchet maakt een heerlijk geluid. Wel jammer dat ze steeds de versie met 36 nokjes monteren, terwijl ze ook een 54 tandsversie hebben die een stuk sneller aangrijpt. Een upgrade kost 100 euro, dat vind ik best aan de prijs voor twee metalen ringetjes.
Met de interne breedte van deze wielen ligt een setje 40 millimeter banden er lekker ‘rond’ omheen. In de Grail passen trouwens banden tot 42 millimeter. In sommige gevallen gaat iets breder dan dat ook nog wel – maar hoe minder ruimte je overhoudt, hoe groter het risico dat steentjes tussen de band en de achtervork je carbon frame beschadigen. En dat wil je natuurlijk niet. Ik vind het jammer dat er niet meer ruimte is, zeker tijdens lange wedstrijden of op slechte ondergrond kan een paar millimeter extra heel wat meer comfort (en dus minder vermoeidheid) opleveren.
Ik verwacht ook dat een opvolger van deze fiets meer bandenruimte gaat krijgen. De meeste concurrenten bieden al minimaal plek voor 45 millimeter, 50 is zelfs geen uitzondering meer. Dat neemt niet weg dat je met 40 millimeter bijna overal prima uit de voeten kunt. Ik reed er probleemloos mee over rotsige paadjes in Duitsland en op zanderige brandwegen in het westen van Frankrijk. Ook de Nederlandse Veluwe is prima te doen met dit formaat band. Een beetje slim omgaan met je bandenspanning en je redt het wel.
Constant controle
De fiets is licht, een maat M met de Red XPLR-groep en de nieuwe Zipp-wielen weegt 7,5 kilogram. Zelf heb ik een grotere maat, en dan is-ie natuurlijk wat zwaarder – maar je voelt echt wel dat je met een lichtgewicht op pad bent. Dat is vooral fijn bij het optrekken na een bocht én als je afdaalt op superslecht wegdek. Dat laatste ondervond ik bijvoorbeeld in Frankrijk, waar ik slalommend tussen de gaten in de weg en met af en toe een kleine bunny hop mijn weg moest vinden.
Met deze fiets heb je constant het gevoel dat jij als berijder de controle hebt, en dat levert snelheid op. Prettig tijdens een wedstrijd. Hoef je zelf alleen nog de juiste benen ergens vandaan te toveren!
Specificaties Canyon Grail CFR
Plus: vol slimme ontwerpdetails, razendsnel op niet te technisch terrein
Min: iets meer comfort zou fijn zijn (gravelwedstrijden duren lang), geen ruimte voor banden van 45mm
Prijs: € 8.649,-
Frame en voorvork: carbon/carbon
Gewicht: 7,5 kg (excl. pedalen)
Groep: SRAM Red XPLR AXS, met powermeter
Wielen: Zipp 303 XPLR SW
Banden: Goodyear XPLR 40mm
Zadel en -pen: Fizik Terra Argo X1 / Canyon SP0072
Stuur en -pen: Canyon Cockpit CP0039
Maten: 2XS, XS, S, M, L, XL, 2XL
Meer informatie is te vinden op de website van Canyon.
