L'Ardéchoise
-
ArjanK1981
- Forum-lid
- Berichten: 22
- Lid geworden op: 31 okt 2014 10:11
Die is ook rond de 600 km toch? Wij hebben die door de Gorges gefietst. Ruim 600 km en bijna 11000 hm. Echt een fantastische ervaring, niet alleen het fietsen maar ook het spektakel erom heen en het overnachten bij de locals.
.In 2011 heb ik de Ardechoise gereden (Chataigne - 3 dagen). Drie geweldige dagen tussen de Fransen. Destijds was ik een van de weinige buitenlanders. Het was destijds wel handig dat ik een woordje Frans sprak. Daardoor heb je toch wel wat meer contact tussen de chauvinistische Fransen. Ze vonden het wel speciaal dat iemand uit Maastricht helemaal naar de Ardeche kwam om deel te nemen. In het grote peloton werd ik al snel herkend als "Maastricht".
Zoals al eerder gezegd; eten is hier in overvloed. In elk dorp wordt je verwend met heerlijk stokbrood met allerlei lekkernijen. Verwacht niet te veel sportvoeding. De meeste Fransen eten uitgebreid een driegangen lunch; uiteraard vergezeld met wijn!
Zie de meerdaagse tocht vooral ook niet als een wedstrijd; meer een sportief feest. Gewoon drie hele dagen genieten op de fiets van het landschap.
Destijds heb ik nog een verslagje gemaakt: http://passion4bike-guido.blogspot.com/ ... dag-1.html
Zoals al eerder gezegd; eten is hier in overvloed. In elk dorp wordt je verwend met heerlijk stokbrood met allerlei lekkernijen. Verwacht niet te veel sportvoeding. De meeste Fransen eten uitgebreid een driegangen lunch; uiteraard vergezeld met wijn!
Zie de meerdaagse tocht vooral ook niet als een wedstrijd; meer een sportief feest. Gewoon drie hele dagen genieten op de fiets van het landschap.
Destijds heb ik nog een verslagje gemaakt: http://passion4bike-guido.blogspot.com/ ... dag-1.html
http://www.passion4bike-guido.blogspot.com/" onclick="window.open(this.href);return false;
-
MarkVeenstra
- Forum-lid HC
- Berichten: 6100
- Lid geworden op: 13 jun 2013 15:05
- Locatie: Delft
MarkVeenstra
05 jul 2023 10:00
DickW, hoe was je ervaring dit jaar.. heb je een kort (of lang) verslag?
Staats op mijn shortlist voor volgend jaar namelijk.
Staats op mijn shortlist voor volgend jaar namelijk.
WIND allrounder custom build 2015
Canyon Ultimate AL 2013
Canyon Ultimate AL 2013
dickw
05 jul 2023 10:03
Hoi Mark,
Een verslag moet ik zeker nog maken.
Ik vond het in ieder geval erg leuk om te doen.
Iets heeeeel anders als een standaard cyclo, maar niet voor iedereen geschikt denk ik.
Ik ga proberen met een week wat op papier te zetten.
Ping me als me maar als dat niet gelukt is.
Een verslag moet ik zeker nog maken.
Ik vond het in ieder geval erg leuk om te doen.
Iets heeeeel anders als een standaard cyclo, maar niet voor iedereen geschikt denk ik.
Ik ga proberen met een week wat op papier te zetten.
Ping me als me maar als dat niet gelukt is.
dickw
21 jul 2023 15:07
De l'Ardéchoise…
Een aantal handige weetjes:
- Uitrijden is belangrijker dan snelheid. Met 600 km en 11.000 hm snap je wel dat de meesten geen gemiddelde halen van 30 km/u.
- Meer dan 90% van de deelnemers zijn Frans. Veel deelnemers doen al jaren mee. En ja, sommige vallen bijna van de fiets zo oud, maar ze trappen gewoon door en komen er ook.
- De Ardèche is groen. Dan weet je dat het ook kan regenen.
- In de dorpjes waar je doorheen rijdt kan je heel vaak wat te eten/ drinken krijgen en genieten van de lokale dingen. Dat betekent ook dat de snelheid er weer uit gaat en je daarna weer moet opstarten. Even snel je bidon vullen en door zit er dus niet in.
