Zwoegend en zwetend, ploeterend en schurend… zo voelde ik me na pakweg een uurtje meetrainen. Ik had besloten om maar eens te gaan ‘kijken’ in Alphen, bij recreatieterrein t Zand. Daar waar in het najaar een wekelijkse training plaatsvindt voor crossers. En waar je eigenlijk ook gewoon mee mag rijden… was dit wel zo slim achteraf?
De training is elke woensdag vanaf twee uur. Trainers zijn Nico van Hest en Richard Groenendaal. Allebei, ex-coureurs, hoewel de carrière van Nico ver in de jaren ’70 en ’80 van de vorige eeuw plaatsvond en die van Richard eigenlijk pas net ten einde is. Beiden zijn min of meer in dienst van het Rabobank ‘Off road’ team; wat zowel veldrijders als mountainbikers een kans geeft vooruit geeft om verder in hun sport te komen. Nico is trouwens nog steeds gymnastiekleraar op een school in Waalwijk ( op de foto de man in het blauw op een Giant TCX). Beiden hebben veel capaciteiten in huis als het gaat om het trainen, coachen en begeleiden van jonge talenten. En Nico heeft ook nog eens een zeer duidelijke en luide stem -die ook aan de overkant van de plas te horen is…
Een training bestaat uit verschillende blokken en tussendoor is er tijd voor uitleg. Verschillende zaken worden getraind: op –en afstappen, aanzetten, behendigheid, remmen, bochtjes draaien en veel afwisseling in tempo. Het is een training en dat betekent anno 2010 ook dat, hoewel er in een flinke groep getraind wordt, elke coureur op zijn eigen vermogen rijdt. Hartslagmeter dus! Veel coureurs zijn er: deze woensdag ( 29 september) onder andere Gerben de Knegt, Bart Aernouts, Bram Schmitz en Reza Ravestijn en Daphny van de Brand. Ja, die drie rijden niet bij Rabo, maar de training is in de praktijk voor iedere coureur! De toekomstige ‘aanwas’ worden ook niet vergeten; de familie Dekker geeft, terwijl de ouderen bezig zijn, ondertussen de toegepaste training. Daardoor is het lekker vol rond de plas! Tel daarbij ook nog eens een man of vijftig publiek, een aantal ploegleders en mecaniciens van de Rabobank en je waant je als recreant als op het trainingsveld ‘De Toekomst’ van Ajax… Bij voetballen kan dit dus niet, bij het veldrijden wel.
Mooi hoor. Je dient je wel aan de regels te houden: de toppers NIET in de weg rijden, je plaats kennen en de aanwijzingen van de trainers opvolgen. En natuurlijk je eigen kwaliteiten kennen… Twee uur crosstraining is flink. Het inrijden, in het wiel van Bartje Aernouts gaat al behoorlijk hard… Daarna oefeningen doen en rondjes rijden over het gras met afstappen voor twee balkjes, opspringen, doorrijden. Tussendoor kun je af en toe een slok uit je bidon drinken. Geen fietsenstalling, gewoon de crosser op de grond. Ook een blok waarbij de glooiende zijkant bij de plas wordt opgezocht zit erin. Hup, fiets op de schouder en naar boven klauteren! Het zachte zand wordt natuurlijk ook ‘bezocht’…Ondertussen geven de twee trainers duidelijke aanwijzingen en tips. En sporen soms aan, soms remmen ze af.
Al met al komt vrijwel alles aan bod en je ziet goed dat de een ( lees: de mannen die hun brood verdienen) het tot in de finesses beheersen en de ander het gaat beheersen –in de toekomst! Daarachter uiteraard nog een aantal goedwillenden.. En ai… ik ga steeds meer fouten maken, slordiger rijden, verlies steeds meer snelheid. Een ‘beetje’ crossen kan ik wel –dacht ik- maar ik ken mijn plaats weer. S’Avonds lekker moe, ik voel al mijn spieren en dat gaat de volgende dag nog even door. Maar het is onmiskenbaar een goede training. En het is, hoe dan ook, mooi om mee te rijden met de groten! Misschien volgende week weer en wellicht dan maar een uurtje… wel zo slim.
Tekst en foto’s Menno Grootjans – ehhh…weinig tijd en puf om een beetje fatsoenlijke foto’s te maken, excuses.
