In de reeks Velove hebben we het over, jawel, liefde op de fiets! Want er zijn verrassend veel mensen die hun partner door (of zelfs tijdens) het fietsen hebben leren kennen. 

Deze week het verhaal van de Belgische Mieke, ze is moeder van twee kinderen en uiteraard gek op fietsen. Haar (liefdes) fietsverhaal begon allemaal met een vriendelijk duwtje in de rug…

Mieke ”In 2014 ben ik eigenlijk heel toevallig begonnen met fietsen. Of naja, misschien was het wel meant to be. Ik was toen namelijk nog samen met mijn ex man en hij had een evenement waarbij hij meer dan 100km moest fietsen. Zelf had hij ook niet veel ervaring op de koersfiets, maar hij deed het toch maar. Zijn foto kwam op Facebook terecht, ik heb daar één of andere opmerking bij geschreven en opeens werd ik uitgedaagd door een gezamenlijke vriend van ons. Ik moest óók een rit doen van meer dan 100km! Ik ben daarmee akkoord gegaan mits ik toch wat mocht oefenen, want ik had nog nooit op een koersfiets gezeten. En daar is dus alles begonnen. Mijn eerste 2 jaren op de fiets heb ik niet echt spectaculaire afstanden gereden. Maar sinds 2016 gaan de km op mijn fiets gestaag de lucht in!”

Een goede bergbeklimmer ben ik niet, maar Andrew duwde mij 4 keer de berg op

Duwtje in de rug
Mieke nam steeds vaker deel aan fietsevenementen en werd daar door één iemand in het bijzonder in de gaten gehouden. ”Vanwege een blessure zat ik tijdens een van de fietsevenement niet op de fiets, maar in de auto om foto’s van die dag te nemen. Iemand die vaker meedeed, Andrew, had mij opgemerkt. Mijn vrienden vertelden hem (zonder dat ik het wist) dat ik getrouwd was, maar dat het niet zo goed meer ging tussen ons. Hij liet het toen rusten, uiteindelijk blijf je van een getrouwde vrouw af.

Een tijdje later deed ik mee aan de verkenning van de Museeuw Classic, georganiseerd door mijn huidige vriend en zijn vrienden. Een goeie bergbeklimmer ben ik niet en zal ik ook nooit zijn. Andrew was ook aanwezig en hoewel we elkaar totaal niet kende en ook geen gesprekken gevoerd hadden, duwde hij mij zo de berg/ heuvel mee op. We hebben deze rit zeker 4 à 5 keer gedaan en telkens duwde hij me de berg op. Dat geduw was echt plots. Ik ben al niet zo’n grote prater op de fiets en al helemaal niet tegen iemand die ik niet ken. Andrew was in het begin ook het verlegen typetje, maar elke keer aan het begin van die berg, wachtte hij op mij om mij dan te duwen naar boven. Hierdoor zochten we elkaar ook op om naast elkaar te zitten tijdens een stop, al zeiden we misschien niet meer dan 5 zinnen tegen elkaar.

Hierdoor zochten we elkaar ook tijdens een stop, al spraken
we niet meer dan 5 zinnen tegen elkaar

Ik herinner mij nog dat Andrew op een bepaald moment vroeg aan mij om niet mee te fietsen met hun groep buiten die verkenning. Na wat overtuigingswerk van Andrew zijn kant ben ik dan eens meegegaan. Ik heb mij daar super geamuseerd en ging vervolgens vaker mee op de zaterdagen en zondagen. Door die ritten heen werd onze band toch wel wat sterker.

