Fiets.nl

Eén passage is extra bijzonder, want dat is een nieuwe voie verte van Geishouse naar Haag, die in juni 2023 opgeleverd wordt. Deze autovrije HC-col (11 km, 8% gemiddeld, 19% max) wordt officieel geopend in L'Alsacienne en in 2023 ook opgenomen in de Tour.

Deze weg bestaat nu al, maar is deels onverhard.

havana schreef: ↑02 feb 2023 15:01

Eén passage is extra bijzonder, want dat is een nieuwe voie verte van Geishouse naar Haag, die in juni 2023 opgeleverd wordt. Deze autovrije HC-col (11 km, 8% gemiddeld, 19% max) wordt officieel geopend in L'Alsacienne en in 2023 ook opgenomen in de Tour.

Deze weg bestaat nu al, maar is deels onverhard.

Vorig jaar mei daar 'per ongeluk' naar beneden gereden. Was te doen maar combinatie zon-schaduw-gaten in 'asfalt' maakte sommige stukken wel wat lastig, beetje crosservaring kwam wel van pas zullen we naar zeggen.

Ik ga ook, maar dan de middenafstand, 146km. Ik wou eigenlijk de lange gaan doen, maar er is me door iemand die er verstand van heeft, uitgelegd dat met de Engadin Radmarathon (vrijdag proloog, za en zo etappes) het weekend erna in het achterhoofd het wat verstandiger is om me niet helemaal uit te knijpen.

146km met 3800 hoogtemeters is nog altijd een mooie tocht natuurlijk. Hopelijk wat minder warm dan in 2019..

havana schreef: ↑02 feb 2023 15:01

Eén passage is extra bijzonder, want dat is een nieuwe voie verte van Geishouse naar Haag, die in juni 2023 opgeleverd wordt. Deze autovrije HC-col (11 km, 8% gemiddeld, 19% max) wordt officieel geopend in L'Alsacienne en in 2023 ook opgenomen in de Tour.

Deze weg bestaat nu al, maar is deels onverhard.

Ah, dat dus.
Onverhard heb ik niet ervaren 2 jaar terug. slecht wegdek zeker wel. Maar dat is dus gefixed inmiddels.
Ik was er ook wel enthausiast over, vooral omdat het een kleinere, minder bekende route omhoog is. Niet al te brede weg, mooi tussen de bomen door, en ja, soms even smerig steil.

Heb mij ook ingeschreven maar heb even een vraagje.
Waar verblijven jullie?
Pakken jullie een camping of zitten jullie iets verder in de wat grotere plaatsen?

Ik had de laatste kamer van de Auberge aan het Lac de Kruth…

Mooie tocht door de Vogezen L'Alsacienne, het is geen hooggebergte/alpen daar gaat de vergelijking imho al mank.

2x L3B gereden, hier staat over het algemeen wat beter getrainde fietser aan de start bij de Marmotte ook natuurlijk maar er staan ook veel first timers, wat het dan net wat leuker maakt.

Marmotte heeft veel meer uitstraling en parcours is loei zwaar, je kunt je daar niet verstoppen het is volle bak en de beklimmingen zijn allemaal lang. De Vogezen zijn minder zwaar klimmen maar het zijn er meer wat ook slopend kan zijn, maar je hoeft niet altijd lang diep te gaan.

Vraagje:
De l’Asacienne is de eerste Cyclo die ik fiets.
Wat kan ik qua organisatie verwachten?
Ik lees dat het allemaal netjes voor elkaar is, maar hoe zit het bijvoorbeeld met de bevoorradingsplekken?
Ik fiets de 143km en zie 3 plekken die als bevoorrading zijn aangeduid en 1 is er als “geautoriseerd” aangeduid.
Betekent dit dat de 3 genoemde plekken zijn voorzien van voeding en/ of water door de organisatie en dat de andere (Markstein) een plek is waar jouw support jou van voeding etc mag en kan voorzien?

Dank voor jullie reactie en op naar de 25ste

Niemand die het kan zeggen want de organisatie is nieuw dit jaar.

Ik heb het idee dat het wel goed geregeld gaat zijn. Gewoon starten met twee volle bidons en een kleine voorraad reepjes en gels en dan komt het goed. Succes.

We zitten vlakbij Gerardmer sinds woensdag, voor de l'alsalcienne. Tot nu toe 1 korte en 2 lange ritten in het noordelijk deel van de vogezen in de benen. Minder bekende klimmen, maar over het algemeen erg mooi, vaak boven de 1000m hoogte en goed te fietsen wegen.

Valt niet alles mee, maar ik sta ook simpelweg een kilo of 5 te zwaar (goed 90kg). Maar vandaag alles met 250 watt kunnen klimmen, met overschot. Dus moet goedkomen zondag.

Ik ben benieuwd naar de start, alle afstanden tegelijk weg, dus met 2.500 man de oderen over, en vooral dan col du page. En na 41km zal 't druk zijn om water bij te vullen.
Plus verwachting is 29 graden en volle bak zon. Dus dat wordt drinken, drinken, drinken... Pacen, Pacen, Pacen... En hopen dat de maag zich niet over de toeren jaagt.