Zwoegend en zwetend, ploeterend en schurend… zo voelde ik me na pakweg een uurtje meetrainen. Ik had besloten om maar eens te gaan ‘kijken’ in Alphen, bij recreatieterrein t Zand. Daar waar in het najaar een wekelijkse training plaatsvindt voor crossers. En waar je eigenlijk ook gewoon mee mag rijden… was dit wel zo slim achteraf?
De training is elke woensdag vanaf twee uur. Trainers zijn Nico van Hest en Richard Groenendaal. Allebei, ex-coureurs, hoewel de carrière van Nico ver in de jaren ’70 en ’80 van de vorige eeuw plaatsvond en die van Richard eigenlijk pas net ten einde is. Beiden zijn min of meer in dienst van het Rabobank ‘Off road’ team; wat zowel veldrijders als mountainbikers een kans geeft vooruit geeft om verder in hun sport te komen. Nico is trouwens nog steeds gymnastiekleraar op een school in Waalwijk ( op de foto de man in het blauw op een Giant TCX). Beiden hebben veel capaciteiten in huis als het gaat om het trainen, coachen en begeleiden van jonge talenten. En Nico heeft ook nog eens een zeer duidelijke en luide stem -die ook aan de overkant van de plas te horen is…
Een training bestaat uit verschillende blokken en tussendoor is er tijd voor uitleg. Verschillende zaken worden getraind: op –en afstappen, aanzetten, behendigheid, remmen, bochtjes draaien en veel afwisseling in tempo. Het is een training en dat betekent anno 2010 ook dat, hoewel er in een flinke groep getraind wordt, elke coureur op zijn eigen vermogen rijdt. Hartslagmeter dus! Veel coureurs zijn er: deze woensdag ( 29 september) onder andere Gerben de Knegt, Bart Aernouts, Bram Schmitz en Reza Ravestijn en Daphny van de Brand. Ja, die drie rijden niet bij Rabo, maar de training is in de praktijk voor iedere coureur! De toekomstige ‘aanwas’ worden ook niet vergeten; de familie Dekker geeft, terwijl de ouderen bezig zijn, ondertussen de toegepaste training. Daardoor is het lekker vol rond de plas! Tel daarbij ook nog eens een man of vijftig publiek, een aantal ploegleders en mecaniciens van de Rabobank en je waant je als recreant als op het trainingsveld ‘De Toekomst’ van Ajax… Bij voetballen kan dit dus niet, bij het veldrijden wel.
Mooi hoor. Je dient je wel aan de regels te houden: de toppers NIET in de weg rijden, je plaats kennen en de aanwijzingen van de trainers opvolgen. En natuurlijk je eigen kwaliteiten kennen… Twee uur crosstraining is flink. Het inrijden, in het wiel van Bartje Aernouts gaat al behoorlijk hard… Daarna oefeningen doen en rondjes rijden over het gras met afstappen voor twee balkjes, opspringen, doorrijden. Tussendoor kun je af en toe een slok uit je bidon drinken. Geen fietsenstalling, gewoon de crosser op de grond. Ook een blok waarbij de glooiende zijkant bij de plas wordt opgezocht zit erin. Hup, fiets op de schouder en naar boven klauteren! Het zachte zand wordt natuurlijk ook ‘bezocht’…Ondertussen geven de twee trainers duidelijke aanwijzingen en tips. En sporen soms aan, soms remmen ze af.
Al met al komt vrijwel alles aan bod en je ziet goed dat de een ( lees: de mannen die hun brood verdienen) het tot in de finesses beheersen en de ander het gaat beheersen –in de toekomst! Daarachter uiteraard nog een aantal goedwillenden.. En ai… ik ga steeds meer fouten maken, slordiger rijden, verlies steeds meer snelheid. Een ‘beetje’ crossen kan ik wel –dacht ik- maar ik ken mijn plaats weer. S’Avonds lekker moe, ik voel al mijn spieren en dat gaat de volgende dag nog even door. Maar het is onmiskenbaar een goede training. En het is, hoe dan ook, mooi om mee te rijden met de groten! Misschien volgende week weer en wellicht dan maar een uurtje… wel zo slim.Tekst en foto’s Menno Grootjans – ehhh…weinig tijd en puf om een beetje fatsoenlijke foto’s te maken, excuses.