Nee, we hebben het even niet over de Ronde van Vlaanderen of 3- Daagse van de Panne. Geen groots evenement, maar lekker plaatselijk. Gewoon, een cyclocross van de Verstandhouding der Noorderkempen. Deze bundelt een vijftiental ‘crossen’ in het noorden van Vlaanderen. In plaatsen als Herenthout, Rijkevorsel en deze, op zaterdag 16 oktober in Sint Antonius. En ja, veel Vlaamser kan het niet voor een ware liefhebber van de cross! Een ouderwetse was het…
Uitvalbasis was een voetbalterrein aan de Waterstraat. De mannen van de organisatie hadden een rondje van 1800 meter uitgezet. En zoals je op de foto ziet: het mais was net van het veld! Gelukkig was het redelijk droog gebleven door de week, want anders… Nu was het op twee, drie plaatsen behoorlijk glibberen en glijden. Ook op het gedeelte wat ‘gras’ was, was het niet overal droog… Soms had je het gevoel dat je op een soort glasplaat reed; weinig grip, schudden en zorgen dat je de vaart er in hield… Mooi was ook de trap: van de fiets af, twee treden op, dan weer naar ‘beneden’ en weer door.
Maar dat hoort ook bij de cross! En ach, vandaag was het zo, volgende week kun je door bossen en ‘single tracks’ knallen. Je weet het nooit van te voren! Het parcours verkennen is dan ook broodnodig; daar gaat ook heel wat tijd inzitten. De cross zelf duurt maar een dertig tot veertigtal minuten. Is het nu de moeite waard om zo’n eind af te reizen voor een kort koersje? Ja, toch wel. Zo leer je crossen en het is in Belgie, he, daar hoort het thuis!En er is startgelegenheid voor iedereeen: er zijn zes klasses, waarbij vooral opvalt dat de oudere renners alle mogelijkheden krijgen tot het rijden van hun eigen koers. Er is 35 +, 45 +, 52 + en zelfs 60 +! En bij deze laatsten rijden toch zeker 10 tot 15 man rond. Oud? Mannen met ervaring zul je bedoelen! In totaal zo’n 120 deelnemers ploeterden – de meesten- of knalden – de toppers- door het veld. De meeste deelnemers reden trouwens met een alu Ridley, met naast het parcours een extra fietsje voor het geval van pech.De inschrijfkosten? Iets van vier euro. En bijna iedereen had prijs… Koppel daaraan een loterij, een voetbalkantine, een tap en na afloop bolletjes Palm en yep, ‘heel veel meer Vlaams’ kun je het niet hebben… http://users.telenet.be/vdnrTekst en foto’s Menno Grootjans
Uitvalbasis was een voetbalterrein aan de Waterstraat. De mannen van de organisatie hadden een rondje van 1800 meter uitgezet. En zoals je op de foto ziet: het mais was net van het veld! Gelukkig was het redelijk droog gebleven door de week, want anders… Nu was het op twee, drie plaatsen behoorlijk glibberen en glijden. Ook op het gedeelte wat ‘gras’ was, was het niet overal droog… Soms had je het gevoel dat je op een soort glasplaat reed; weinig grip, schudden en zorgen dat je de vaart er in hield… Mooi was ook de trap: van de fiets af, twee treden op, dan weer naar ‘beneden’ en weer door.
Maar dat hoort ook bij de cross! En ach, vandaag was het zo, volgende week kun je door bossen en ‘single tracks’ knallen. Je weet het nooit van te voren! Het parcours verkennen is dan ook broodnodig; daar gaat ook heel wat tijd inzitten. De cross zelf duurt maar een dertig tot veertigtal minuten. Is het nu de moeite waard om zo’n eind af te reizen voor een kort koersje? Ja, toch wel. Zo leer je crossen en het is in Belgie, he, daar hoort het thuis!En er is startgelegenheid voor iedereeen: er zijn zes klasses, waarbij vooral opvalt dat de oudere renners alle mogelijkheden krijgen tot het rijden van hun eigen koers. Er is 35 +, 45 +, 52 + en zelfs 60 +! En bij deze laatsten rijden toch zeker 10 tot 15 man rond. Oud? Mannen met ervaring zul je bedoelen! In totaal zo’n 120 deelnemers ploeterden – de meesten- of knalden – de toppers- door het veld. De meeste deelnemers reden trouwens met een alu Ridley, met naast het parcours een extra fietsje voor het geval van pech.De inschrijfkosten? Iets van vier euro. En bijna iedereen had prijs… Koppel daaraan een loterij, een voetbalkantine, een tap en na afloop bolletjes Palm en yep, ‘heel veel meer Vlaams’ kun je het niet hebben… http://users.telenet.be/vdnrTekst en foto’s Menno Grootjans