- De Ardèche is geen hooggebergte. Vooral de laatste dag was het veel hobbelen en kwam je nooit in een fatsoenlijk ritme.
- Deze tocht heeft meerdere mogelijkheden: 4-daagse, 3-daagse, 2 daagse en de 1 daagse. Ik reed de 4-daagse en dan kom je na 2 dagen ook de 3-daagse rijders tegen en de laatste dag komt op een gegeven moment alles bij elkaar. En als alles dan bij elkaar komt en je komt op een klim van 6% over 6km dan haal je honderden fietsers in. Waarvan sommige al na 1 km klimmen naast de fiets verder gaan omdat ze al een jaar niet zo’n berg hebben beklommen op de fiets..
- Omdat er zoveel mogelijkheden voor inschrijven zijn, doen er dus heel veel verschillende mensen die mee doen. In 2023 meer dan 12.000 inschrijvingen en 7.000 vrijwilligers. Druk dus die laatste dag, heel druk.
- Een beetje Frans kunnen spreken is wel handig, maar niet noodzakelijk. Google translate heeft ons geholpen. En een kennis van een kennis die eerder meedeed waar ik wat aan kon vragen.
- Er zijn verschillende mogelijkheden van inschrijven. Met meer dan 5 op een kamer is het goedkoopst, 2-5 op een kamer is duurder of confort supérieur waar je je wensen kan aangeven en in minimaal 3 sterren hotels komt (of zou moeten komen). Wij hebben gekozen voor de laatste optie omdat we geen zin hadden in een slaapzaal met andere stinkende Fransen en die keuze heeft is ons prima bevallen. En achteraf zou ik dat weer gedaan hebben, al was de laatste accommodatie zeker geen 3 sterren.
- Als je kiest voor confort supérieur dan krijg je een voorstel voor accommodaties. Dit voorstel moet je binnen 2 weken bevestigen met een handtekening op het voorstel. Daar kwam ik dus op de verval dag pas achter toen ik ze vroeg waarom ik nog niets gehoord had.
- De accommodaties worden vergeven op inschrijven. Hoe eerder je inschrijft, hoe dichter bij de route.
- Omdat de Ardèche nergens vlak is, is het na de aankomst weer even zoeken naar motivatie om naar je slaapplek te rijden. In ons geval was dat de 3e dag toch 20 km met 200hm extra.
- Ergens in het voorstel staat waar je startpunt voor de volgende dag is. Dat hoeft dus niet je vorige finish punt te zijn maar kan op een logischer punt liggen zodat je niet te ver hoeft om te rijden.
- Je kan zonder gps rijden (denk ik), maar dat is wel een risico. Het is wel zo dat de borden leidend zijn boven de gps, zeker bij de plaatsen. Daar kan dan de boel net omgelegd zijn in verband met veiligheid, stoppunt of voor een tussentijdse registratie. Wij kregen geen gps per dag. Ik heb de route opgeknipt per dag maar ook gekeken naar de andere routes en daar delen uitgeknipt. De 3e en 4e dag kon je namelijk verschillende routes kiezen en aangezien je van te voren nooit weet wat verstandig is (valpartij, extreme weerssituaties) kun je beter voorbereid zijn.
- Je mag een tas naar je overnachtingplekken laten rijden en voor 4 dagen is het maximum gewicht dan 10 kilo. En dat is dus geen 11, of 10.1 kilo. Echt geneuzel, maar aangezien je daarna zelf je tas in de juiste bus moet zetten kan je toch nog wat extra er in frommelen. Er zijn mensen die alles zelf mee slepen om de bagagebezorgkosten te besparen, maar goed ieder zijn hobby.
- De bagage moet je bij de overnachting weer om 7:30 inleveren en ja, we hadden de 2e dag dat deze kort na 7:30 opgehaald werd, dus alles wat je dan niet ingepakt hebt kan je dan zelf meenemen of achterlaten.
- Sommige accommodaties hebben een zwembad. Erg lekker en een zwembroek is het gewicht niet.
