Mads Pedersen was een van de revelaties van het voorjaar en is ook in de Giro d’Italia nu geweldig bezig. De 29-jarige Deen van Lidl-Trek heeft veel lering getrokken uit het gravelrijden, zo bleek wel in de klassiekers. Dit viel ons namelijk op.
Enkel voorblad
De Trek Madone van Mads Pedersen was voor de Vlaamse voorjaarskoersen uitgerust met een enkel voorblad met 56 tanden en een SRAM Red XPLR-achterderailleur om de ketting over de 13 kransjes tussen de 10 en de 46 te transporteren. Om te voorkomen dat de ketting van het voorblad springt door het gehobbel over alle kasseien is er een K-Edge-kettinggeleider gemonteerd.
Pirelli-banden
Pedersen rijdt met banden van sponsor Pirelli. In Gent-Wevelgem ging het om de 30 millimeter brede versie van de P Zero Race RS in TLR-uitvoering, voor Parijs-Roubaix werd zelfs 32 millimeter gemonteerd. Pirelli maakt dit soort banden (in een iets andere uitvoering) zelfs in 40 millimeter breedte, maar die passen niet in het frame en daarnaast maakt het de omtrek van het wiel ook groter dan de door de UCI toegestane 700 millimeter. Zal de UCI die regel ooit aanpassen? En gaan we dan de profs met 40 millimeter banden door het Bos van Wallers zien jakkeren?
Gravelscene
Ook het stuur op de Madone van de Deen vindt zijn oorsprong in de gravelscene. Smal bovenop, maar met flink wat flare in de bocht waardoor er onderin toch een breder stuur voor veel controle is. En met de handen op de hoods zit je zo heel aerodynamisch!
Aerohandschoenen
Over aerodynamica gesproken: aan details ontbrak het niet tijdens Pedersens voorjaarscampagne. Met speciale aerohandschoenen (een aangepaste versie van de Santini Madss, naar hem vernoemd) reed hij in de Ronde tot Oudenaarde. Voor de sprint om de tweede plek trok hij wel zijn handschoenen uit. Met blote handen – en zonder duur Richard Mille-horloge zoals bij Tadej Pogačar en Mathieu van der Poel – won hij het sprintje. Dat deed hij overigens wel met bidons in zijn houder. En niet zomaar bidons: de Trek RSL Aero-bidons van 24,95 euro per stuk.
50 profzeges
“Win maar eens een koers”, zegt José De Cauwer geregeld op Sporza. Er zijn genoeg renners in het peloton te vinden zonder profzege. Daarom is het extra knap dat Mads Pedersen onlangs in Gent Wevelgem na een solo van 56 kilometer zijn vijftigste overwinning wist te boeken. Op dat moment was dat er één meer dan Wout van Aert (49) en drie minder dan Mathieu van der Poel (53). Zijn mooiste? Hoogstwaarschijnlijk zijn wereldtitel in 2019. Je weet wel: die verregende editie waarin Van der Poel met kramp en een hongerklop moest afhaken in de kopgroep.