Er hing iets in de lucht

Op een bepaald moment is er iemand jarig in onze fietsgroep en iedereen werd de dag nadien (na de rit) uitgenodigd bij haar thuis. Ik gaf aan dat ik niet mee kon met de rit, maar dat ik daarna naar haar zou komen. Ik vroeg haar te smsen wanneer ze klaar waren, zodat ik wist hoe laat ik bij haar moest zijn. Zo geschied zo gedaan. Maar het was niet zij die mij smste, maar Andrew. Ik dacht toen nog: wat een gemakkelijke manier om aan mijn nummer te komen ;). Ik herinner mij nog dat het een super mooie dag was die zondag. Iedereen zat buiten in de tuin in een kring. Opeens vertrekt de persoon naast mij, Andrew springt recht en zegt: ik zal mij nu eens plaatsen naaste de mooiste vrouw. Mega blij met het compliment uiteraard 😉

Er hing toen al iets in de lucht tussen ons, maar niets meer dan dat. Als we naar elkaar keken, keken we in elkaars ogen. Wat had/heeft hij mooie blauwe ogen. En zijn six pack mag er ook wel zijn. Na elke rit gingen we met z’n allen iets gaan drinken. We gingen naast elkaar zitten of op z’n minst in elkaars zicht. Tijdens één van die ritten liet ik bewust weten dat ik alleen thuis was. En je kent mannen onder elkaar ( in heel die groep reden er maar 2 vrouwen mee, de rest waren mannen). ‘Ei, Andrew. Ze is alleen thuis deze avond’ riep er iemand. ‘Ik zou wel weten naar waar te gaan’, zei een ander. En dat allemaal terwijl ik erbij reed haha. Andrew kwam naast mij rijden en hij nodigde mij uit bij hem thuis als ik zin had. Ik had toen nog niet toegehapt. Maar dat hard to get spelen hielde ik niet lang vol en toen ik thuis kwam na de rit en nadat ik mij helemaal terug had opgefrist vroeg ik of het aanbod nog gelde. En zo zijn de ontmoetingen begonnen… met succes want we zijn nu al 2 jaar samen.

In diezelfde vakantie ben ik ongetraind en zonder ervaring in de bergen
de Alpe d’huez op gereden. 

Haat liefde verhouding

Een terugkerend onderwerp in de relatie van Mieke en Andrew zijn.. de bergen! Mieke haat ze en Andrew is er verzot op. En daarom was het tijd voor een challenge. Mieke: ”Ik haat bergen. Geef mij maar liever de kasseien van Roubaix, zalig gewoon. Maar alsnog gingen we in de zomer van 2017 met ons nieuw samengestelde gezin (én fietsen) op vakantie in de Franse alpen. Andrew en ik hadden een deal gesloten: ik zou eerst drie jaar oefenen en dan een échte berg beklimmen. Maar van die drie jaar is nooit iets gekomen. In diezelfde vakantie heb ik de Alpe d’huez op gereden. Zonder ervaring in de bergen en met nog niet al te veel kilometers op de teller.

Man, wat was dat zwaar! In bijna elke bocht vroeg ik aan Andrew hoeveel bochten nog te gaan. Ik heb dit gevraagd tot aan “nog 10 te gaan” daarna vroeg ik het niet meer. Waarschijnlijk een knop omgedraaid en gereden. Het is een rit die ik nooit meer zal vergeten, maar ook een rit waar ik super trots op ben dat ik dit gedaan heb!”

De smaak te pakken
Inmiddels hebben Mieke en Andrew er flink wat beklimmingen op zitten. ”Vorige jaar hebben wij met onze fietsgroep (Vélocyclist) een 4daagse gedaan in België. We reden elke dag rond de 140km, de langste was 186km (langste rit ooit die ik heb gedaan). In September zijn wij naar de Ventoux geweest. Na wat zuchten en vloeken heb ik de top bereikt. Andrew was super trots en ik eigenlijk ook wel. Check, nog en berg van mijn bucketlist!

Dit jaar staat nog een 4 daagse op het programma, maar dit keer richting Frankrijk en in bij het terugkeren doen we enkele stroken van roubaix, daar kijk ik zó naar uit! En die Ventoux… in September gaan we terug. Ik zie het helemaal zitten en kan alleen maar hopen dat ik mijn tijd verbeter op Strava 😉