- Plan je parkeerplaats van je auto slim. Je moet er naar toe kunnen komen voor de rit maar ook na de 4-daagse met je bagage op je rug. Afdalen na de 4-daagse is dan een stukje lekkerder dan stijgen.
- De eerste 3 dagen zijn zonder officiële ravitaillering, maar er wordt wel goed voor je gezorgd. De laatste dag heeft wel een officiële ravitaillering, maar ik zag weinig/geen verschil. De versnaperingen zijn niet cyclo waardig, maar omdat je toch geen top tijd rijd, kan je met de dadels en andere zoetigheid ook prima uit de voeten. Wil je bananen, dan moet je wel vroeg starten.
Een aantal handige weetjes:
- Uitrijden is belangrijker dan snelheid. Met 600 km en 11.000 hm snap je wel dat de meesten geen gemiddelde halen van 30 km/u.
- Meer dan 90% van de deelnemers zijn Frans. Veel deelnemers doen al jaren mee. En ja, sommige vallen bijna van de fiets zo oud, maar ze trappen gewoon door en komen er ook.
- De Ardèche is groen. Dan weet je dat het ook kan regenen.
- In de dorpjes waar je doorheen rijdt kan je heel vaak wat te eten/ drinken krijgen en genieten van de lokale dingen. Dat betekent ook dat de snelheid er weer uit gaat en je daarna weer moet opstarten. Even snel je bidon vullen en door zit er dus niet in.
- De Ardèche is geen hooggebergte. Vooral de laatste dag was het veel hobbelen en kwam je nooit in een fatsoenlijk ritme.
- Deze tocht heeft meerdere mogelijkheden: 4-daagse, 3-daagse, 2 daagse en de 1 daagse. Ik reed de 4-daagse en dan kom je na 2 dagen ook de 3-daagse rijders tegen en de laatste dag komt op een gegeven moment alles bij elkaar. En als alles dan bij elkaar komt en je komt op een klim van 6% over 6km dan haal je honderden fietsers in. Waarvan sommige al na 1 km klimmen naast de fiets verder gaan omdat ze al een jaar niet zo’n berg hebben beklommen op de fiets..
- Omdat er zoveel mogelijkheden voor inschrijven zijn, doen er dus heel veel verschillende mensen die mee doen. In 2023 meer dan 12.000 inschrijvingen en 7.000 vrijwilligers. Druk dus die laatste dag, heel druk.
- Een beetje Frans kunnen spreken is wel handig, maar niet noodzakelijk. Google translate heeft ons geholpen. En een kennis van een kennis die eerder meedeed waar ik wat aan kon vragen.
- Er zijn verschillende mogelijkheden van inschrijven. Met meer dan 5 op een kamer is het goedkoopst, 2-5 op een kamer is duurder of confort supérieur waar je je wensen kan aangeven en in minimaal 3 sterren hotels komt (of zou moeten komen). Wij hebben gekozen voor de laatste optie omdat we geen zin hadden in een slaapzaal met andere stinkende Fransen en die keuze heeft is ons prima bevallen. En achteraf zou ik dat weer gedaan hebben, al was de laatste accommodatie zeker geen 3 sterren.
- Als je kiest voor confort supérieur dan krijg je een voorstel voor accommodaties. Dit voorstel moet je binnen 2 weken bevestigen met een handtekening op het voorstel. Daar kwam ik dus op de verval dag pas achter toen ik ze vroeg waarom ik nog niets gehoord had.
- De accommodaties worden vergeven op inschrijven. Hoe eerder je inschrijft, hoe dichter bij de route.
- Omdat de Ardèche nergens vlak is, is het na de aankomst weer even zoeken naar motivatie om naar je slaapplek te rijden. In ons geval was dat de 3e dag toch 20 km met 200hm extra.
- Ergens in het voorstel staat waar je startpunt voor de volgende dag is. Dat hoeft dus niet je vorige finish punt te zijn maar kan op een logischer punt liggen zodat je niet te ver hoeft om te rijden.