Colls worden afgezet. Cut off bij 143km staat op 21km/u gemiddeld, moet kunnen, maar er is onderweg niet al te veel tijd voor getreuzel.
Morgen kort en rustig, zin in zondag.

Ik heb afgelopen zondag de 117km gereden (routes stonden al op de site). Mooie route met 2 pittige klimmen. De weg van Geishouse naar Haag was officieel nog dicht maar ik ben onder de slagboom doorgegaan. Op wat blokkades met bloembakken kon ik perfect door. Mooi asfalt maar geen misselijke klim .

Succes aan de deelnemers.

Mijn bocht tot bocht verslag:

Kramp in mijn poten, een pijn grimas op mijn gezicht, ingewanden die protesteren tegen de kwelling die ik mijn lichaam aandoe. Echt alles is gelukt deze cyclo. Mijn laatste twee cyclos waren de Rad am Ring en de Velomediane eind 2019. Toen kwam corona en daarna raakte bij mij de klad erin. Ik ging andere fiets avonturen aan, van Barcelona naar huis fietsen of 2000 km dwars door Spanje heen. Dat soort werk. Dit jaar na vier jaar eindelijk weer eens een cyclo. Omdat het kan, omdat ik het ooit leuk vond en ik wilde bezien of dat laatste nog steeds waar is.

De cyclo is 100% geslaagd. Kramp? Ja. Steendood? Ja. Heb ik iets te zoeken in de uitslag? Nee,... p102 op ruim 400 deelnemers. De cyclo begint met een stukje vals plat dalen over een afgezette weg en dan de col d'Oderen, gevolgd door de col de Page. Ik kijk naar mijn hartslag, de cadans en naar de mensen om me heen. Ik haal er een aantal in, sommigen stuiven aan me voorbij. Denk ook een beetje aan mijn ego, wil ik ze meegeven, maar daar fietsen ze te rap voor. Wat ik echter slecht snap, is dat 100 km verderop op het parkoers dat me nog steeds gebeurd. Ingehaald worden alsof de koplopers je voorbij komen stuiven. Hoezo dan? Waar komen die gasten vandaan dan? De Oderen gaat lekker, de Page ook. Dan dalen over hobbel asfalt, een tussendoor colletje en dan over een brede route national een super afdaling rijden. Na de makkelijke Oderen volgt nu de klim naar le Markstein over een klein pesterig steil binnendoor weggetje. Ik verteer dit nog goed, beulen op 13% en wat rustiger aan op 8%. Wat nu volgt is veel afdalen en twee tussendoor colletjes. De Banstein en de firtsplan, waarbij opgemerkt dat die laatste gewoon 7 km klimmen is. Ik plas een keer onderweg en ik kijk naar de hf meter en de cadans meter. Het voelt nog steeds goed, maar dat gevoel is compleet weg op de petit Ballon, die we bereiken na weer een stuiter afdaling. Van dat oud asfalt dat zo hard trilt, dat ik maar met moeite de remmen kan bedienen. De naam van de petit Ballon mag lieflijk en klein lijken, de praktijk is anders. Het is een kreng. En vul nog nog maar wat meer scheldwoorden in. Nu beginnen een voor een mijn lichaamsonderdelen te protesteren. Maag, nieren, zelfs mijn biceps beginnen te zeuren. De pols wil niet echt meer de hoogte in en het is inmiddels 28 graden en ik fiets in de volle zon. En waarom toch steeds 7 % afwisselen met 13% . Welke wegenlegger is hier op afgestudeerd? Ik trek dit nu niet goed meer. Na wederom een stuiter afdaling waar mijn rug een paar rot klappen te verduren krijgt, volgt de laatste klim, de col de Platzerwazel. Het klinkt ook allemaal zo Frans hier. Ik heb ooit eerder de Platzerwazel gedaald en ik kan me goed herinneren dat het een schitterende daalweg was. Constant 8-9% naar beneden en immer gerade aus. Nu mag ik omhoog. Ik tel kilometers af. En ik voel me miserabel. Nog 7,5 km, nog 7 km, nog 6,5 km, nog 6 km. Het is een pokke eind naar de top. Van groepjes is nu helemaal geen sprake meer. Ik krijg als eenling nog wel steeds voorrang op het overige verkeer als ik de Route des crêtes opdraai. Nog een beetje klimwerk en daarna een bijtrap afdaling. Onderaan de afdaling slaat plots de kramp toe. Ik kan die er net onder krijgen. Het laatste klimmetje bij de finish kan ik niet meer voluit gaan. Het lichaam is leeg en verkrampte poten finish ik na 6 uur en 17 minuten. Dat was ook de tijd die ik vooraf realistisch had geschat.

En stiekem vond ik het nog best leuk, maar op het eind ook allejezus zwaar