Een veel moeilijkere keuze staat mij nog te wachten. Marmotte genoten Saskia en Remko hebben die al wel gemaakt. Zij hebben beide gekozen voor een tripple. Na mijn vorige Marmotte met een compact, riep ik ook dat mocht ik het ooit nog een keertje doen, dan met een tripple. Toch begin ik langzaam weer te twijfelen. Ik kom van het wedstrijd rijden, waar een tripple nog steeds ‘not done’ is. Als ik bovendien genoeg kilo’s kwijt raak, dan zou ik aan een compact toch genoeg moeten hebben. Het wordt nog een zware keuze tussen verstand en gevoel. Gelukkig kan ik deze keuze nog even uitstellen.

Een gemakkelijke keuze was deze week het wel of niet gaan schaatsen. Ik ben geen fanatiekeling, maar als er ijs ligt, komen ook mijn ijzers normaal gesproken uit het vet. Nu liggen de ijzers echter nog steeds op zolder. Mijn gevoel over het ijs was niet goed, ik had het druk en bovendien kwam mijn vrouw na het eerste schaatsweekeind uitgeput thuis van haar late diensten op de eerste hulp van het Groene Hart ziekenhuis. Tientallen schaatsers met botbreuken en erger hadden zich daar gemeld na hun vaak kortstondige schaatsavontuur. En zes weken gips zijn niet alleen funest zijn voor de Marmotte, maar vooral ook voor mijn neerwaartse lijn op de weegschaal.

Mijn ex-collega en eindredacteur bij Fiets, Peter van der Gaag, had beter dezelfde keuze kunnen maken wat betreft schaatsen. Zijn schaatsavontuur eindigde afgelopen vrijdag op de eerste hulp van het Groene Hart ziekenhuis, vanwaar hij mij een sms’je stuurde: “Zit op de SEH in ’t Bleuland ziekenhuis! Gevallen met schaatsen, waarschijnlijk gebroken pols.” Meer dan mijn vrouw goed voor hem laten zorgen kon ik niet doen, maar het zorgde er wel voor dat ook dit weekend zeker de schaatsen niet aan gingen. Peter beterschap!

Iets waar ik wel voor zou willen kiezen, maar waar geen keuze mogelijkheid voor bestaat, is of de weegschaal minder aan gaat geven dan de vorige weging. Elke keer is het maar weer afwachten of wat je er voor doet nog steeds aanslaat. Gelukkig maak ik wat dat betreft naar het schijnt de juiste keuzes. De weegschaal gaf zaterdagochtend weer 1,5 kilo minder aan dan de week daarvoor. Blijkbaar heb ik met behulp van Allard het proces redelijk tot goed onder controle. Natuurlijk weten we dat dit proces een keertje gaat stagneren, maar we houden nog een aantal troeven achter de hand om het dan weer opgang te krijgen. Voorlopig zet de met Sportvasten ingezette lijn, die ik onderhoud met het beperken van de koolhydraat inname en een wekelijkse eendaagse minikuur, zich zo goed voort.

Het wachten is nu op de eerste echte tegenslagen. Met het bereiken van 115,3 kg ben ik al heel tevreden, maar ik wil meer. Dat dit op bepaalde momenten heel moeilijk gaan worden, daar ben ik van overtuigd. Maar ik weet zeker dat ik dan de juiste mensen om me heen heb, om dan de juiste keuzes te kunnen maken. Van een keuze dit weekend heb ik in ieder geval geen spijt, al weet ik de invloed hiervan op de weegschaal nog niet. Maar een heerlijk stukje door mijn moeder gebakken appeltaart vanwege de zevende verjaardag van mijn zoon, daar ga ik geen spijt van krijgen!