- Je kan zonder gps rijden (denk ik), maar dat is wel een risico. Het is wel zo dat de borden leidend zijn boven de gps, zeker bij de plaatsen. Daar kan dan de boel net omgelegd zijn in verband met veiligheid, stoppunt of voor een tussentijdse registratie. Wij kregen geen gps per dag. Ik heb de route opgeknipt per dag maar ook gekeken naar de andere routes en daar delen uitgeknipt. De 3e en 4e dag kon je namelijk verschillende routes kiezen en aangezien je van te voren nooit weet wat verstandig is (valpartij, extreme weerssituaties) kun je beter voorbereid zijn.
- Je mag een tas naar je overnachtingplekken laten rijden en voor 4 dagen is het maximum gewicht dan 10 kilo. En dat is dus geen 11, of 10.1 kilo. Echt geneuzel, maar aangezien je daarna zelf je tas in de juiste bus moet zetten kan je toch nog wat extra er in frommelen. Er zijn mensen die alles zelf mee slepen om de bagagebezorgkosten te besparen, maar goed ieder zijn hobby.
- De bagage moet je bij de overnachting weer om 7:30 inleveren en ja, we hadden de 2e dag dat deze kort na 7:30 opgehaald werd, dus alles wat je dan niet ingepakt hebt kan je dan zelf meenemen of achterlaten.
- Sommige accommodaties hebben een zwembad. Erg lekker en een zwembroek is het gewicht niet.
- Plan je parkeerplaats van je auto slim. Je moet er naar toe kunnen komen voor de rit maar ook na de 4-daagse met je bagage op je rug. Afdalen na de 4-daagse is dan een stukje lekkerder dan stijgen.
- De eerste 3 dagen zijn zonder officiële ravitaillering, maar er wordt wel goed voor je gezorgd. De laatste dag heeft wel een officiële ravitaillering, maar ik zag weinig/geen verschil. De versnaperingen zijn niet cyclo waardig, maar omdat je toch geen top tijd rijd, kan je met de dadels en andere zoetigheid ook prima uit de voeten. Wil je bananen, dan moet je wel vroeg starten.
dickw
21 jul 2023 15:07
Dan nu een verslagje van de reis.
Samen met mijn broer (die 12 jaar jonger is en veel beter fietst) ga ik al jaren op fietsvakantie. Wat begon met een korte Trois Ballons weekend groeide al snel uit tot een fietsweek die we afsloten met een cyclo.
Dit jaar iets heel anders omdat het kon. Door omstandigheden pas in februari ingeschreven en dan zijn de accommodaties dicht bij de route al vergeven. Maar goed, het is februari dus gewoon wat extra trainen toch? Met wat uitvragen hoorden we dat de mooiste routes de langste zijn en dus ingetekend op de allerlangste: 617 km en 11420 hm. Nooit gedacht dat we hier dus ook nog de extra kilometers van en naar de logeerplek bij moesten rekenen. Voor ons zag het er vooraf ongeveer als volgt uit:
Dag 1: 166 km, 2900 hm
Dag 2: 162 km, 2300 hm
Dag 3: 169 km, 3700 hm
Dag 4: 151 km, 2600 hm
De l'Ardéchoise begint op woensdag. Omdat we alles moesten uitzoeken zijn we maandag aangekomen in buurt. De dinsdag zouden we eerst een tochtje doen, maar vanwege de regen werd het een klein tochtje. Hierna de reistas weggebracht en startnummer en dergelijke opgehaald. Omdat het weer regende, niet echt blijven hangen bij de exposanten, maar weer terug naar ons huisje.
