Fiets.nl

Ik zag toevallig 2 connecties op Strava die gisteren the call of shame hebben moeten maken en dat bracht me op het idee voor dit topic.

Deel hier uw ervaringen en geheel in stijl trap ik zelf af. Voor zover ik me kan herinneren heb ik “the call” in 16 jaar drie keer moeten maken

- 2x omdat ik kettingbladboutjes verloren was
- 1x omdat ik drie keer lek reed en geen binnenbanden meer had.

Deel je, al dan niet gênante, verhalen!

In de ankers omdat je voorganger zonder aanwijsbare reden onderuit gaat, daardoor een soort stoppie maken, landen met je reet op je bovenbuis, doorstuiterend naar de waterkant en OTB het water in. Er weer uit klimmen en moeten constateren dat je niet verder kan omdat je met je kont (die de dagen daarop aardig blauw is geworden) je bovenbuis door midden blijkt te hebben gebeukt. Toen moest ik wel naar huis bellen.

Telt dat?

Tellen deze?
Bij mijn allereerste rit met klikpedalen, er was nog geen sprake van internet laat staan Strava, met de rechtervoet uitklikken en naar links leunen, het resultaat kan je zelf wel voorstellen.
Vergelijkbaar maar toch anders, in het midden van een holle weg met kasseien plots moeten stoppen, uitklikken en dan merken dat de bult in het midden net iets te hoog is voor de lengte van mijn benen. Het resultaat was hetzelfde als hiervoor.

Dit topic gaat meer over de echt spectaculaire verhalen denk ik.
Zoals mijn call off shame na 7 jaar op de fiets moest ik bellen omdaat ik bij een Uitwijkmanouvre een kuiltje pakte. Gevolg slag in het achterwiel gebroken spaak en bellen maar. Tijdens het wachten werd door een bewoner nog een kop koffie gebracht.

MTB rit met een 8-tal collega's. Ik had net een nagelnieuwe MTB met schijfremmen. Wist ik veel wat die remmen anders werkten dan schijfremmen. Ook een uitgelezen moment om eens een Garmin Virb camera te testen. Dat ding op de helm, en filmen maar. Bij de eerste afdaling (van een brug) ging het totaal verkeerd. Ik gebruikte de remmen niet zoals het kon/mocht/moest, en ging dus rechtdoor. Helaas kon ik niet uitbollen, maar ging ik op te hoge snelheid een klein bultje over Met als gevolg een tuimelperte van jewelste. Het leverde wel spectaculaire beelden (en gekneusde ribben). En een verhaal die bij iedere MTB rit weer boven water komt.

@Havana, dat van de biba ook meegemaakt. Dan maar bellen naar mijn vrouw om me te komen halen. Leg maar eens uit waar je je precies bevindt.

Mooie verhalen, keep em coming. Ook minder spectaculaire verhalen zijn welkom!

Eenmaal tot nog toe. Woon-werk verkeer, niks geks aan het doen. Ik zet aan na een haakse bocht, pats, spaakbreuk en een flink slag in het wiel. Was op weg voor een avonddienst, zie dan maar iemand te vinden om je op te halen doordeweeks. Heb dus mijn werkgever gebeld, in stijl opgehaald door een ambu, 's avonds met een piketauto naar huis na de dienst.

Overigens twee weken na reparatie van de wielset exact hetzelfde verhaal, andere spaak, toen viel de slag mee en met noodreparatie thuis gekomen. Onder garantie en met goede service een setje Fullcrums uitgezocht toen.

Nog nooit naar huis gebeld omdat ik simpelweg geen mobiele telefoon heb. En aangezien er ook geen telefooncellen meer staan, moest ik het volgende probleem zelf oplossen.

Op een van mijn woon- werkritten trapte ik mijn trapas letterlijk doormidden. Na een minuutje of wat gestept te hebben, belde ik aan bij een boerderij. Ik legde mijn situatie aan de bewoner uit, en vroeg of ik een fiets van hem kon lenen. Ik zou mijn racefiets dan als onderpand achterlaten.
Dat mocht. De enige fiets die hij had was echter een damesfiets die mij echt veel te klein was. Maar goed, ik kon er mee vooruit. Dus, daar reed ik dan naar huis met een snelpak en een aerohelm, op een veel te kleine omafiets.
Onderweg veel bekijks gehad, maar wel netjes thuis gekomen.

Na een douche, heb ik mijn gewone fiets gepakt (auto heb ik ook niet) en ben ik met de omafiets aan de hand en een doosje Merci onder de snelbinder, weer teruggereden.

Het was geen call, maar wel wat shame.
Alhoewel ik er nog steeds met plezier op terugkijk.

Dat van het binnenbandentekort is herkenbaar. Ook wel eens moeten bellen vanwege ondeskundig gebruik van een CO2-pomp.

Mijn minst leuke en prijzige ervaring is een afgebroken achterderailleur die via het achterwiel (gebroken spaak) tegen de staande achtervork knalde met een breuk tot gevolg. Bolt wilde het nog even zeker weten:

1. Na grondig reinigen van een derailleurwieltje na demontage deze de volgende rit onderweg verliezen

2. Bij de start van de Elfstedentocht opstappen en je zadelpen breken (die ik zelf een jaar(!) eerder te vast had aangedraaid).

Gelukkig was de LBS al open om 5.00 uur en kon ik 15' later alsnog opstappen met een nieuwe zadelpen voor een schappelijk prijsje van een fiets uit zijn etalage; de man vond het leuk om een klant met een echt probleem te hebben (hij had alleen nog maar bidons en binnenbandjes verkocht)

Vorige jaar persoon naast me haalde bocht niet, gleed uit. (hij zat aan binnenkant bocht)
Ik kon nog uitwijken maar voelde wel wat tegen m'n wiel oid aantikken
Overeind gebleven en dacht even kijken naar de schade, nou dat was dus einde rit en belletje nodig om thuis te komen :



Verder 2 keer ivm te kort aan binnenbandjes (en redelijk in de buurt dus hulplijn bellen was sneller dan op fietsned wachten)

Een keer een spaak gebroken van een Zonda achterwiel, direct zo krom als een hoepel en dus moeten bellen.

More shamefull: sluiting cassette niet goed genoeg aangedraaid, gelukkig was er een fietsenmaker in de buurt.

Even more shamefull: Een keer zo veel kramp gehad dat ik zelfs niet meer van de fiets kon afstappen. Fietsmaatje is naar huis gereden en heeft me daarna opgehaald.