een doodsmak gemaakt, met een goeie beschermengel
Geplaatst: 28 jun 2010 23:56
Jawadde,
gisteren vertrokken voor een lange duurrit van een km of 125 en geƫindigd in een ambulance.
Op een smal tweerichtingsfietspad duikt opeens een brommer op in mijn blikveld. Ik snap nog steeds niet waar die vandaan kwam en hoe het mogelijk is dat ik ze niet zag aankomen. Het ene moment zie ik iets, het volgend moment ga ik sky high. Op de een of andere manier sta ik wer op mijn voeten, en zie ik de jongedame op de grond naast haar brommer met een lelijke jaap in haar knie. Mijn fiets ligt wat verder en al wat niet vast zit ligt in het ronde: bidons, polarunit, pomp,... Er staan mensen om ons heen maar ik heb die niet zien stoppen of zo. Een gaatje in mijn geheugen. Ik ben zo mijn klust kwijt dat in niet eens aan de dame vraag hoe het gaat. Een getuige kijkt me vol ongeloof aan en zegt dat hij na de klap die hij zag voorbreid was op een zeer zwaar gewonde wilerenner.
Ik had mijn helm op en de jongedame ook. Ik besef dat ik mijn leven, of toch minstens een deel van mijn gezondheid eraan dank. Mijn fiets is volledig naar de haaien. Dat vind ik erg, maar ik besef dat ik heel erg veel geluk heb gehad. Bont en blauw ben ik, maar behalve flink geschrokken, toch gezond. oeeef!
gisteren vertrokken voor een lange duurrit van een km of 125 en geƫindigd in een ambulance.
Op een smal tweerichtingsfietspad duikt opeens een brommer op in mijn blikveld. Ik snap nog steeds niet waar die vandaan kwam en hoe het mogelijk is dat ik ze niet zag aankomen. Het ene moment zie ik iets, het volgend moment ga ik sky high. Op de een of andere manier sta ik wer op mijn voeten, en zie ik de jongedame op de grond naast haar brommer met een lelijke jaap in haar knie. Mijn fiets ligt wat verder en al wat niet vast zit ligt in het ronde: bidons, polarunit, pomp,... Er staan mensen om ons heen maar ik heb die niet zien stoppen of zo. Een gaatje in mijn geheugen. Ik ben zo mijn klust kwijt dat in niet eens aan de dame vraag hoe het gaat. Een getuige kijkt me vol ongeloof aan en zegt dat hij na de klap die hij zag voorbreid was op een zeer zwaar gewonde wilerenner.
Ik had mijn helm op en de jongedame ook. Ik besef dat ik mijn leven, of toch minstens een deel van mijn gezondheid eraan dank. Mijn fiets is volledig naar de haaien. Dat vind ik erg, maar ik besef dat ik heel erg veel geluk heb gehad. Bont en blauw ben ik, maar behalve flink geschrokken, toch gezond. oeeef!