De weersverwachting voor de rest van de week was gunstig. Erg goed zelfs. Misschien af en toe een klein buitje, maar de temperatuur zou niet boven de 30 komen. Omdat we geen idee hadden hoe laat iedereen vertrok, gezorgd dat we rond 8:30 konden vertrekken. Gezien de regen van de dag ervoor hoopten we dat het wegdek ook iets droger zou zijn en dat beviel goed. De eerste dag lekker gereden en de 2900 hm werden er iets minder. Prima. Genoten van de lokale pret, maar ook regelmatig ook een rustplaats overgeslagen omdat we ook voor het donker weer thuis wilden komen. Alles een beetje op reserve. We hadden tenslotte nog nooit zo iets geks gedaan. Na de finish mochten we nog 10 km naar de slaapplek. Dit was dit een 11e -eeuws kasteel waar we als enige gasten die dag zaten. Leuk ontvangen door vader en zoon. Een ruime gite met ieder een eigen kamer. Uitzicht tijdens het diner was voortreffelijk, maar we hebben toch maar voor de wijn bedankt. Het eten kreeg zijn uitleg, het was bijna allemaal (behalve de kip) uit eigen tuin en elk onderdeel had een verhaal en bedoeling. We hadden ook een (bijna) privé zwembad, een mooie tuin en het was heerlijk rustig. Qua locatie kon het alleen maar minder worden zeiden we al. En dat klopte….
De donderdag vroeg op. Omdat we niet alles op orde hadden uiteindelijk pas 8:30 vertrokken. En dan nog 10km naar de start. Maar niet erg. Vandaag een lichtere dag. Een dag met de mooiste vergezichten. Het was wel warm bij de kloof, maar de vergezichten waren geweldig. Voor de kloof zeiden we tegen elkaar dat we nu door zouden fietsen tot we in ieder geval de 100km hadden gehaald. Door de geweldige uitzichtpunten zijn we hier toch maar weer van afgeweken en op deze 10 kilometer zeker 2 of 3 keer gestopt. Dit was wel het mooiste gebied van deze week. Gelukkig eindigde deze rit 500 meter van onze accommodatie, dus we hadden het gemakkelijk nu. Het onderkomen was dit keer net een Formule 1 hotel achtig iets. Een kamer waar je net naast je bed kon lopen en een badkamer met toilet. En weer een zwembad. Hier kwamen we een groep Nederlanders tegen waarvan een aantal voor de eerste keer maar een groot gedeelte al een paar keer de route gereden had. Leuk om weer eens Nederlands te spreken en wat dingen te horen van mensen met meer ervaring. De maaltijd was met de groep Nederlanders wat erg gezellig was. Het eten had geen culinaire waarde maar was prima en voldoende om de nodige calorieën weer aan te vullen.
De vrijdag was de langste dag. Toch maar een keer vroeger op. 8 uur vertrokken en dat was maar goed ook. Het was toch best warm deze dag en met uiteindelijk 3600 hm op de teller was het best afzien. Het was een dag waar we al vrij snel van 200 naar 1000 meter stegen en daar telkens wat heen en weer schommelden. Mooie routes en het viel ons op hoe weinig auto’s we afgelopen dagen hadden gezien. Ook vandaag weer minder dan 100 (rijdende) auto’s gezien op een dag, maar elke bocht moest je toch wel weer opletten. Een ongeluk zat in een klein hoekje en vandaag dan ook de enige ambulance gezien voor iemand die voor ons de bocht toch niet goed aangesneden had. Mede door de warmte best gaar aan de finish gekomen. Na de finish mochten we nog 20 kilometer verder voor de slaapplek. Dat was wel even afzien. Ik had het zwaar en mijn hartslag wou ook niet echt meer omhoog. Ik had de routes met afsnij mogelijkheden voor de laatste dag gezien en besloot niet voor de langste optie te gaan, maar de een na langste. Mijn broer heeft zich netjes aangepast al was zijn conditie nog prima. Bedankt broer! Dus dat zou de optie worden voor de zaterdag. Ons derde onderkomen was het minste van de drie, maar had ook wel weer zijn charmes. Zeker geen 3 sterren waard: 2 kleine bedden die we zelf mochten opmaken, handdoeken die je in de hoek kon zetten en een gedeelde badkamer, gelukkig wel met los toilet. De gastvrijheid was zeer goed. We werden door madamme hartelijk verwelkomt en na onze fietsen gestald te hebben ging de schuur goed op slot. In accommodatie 2 was het helemaal goed geregeld: daar stonden de fietsen in een zeecontainer met 4 sloten er op, maar ook hier zag het er verzorgd uit. Om 7 uur was het diner en dit keer zaten we met een groep vrolijke Fransen waarvan de meesten al met pensioen waren. Omdat ze in het leger zaten was dat al vanaf 55, dus de jongste was maar net ouder als dat ik ben, maar hij kon wel het hele jaar fietsen en ik niet. Het eten was een luidruchtige bende mede omdat madamme de groep kon overschreeuwen en dat met veel verve deed. Ondanks dat we er niets van begrepen hebben we wel erg gelachten. Deze slaapplek lag in het centrum en de kroeg ernaast was open tot een uur of 3. Heel gezellig als je de laatste dag nog moet fietsen dus.
