Het Duitse Canyon maakt niet alleen racefietsen voor profs als Valverde en Quintana, maar ook voor normale mensen. Die, zo blijkt, ook best veel inspanning leveren. Maar om nu altijd tot het gaatje te gaan: dat hoeft niet. Denkt Canyon.

29 + 1

Om het leven op de racer wat gemakkelijker te maken heeft Canyon de Endurace serie. Dat zijn 29 modellen, aluminium of carbon en in WSD en Men uitvoering en ook nog keuze uit velgremmen, schijfremmen en als los frame. En daar komt een nieuwe bij: de Endurace:ON AL 7.0. AL staat uiteraard voor aluminium, lekker oversized. De bovenbuis loopt licht af, de voorvork is recht en de stevige onderbuis valt direct op. Zo op een afstandje lijkt het een ‘gewone’ racefiets. Maar in de onderbuis huist een accu en als je goed kijkt zie je dat de streek rond het bracket ook nogal, zeg maar behoorlijk ‘flink’ is. In dat bracket zit de ‘crux’: het Duitse Fazua Evation systeem.

Fazua

Het bestaat uit twee componenten, zijnde het bracket en de ‘drivepack’. Het bracket is, kort door de bocht, niets meer dan een overbrenging van het vermogen op de cranks. Het vermogen (nominaal 250W, maximaal 400W) zelf komt uit de drivepack. Daarin zitten de versnellingsbak, motor en accu. Het geheel zit opgesloten in een 3,3 kilo wegend pakket. De accu is een 36 Volts, 252Wh accu die op zichzelf 1,4 kg weegt. In totaal brengt het hele Fazua systeem 4,6 kilo op de weegschaal. De standaard trapas wordt vervangen door de versnellingsbak van Fazua en daarop wordt de motorunit aangesloten. De 250Wh-batterij past in de bovenkant van de motor en is gemakkelijk te vervangen. Op de onderbuis een bescheiden display met 5 LED’s die het batterijniveau aangeven en ze veranderen van kleur afhankelijk van welke hulpmodus je hebt geselecteerd: ‘breeze’ groen, ‘river’ blauw en ‘storm’ paars voor de hoogste hulp. Wil je veranderen dan moet je dat doen door op een knop op de onderbuis te drukken. Op het stuur is alleen ruimte voor bijvoorbeeld een Garmin.

GRX

Deze Endurace heeft een Shimano GRX aandrijving met één kettingblad -er kan geen ‘dubbel’ gemonteerd worden- en 11/42 achter, 160 mm schijven, steekassen en met 32 mm Schwalbe One banden om de eigen Canyon wielen. In een maat L weegt de fiets compleet 15,70 kilo  (er zijn vier maten). Het frame heeft een staande en liggende buis van resp 54 en 58 cm, een balhoofdhoek van 72,5°, zithoek 73,5°, wielbasis van 1027 en een stack en reach van respectievelijk 595 en 398. Canyon heeft de zogenaamde ‘black pepper’ update van de Fazua: in het Engels omschrijven ze dit als ‘overhauled power distribution for more of a kick, an even more gentle and smooth feel, and more consistent support over a wider range of cadences – from 50 to 120 rpm’. Ja, ja. We trekken naar Limburg. Dat lijkt ons de beste omgeving om te testen.

