Heb je ooit van het merk Rondo gehoord? Ik tot een paar maanden geleden ook nog niet, maar inmiddels weet ik fietsen van Rondo wel aardig te herkennen. Na het zien van de foto’s weet je wel waarom… Wij hebben de Rondo Ratt CF1 getest.
Toen ik de fiets voor het eerst zag, kwam er één woord specifiek in mij naar boven: bijzonder. In het persbericht had ik namelijk al gelezen dat ze met deze Rondo Ratt graag de twijfelaars wilden overtuigen om niet voor een racefiets én/of gravelbike te kiezen, maar om deze Rondo Ratt – een combinatie van beide soorten fietsen – aan te schaffen. “Wij ademen wielrennen. We racen elk seizoen op en naast de weg en fietsen duizenden kilometers per jaar”, omschrijft Rondo haar eigen doelgroep. “We zijn geen profs. We vinden de grote rondes mooi, maar hebben geen idee wie bij welke ploeg rijdt.”
“Wij hebben Rondo opgericht omdat we fietsen wilden maken voor échte wielrenners, zoals wij, en waarschijnlijk ook zoals jij. Voor mensen die geen tijd willen verspillen aan praten, maar straight-to-the-point zijn. Mensen die ervan houden om wedstrijdjes te rijden of hun eigen PR op een klim willen aanvallen, en die daarnaast graag een gravelritje maken met hun vrienden. We zijn Rondo begonnen omdat we fietsen willen maken die zowel op technisch als visueel vlak prachtig zijn. Wij zijn met Rondo begonnen om de manier waarop naar dropbar-fietsen wordt gekeken, zowel door mountainbikers als door wegwielrenners”, zo valt er te lezen.
De boodschap is wel duidelijk: fietsen voor echte liefhebbers en avonturiers.
Gravelaars
Rondo richt zich vooral op de gravelaars, de avonturiers. Neem een kijkje op de site en bekijk het assortiment maar, je zult zien dat álle fietsen een dikke, vette knipoog naar het gravelen hebben. Zelfs de duurste fiets, op het oog een aerofiets, is geschikt om mee over de gravelpaden te scheuren.
De Rondo Ratt is het nieuwste pareltje van het Poolse bedrijf, dat zich sinds 2017 specialiseert in het maken van gravelfietsen. De Ratt komt er in vijf verschillende versies, waarvan de CF1 en CF2 dit jaar uitkomen. Dat zijn de topmodellen, twee carbon fietsen met dezelfde looks maar verschillende afmontages. Volgend jaar volgen nog de CF0, AL en ST.
Het opvallendste aan de fiets? Dat is meer dan één ding. Kijk maar naar de Ratt en het zegt wel genoeg. Allereerst beginnen we vooraan bij de voorvork. Er zit een opvallende knik in, waardoor er plaats is voor bredere banden. Maar het meest opmerkelijke zit onderin. De TwinTip-voorvork kun je namelijk aanpassen naar jouw wensen. Wil je op de weg fietsen of juist buiten de gebaande paden? Met de Lo- en Hi-optie kun je zelf makkelijk de setup aanpassen. De Lo geeft een hogere stack, de Hi een lagere. Dit systeem zit ook op andere modellen als Ruut, HRVT en Mutt.
Het bovenaanzicht is prima en strak. Platte buizen, een normale Spank-dropbar van 440 millimeter met een flare van 12 graden. De kabels zijn netjes binnendoor weggewerkt. De balhoofdbuis ziet er ook opvallend uit. Niet rond, maar ook strak en nagenoeg plat. Of het heel aerodynamisch is om zo’n flink frontaal stuk te hebben weet ik niet helemaal. Het frame is – net als de vork – helemaal van carbon en heeft op de bovenbuis ook een kenmerkende knik. Ook de achtervork ziet er anders uit, allemaal bedoeld om voor vering te zorgen als je over gravelwegen rijdt. Ik moet zeggen: je merkt het goed. De fiets veert goed mee.
De afmontage is een beetje een mix. De schijfremmen zijn van Shimano 105, de schijven van SRAM (Centerline 160) en de rest is GRX. 11-speed Shimano, 48-31T. Seatpost 21,2 millimeter. Er is ruimte voor 650b bandjes. In deze fiets zitten er Maxxis Re-Fuse banden van 650x47b. In het begin is het even wennen om met zulke brede banden op de weg te fietsen, maar ergens is het ook wel weer fijn en heb je er eigenlijk ook wel voordeel van. “Sommige mensen ervaren bredere banden als langzamer, maar het geeft je een ongelooflijke tractie”, zegt Rondo er zelf over.
Op pad met Ratt
Tijd om het allemaal zelf te ervaren. Nadat ik de zadelhoogte had aangepast (zadelpen van 21,2mm) stapte ik de fiets op. Maar hé, wat hoor ik daar? Krakende lagers! Bah… Het doet me denken aan vroeger, toen ik iets te vaak doorreed met krakende lagers en geen zin had om mijn fiets een paar dagen aan de fietsenmaker kwijt te zijn. Bij deze testfiets zullen we het maar even moeten accepteren.
Eenmaal op de fiets zit je echt in een racehouding. De positie dwingt je naar voren en dat vind ik altijd wel fijn. Ondanks dat het er toch wel uitziet als een gravelfiets, ademt deze fiets ook wegwielrennnen. Nee, ik zal er nooit een koers mee rijden of de fiets ook niet snel meenemen voor een weekendje klimmen in Limburg, maar als je af en toe een gravelpad meepakt tijdens je duurrit dan is dit een fijne fiets. Je kunt er gas mee geven, maar ook mee door de bossen scheuren.
Rondo omschrijft deze fiets als een tussenoplossing voor wegwielrenners en mountainbikers, maar na een kort uitstapje op een mountainbikeparcours kwam ik er al snel achter dat deze Ratt daar niet helemaal voor gemaakt is. Ja, de vering is voelbaar, maar ergens klopt het gewoon niet helemaal. Je hebt dan toch echt het idee dat je met de verkeerde fiets op het verkeerde terrein rijdt. Alsof je je met een stationwagen plots op het autocircuit van Zandvoort bevindt.
En dan de looks. Je houdt ervan of je houdt er niet van, al heb ik gemerkt dat veel mensen ‘m vooral iets te opvallend vinden. Over smaak valt te twisten, maar veel positieve reacties heb ik op deze gravelracefiets niet gehad. Zelf vind ik het wel wat hebben. Het is geen dertien in een dozijn – absoluut niet – en dat scoort bij mij al snel pluspunten. Maar echt overtuigd ben ik ook weer niet. Het rijdt allemaal degelijk, maar van alle bijzondere functies zie ik ook weer niet echt de toegevoegde waarde in.
Na een korte testperiode staat de koerier weer voor de deur en gaat de Rondo Ratt weer richting een volgende, voorlopige eigenaar. Ergens vind ik het jammer, want zo’n futuristische fiets heeft wel wat. Ik ben niet iemand die snel off-road rijd, maar door deze Rondo begon ik toch in mijn omgeving ongemerkt wat onverharde paden op te zoeken. Of het de 4499 euro waard is weet ik alleen niet, voor dat geld zou ik toch eerder een meer specifieke gravelfiets óf racefiets voor in huis halen. Heb je het geld er wel voor over, dan krijg er een prima rollende gravelwegfiets voor terug waarmee je alle kanten op kan. En hopelijk zonder krakende lagers.