De zaterdag vroeg op. Met de Fransen een Frans ontbijt met stokbrood en jam. En koffie uit een soepkom. We hebben ons bescheurd, maar het was geen hele goede bodem voor de start. We wilden zoveel mogelijk voor de rest uit zijn om niet teveel in de andere groepen te verzeilen, maar dat plan is grondig mislukt. Veel meer mensen starten vroeg en de dagjes mensen met maar 60 kilometer op de planning kwamen we na 3 uur fietsen al snel tegen. Kwart voor acht zaten we op de fiets en de eerste 20 kilometer ging gelijk met 2% gemiddeld omhoog. Toen we op de route kwamen hadden er al 400 hoogtemeters opzitten. Echter, ik had wel gezien dat we een gedeelte van de route gingen afsnijden, maar had dit niet meegerekend met de totale lengte en hoogtemeters waardoor we uiteindelijk veel minder gingen fietsen dan ik had verwacht. Jammer voor de statistieken, maar ik had mijn dag toch niet. Ik kreeg de hele dag mijn hartslag niet omhoog en kwam zeker niet in mijn ritme. Deze laatste dag ging veel door minder mooie gebieden (of we waren te veel verwend de eerste dagen) en het ging maar op en af. We kwamen niet in ons ritme. Na 100 kilometer kwamen we op een helling van 6 kilometer waar ook de dagjes mensen bij kwamen en daar zat veel volk bij wat dus maar 1 dag in het jaar op de fiets zit en dus moet lopen naar boven. Eenmaal boven deze helling ging het dan weer langzaam naar beneden en was een heel groot gedeelte zelfs afgezet waardoor je heerlijk kon toeren. Eenmaal terug in Saint Felicien was de drukte compleet. Maar de organisatie is duidelijk en gestructureerd. Omdat we geen trek hadden in het Franse feestgedruis hebben we onze tassen opgehaald en zijn terug gegaan naar de auto. Dit hadden we beter moeten plannen, want we moesten nog 3 kilometer met 4% met hele onhandige tassen naar de auto. En dat na 4 dagen toeren geeft wel wat gemopper naar elkaar. Dit drukt de pret van onze tocht echter niet. Ik kijk nog regelmatig met veel plezier terug op deze rit.
Er zijn veel mensen die deze tocht veel vaker gereden hebben. Het gebied is inderdaad prachtig en het was prachtig om te doen. Omdat er echter nog veel meer te zien is als alleen de Ardèche, denk ik dat wij volgend jaar weer wat anders gaan doen.
Samen met mijn broer (die 12 jaar jonger is en veel beter fietst) ga ik al jaren op fietsvakantie. Wat begon met een korte Trois Ballons weekend groeide al snel uit tot een fietsweek die we afsloten met een cyclo.
Dit jaar iets heel anders omdat het kon. Door omstandigheden pas in februari ingeschreven en dan zijn de accommodaties dicht bij de route al vergeven. Maar goed, het is februari dus gewoon wat extra trainen toch? Met wat uitvragen hoorden we dat de mooiste routes de langste zijn en dus ingetekend op de allerlangste: 617 km en 11420 hm. Nooit gedacht dat we hier dus ook nog de extra kilometers van en naar de logeerplek bij moesten rekenen. Voor ons zag het er vooraf ongeveer als volgt uit:
Dag 1: 166 km, 2900 hm
Dag 2: 162 km, 2300 hm
Dag 3: 169 km, 3700 hm
Dag 4: 151 km, 2600 hm
De l'Ardéchoise begint op woensdag. Omdat we alles moesten uitzoeken zijn we maandag aangekomen in buurt. De dinsdag zouden we eerst een tochtje doen, maar vanwege de regen werd het een klein tochtje. Hierna de reistas weggebracht en startnummer en dergelijke opgehaald. Omdat het weer regende, niet echt blijven hangen bij de exposanten, maar weer terug naar ons huisje.