Rondje

Op 30 april rijden we een rondje vanuit Vaesrade. Een dorpje op tien kilometer van Valkenburg. De omgeving van Valkenburg is normaal gesproken ‘lekker’ druk met wielrenners, maar in deze C-periode kom je maar weinig fietsers tegen. Geen appeltaart of koffie onderweg. Nogal karig. We reden eerst een rondje met een racer zonder motortje en daarna hetzelfde rondje met de Canyon. De Sensa Giulia SL weegt krap 7,5 kilo, de Canyon ruim tweemaal zoveel. Het rondje van 40 kilometer telde 413 hoogtemeters (volgens Strava) en daarin zit dan de klim van Nuth richting Aalbeek, de Sibbergrubbe en de Cauberg. Er stond een gezonde zuidenwind, dus de eerste twintig kilometer stond die tegen. Uiteindelijk bleek de snelheid tussen rondje 1 en ronde 2 weinig te verschillen. En dat terwijl we dachten dat rondje 2 sneller zou gaan. Dat leek ook zo te gaan totdat A. de accu (bijna) leeg was en B. ik in een felle hagelstorm terecht kwam. Dat was ik niet meer gewend en om nu als een ‘halve zool’ door Nuth heen te crossen… nou nee. Resultaat: in de laatste 12 kilometer ‘verloor’ ik de ‘winst’ die ik opgebouwd had. Ik ‘scoorde’ wel een paar PR’s op de Sibbergrubbe, Cauberg en de klim terug vanuit Valkenburg over de Nieuweweg.

23,5 km per uur

Wat merk je nu precies als je met zo’n elektrische racefiets rijdt? Normaal kom je, als je de Sibbergrubbe en de Cauberg doet, wel eens op een punt dat je denkt ‘Ai. Dat ging vorige keer gemakkelijker. Heb ik nu van die slechte benen?’. Bij de Sibbergrubbe is dat de bocht voordat je het bordje ziet, bij de Cauberg is dat als je ‘de brug’ ziet… Nou, met zo’n extra steun stoom je gewoon omhoog. De ondersteuning komt lekker gefaseerd in en is ook -hulde- nauwelijks hoorbaar. Tot 25 kilometer ondersteunt de motor. Die heb ik bergop niet ten volle weten te benutten. De Sibbergrubbe deed ik met 23,5 km per uur, de Cauberg met minder dan 19 km per uur. Er werd aan de weg gewerkt, dus moest er nog wat geslalomd worden… Ging ik tot ‘het gaatje’? Ja, toch wel. Maar het voelt toch anders met motor. Ook als je heel rustig trapt ondervindt je steun; dat is bij een gewone racer toch echt niet het geval. Dan dreig je om te vallen. Nu kun je gewoon doorgaan.

+ en –

De pluspunten van een E-Road zijn meermalen beschreven. De minpunten ook. Wat me toch weer opviel was de niet al te overtuigende ‘inhoud’ van de accu. In ruim anderhalf uur sprong de accu in een ‘survival’ modus; dan is die bijna leeg en heb je nog 1 ‘ledje’ in de kleur ‘breeze’. Dat is 100 watt ondersteuning en dat gaat net. Nu was het, zoals ik al schreef, een combi van tegenwind, heuvels en ‘zoveel mogelijk’ in de ‘storm’ stand rijden dat de accu vrij snel leeg raakte. Op een terrein met veel minder hoogteverschil heb je geen hoogste stand nodig en dan doe je langer met de stroom. Overigens: wil je de motor ‘aanslingeren’ dan moet je -als die even stil heeft gestaan- de accu loskoppelen en op de accu de knop indrukken. Daarna weer de accu monteren en gaan.

Racer?

Het ‘old skool’ gevoel van een racefiets? Dat heb je eerder bij een gewone racer. Vooral bij aanzetten bij het eerste het beste heuvel merk je dat een 7,5 kilo carbon racer een stuk ‘levendiger’ reageert. De Endurace voelt zeer degelijk. Logisch, met zo’n oversized alu frame, steekassen en 32 mm banden. Zo’n Endurace komt wel wat minder snel op gang. Maar eenmaal op stoom dan… Wat is het nu eigenlijk? Een E-Road? Of een E-Bike met racestuur? Dat is lastig. Als je een elektrische fiets zoekt die eruit ziet als een racefiets dan is deze Endurace:ON AL een goede keuze. Als je een ‘volbloed’ racefiets zoekt dan weer niet. Denk: Aeroad CF met dubbele accu’s en een topsnelheid van 45 km per uur… Het zal eraan liggen wat je hier vóór reed. Of je daar aan vast wil houden ook. Als je open staat voor een andere beleving dan kan zo’n Endurace:ON wat voor jou zijn.

Canyon Endurace:ON AL 7.0,
2999 euro
Meer info: canyon.nl