De weersverwachting voor de rest van de week was gunstig. Erg goed zelfs. Misschien af en toe een klein buitje, maar de temperatuur zou niet boven de 30 komen. Omdat we geen idee hadden hoe laat iedereen vertrok, gezorgd dat we rond 8:30 konden vertrekken. Gezien de regen van de dag ervoor hoopten we dat het wegdek ook iets droger zou zijn en dat beviel goed. De eerste dag lekker gereden en de 2900 hm werden er iets minder. Prima. Genoten van de lokale pret, maar ook regelmatig ook een rustplaats overgeslagen omdat we ook voor het donker weer thuis wilden komen. Alles een beetje op reserve. We hadden tenslotte nog nooit zo iets geks gedaan. Na de finish mochten we nog 10 km naar de slaapplek. Dit was dit een 11e -eeuws kasteel waar we als enige gasten die dag zaten. Leuk ontvangen door vader en zoon. Een ruime gite met ieder een eigen kamer. Uitzicht tijdens het diner was voortreffelijk, maar we hebben toch maar voor de wijn bedankt. Het eten kreeg zijn uitleg, het was bijna allemaal (behalve de kip) uit eigen tuin en elk onderdeel had een verhaal en bedoeling. We hadden ook een (bijna) privé zwembad, een mooie tuin en het was heerlijk rustig. Qua locatie kon het alleen maar minder worden zeiden we al. En dat klopte….
De donderdag vroeg op. Omdat we niet alles op orde hadden uiteindelijk pas 8:30 vertrokken. En dan nog 10km naar de start. Maar niet erg. Vandaag een lichtere dag. Een dag met de mooiste vergezichten. Het was wel warm bij de kloof, maar de vergezichten waren geweldig. Voor de kloof zeiden we tegen elkaar dat we nu door zouden fietsen tot we in ieder geval de 100km hadden gehaald. Door de geweldige uitzichtpunten zijn we hier toch maar weer van afgeweken en op deze 10 kilometer zeker 2 of 3 keer gestopt. Dit was wel het mooiste gebied van deze week. Gelukkig eindigde deze rit 500 meter van onze accommodatie, dus we hadden het gemakkelijk nu. Het onderkomen was dit keer net een Formule 1 hotel achtig iets. Een kamer waar je net naast je bed kon lopen en een badkamer met toilet. En weer een zwembad. Hier kwamen we een groep Nederlanders tegen waarvan een aantal voor de eerste keer maar een groot gedeelte al een paar keer de route gereden had. Leuk om weer eens Nederlands te spreken en wat dingen te horen van mensen met meer ervaring. De maaltijd was met de groep Nederlanders wat erg gezellig was. Het eten had geen culinaire waarde maar was prima en voldoende om de nodige calorieën weer aan te vullen.
De vrijdag was de langste dag. Toch maar een keer vroeger op. 8 uur vertrokken en dat was maar goed ook. Het was toch best warm deze dag en met uiteindelijk 3600 hm op de teller was het best afzien. Het was een dag waar we al vrij snel van 200 naar 1000 meter stegen en daar telkens wat heen en weer schommelden. Mooie routes en het viel ons op hoe weinig auto’s we afgelopen dagen hadden gezien. Ook vandaag weer minder dan 100 (rijdende) auto’s gezien op een dag, maar elke bocht moest je toch wel weer opletten. Een ongeluk zat in een klein hoekje en vandaag dan ook de enige ambulance gezien voor iemand die voor ons de bocht toch niet goed aangesneden had. Mede door de warmte best gaar aan de finish gekomen. Na de finish mochten we nog 20 kilometer verder voor de slaapplek. Dat was wel even afzien. Ik had het zwaar en mijn hartslag wou ook niet echt meer omhoog. Ik had de routes met afsnij mogelijkheden voor de laatste dag gezien en besloot niet voor de langste optie te gaan, maar de een na langste. Mijn broer heeft zich netjes aangepast al was zijn conditie nog prima. Bedankt broer! Dus dat zou de optie worden voor de zaterdag. Ons derde onderkomen was het minste van de drie, maar had ook wel weer zijn charmes. Zeker geen 3 sterren waard: 2 kleine bedden die we zelf mochten opmaken, handdoeken die je in de hoek kon zetten en een gedeelde badkamer, gelukkig wel met los toilet. De gastvrijheid was zeer goed. We werden door madamme hartelijk verwelkomt en na onze fietsen gestald te hebben ging de schuur goed op slot. In accommodatie 2 was het helemaal goed geregeld: daar stonden de fietsen in een zeecontainer met 4 sloten er op, maar ook hier zag het er verzorgd uit. Om 7 uur was het diner en dit keer zaten we met een groep vrolijke Fransen waarvan de meesten al met pensioen waren. Omdat ze in het leger zaten was dat al vanaf 55, dus de jongste was maar net ouder als dat ik ben, maar hij kon wel het hele jaar fietsen en ik niet. Het eten was een luidruchtige bende mede omdat madamme de groep kon overschreeuwen en dat met veel verve deed. Ondanks dat we er niets van begrepen hebben we wel erg gelachten. Deze slaapplek lag in het centrum en de kroeg ernaast was open tot een uur of 3. Heel gezellig als je de laatste dag nog moet fietsen dus.
De zaterdag vroeg op. Met de Fransen een Frans ontbijt met stokbrood en jam. En koffie uit een soepkom. We hebben ons bescheurd, maar het was geen hele goede bodem voor de start. We wilden zoveel mogelijk voor de rest uit zijn om niet teveel in de andere groepen te verzeilen, maar dat plan is grondig mislukt. Veel meer mensen starten vroeg en de dagjes mensen met maar 60 kilometer op de planning kwamen we na 3 uur fietsen al snel tegen. Kwart voor acht zaten we op de fiets en de eerste 20 kilometer ging gelijk met 2% gemiddeld omhoog. Toen we op de route kwamen hadden er al 400 hoogtemeters opzitten. Echter, ik had wel gezien dat we een gedeelte van de route gingen afsnijden, maar had dit niet meegerekend met de totale lengte en hoogtemeters waardoor we uiteindelijk veel minder gingen fietsen dan ik had verwacht. Jammer voor de statistieken, maar ik had mijn dag toch niet. Ik kreeg de hele dag mijn hartslag niet omhoog en kwam zeker niet in mijn ritme. Deze laatste dag ging veel door minder mooie gebieden (of we waren te veel verwend de eerste dagen) en het ging maar op en af. We kwamen niet in ons ritme. Na 100 kilometer kwamen we op een helling van 6 kilometer waar ook de dagjes mensen bij kwamen en daar zat veel volk bij wat dus maar 1 dag in het jaar op de fiets zit en dus moet lopen naar boven. Eenmaal boven deze helling ging het dan weer langzaam naar beneden en was een heel groot gedeelte zelfs afgezet waardoor je heerlijk kon toeren. Eenmaal terug in Saint Felicien was de drukte compleet. Maar de organisatie is duidelijk en gestructureerd. Omdat we geen trek hadden in het Franse feestgedruis hebben we onze tassen opgehaald en zijn terug gegaan naar de auto. Dit hadden we beter moeten plannen, want we moesten nog 3 kilometer met 4% met hele onhandige tassen naar de auto. En dat na 4 dagen toeren geeft wel wat gemopper naar elkaar. Dit drukt de pret van onze tocht echter niet. Ik kijk nog regelmatig met veel plezier terug op deze rit.
Er zijn veel mensen die deze tocht veel vaker gereden hebben. Het gebied is inderdaad prachtig en het was prachtig om te doen. Omdat er echter nog veel meer te zien is als alleen de Ardèche, denk ik dat wij volgend jaar weer wat anders gaan doen.
dank voor het delen