Rothaus Riderman 2016
Vrijdag ochten vroeg reizen we af naar Duitsland voor deze driedaagse (proloog + 2 ritten). Blijkbaar zeer professionele organisatie. Iemand al ervaring met deze wedstrijd? Vraag me af of de grootte van het deelnemersveld (800 renners), in combinatie met het niveau van deze wedstrijd en de niet al te selectieve start van de etappes niet voor gevaarlijke toestanden zorgt. Vorig jaar blijkbaar massale valpartij geweest bij de start van de 3e rit. Ik heb gezien dat ze dit jaar telkens dezelfde helling vlak na de start aandoen, waarschijnlijk om het deelnemersveld al wat te rekken.
Herman_N
20 sep 2016 12:19
Geen ervaring met deze driedaagse, maar wel deelnemer dit jaar. Lijkt me een schitterend evenement. Bedankt voor de tip, ik zal voorzichtig aan doen. Wellicht komen we elkaar nog tegen.
Goedkope startbewijzen voor gran fondo's, bezoek de CycloWorld SHOP
Herman_N
21 sep 2016 21:02
Morgen reis ik af naar het Schwarzwald. Als de tijd het toelaat zal ik op deze plek voor de fans een blog bijhouden.
Goedkope startbewijzen voor gran fondo's, bezoek de CycloWorld SHOP
succes!
Herman_N
23 sep 2016 18:42
Riderman etappe 1
Nou dat begon lekker gisteren. Op het allerlaatste moment belt mijn fietsmaat af. Dat was dus even slikken, want nu wordt het een weekend van me, myself and I. Geen moment dacht ik erover om niet te gaan, maar dit was een vervelende streep door de rekening. Wat volgde was een typisch Duitse reisdag waarbij de ene baustelle de andere opvolgde. "Wir bauen für Sie. Danke für Ihre Verständnis". Was die Verständnis in het begin nog aanwezig, in de loop van de dag nam die steeds meer af. Uiteindelijk bereikte ik in het aardedonker het dorpje Bad Dürrheim. Tijdens mijn verkenning vanmorgen bleek dat dit een prachtig schoon küroord is waarvan er vele te vinden zijn in het Schwarzwald. Dit weekend staat echter in het teken van de Riderman, zodat het straatbeeld bepaald wordt door een bijzondere combinatie van ouderen en fietsers. Te zien aan de lichaamsbouw zijn de fietsers hier van het serieuze soort. Dat de wereld een obesitasprobleem kent is zeker niet af te zien aan de deelnemers. Mooi, dat bevalt me wel, dan wordt er gewoon lekker doorgereden.
Op de eerste dag staat er een tijdrit gepland van 16 km. "Nou, dat kan niet veel voorstellen", dacht ik vooraf. Maar ik deed 's morgens wel even een ritje parcoursverkenning, zoals het hoort. Na de eerste kilometer vals plat naar beneden volgt een stevige klim oplopend tot een procent of 8. Ik had het al door, dit moet gewoon op de macht. Buitenblad op en rammen tot je boven bent. Maar dit gaat heel veel pijn doen, dat leidt geen twijfel. Daarna volgt een lange, niet al te steile afdaling met nog één hupje erin. Na 8 km is het draaien en vervolgt de route zich in omgekeerde richting. In totaal zitten er 200 hm's in, wat nog best veel is voor zo'n korte afstand. Het wegdek is in ieder geval vergelijkbaar met een biljartlaken en wordt ook nog eens afgezet tijdens de race.
Het startprotocol is strak georganiseerd. Om de 15 seconden vertrekt er iemand en om 14:43:30 ben ik aan de beurt. Gelijk gaat het gas erop om snelheid te maken in de eerste meters die licht naar beneden lopen. Ik rijdt met nummer 175 en in de eerste klim haal ik zowaar 171 en 172 in. Zo dat gaat lekker. Zoals verwacht is het echt harken in de laatste 500 meter, hier gaat de hartslag flink in het rood. Daarna leg ik direct het grote mes erop en is het afdalen geblazen. Herstellen is er niet bij en het doet nog flink pijn. De snelheid loopt op tot dik 50 en daar komt de rotonde. Kan ik die hard door? O o niet dus. Ik rij gecontroleerd de berm in en zie gelijk de kortste route naar de weg. Ik blijf gewoon doorfietsen, wordt wel ingehaald door 176 en vervolg de rit. Hoeveel heeft het mij gekost? 5 seconde, 10 seconde? Het zal niet veel meer geweest zijn. Maakt niet uit, gewoon weer doorgaan.
Dan volgt het keerpunt. Nu wordt het echt zwaar, want de benen zijn al fors verzuurd. Ik voel de pijn en mag vanaf nu nog eens enkele kilometers vals plat omhoog. Dat gaan geen leuke minuten worden. Het blijkt ook wel, want ik wordt nog een keer of 3 voorbij gestoven door enkele deelnemers. Aan de startnummers te zien zijn het echte kleppers, want ik herinner me nummer 183 en 185. Die suizen iedereen voorbij. Hoe dan ook, het melkzuur komt mijn oren uit. Ik passeer het bordje van 5 km en ik wist nog van de verkenning dat de top nog 2 km harken en worstelen verwijderd is. Desondanks blijf ik wel zoveel mogelijk in de tijdrithouding. Bovenop leg ik direct het grote mes erop en dender naar beneden. Vanmorgen haalde ik hier nog een dikke 70 km/u, vreemd genoeg blijft de teller nu steken op 68,8. Nou ja, het gaat hard en in een vloek en een zucht ben ik beneden voor de laatste kilometer. Deze voelt niet meer leuk, het loopt licht op en dat is te merken. Dan volgen in rap tempo de bordjes 500 m, 300 m, 200 m, 150 m, 100 m, 50 m en uiteindelijk de finishboog. Zelfgeklokte tijd 27:26. Is dat goed? Geen idee. Op het moment dat ik dit schrijf zijn 'Noch keine Ergebnisse vorhanden!', volgens de website. Dat is ook niet zo gek, want de laatste deelnemers starten ergens rond de klok van 6 's avonds. Mijn resultaat zal wel ergens onderaan de middenmoot zijn, zoals gebruikelijk.
Het is in ieder geval een fantastisch evenement. Het weer is super en de organisatie eveneens. Ik ga nu eten, wacht de uitslag af en maak me op voor de dag van morgen. Dan staat rit op het programma over 110 km met 1700 hoogtemeters. Stevige kost, ik heb er zin in.
Nou dat begon lekker gisteren. Op het allerlaatste moment belt mijn fietsmaat af. Dat was dus even slikken, want nu wordt het een weekend van me, myself and I. Geen moment dacht ik erover om niet te gaan, maar dit was een vervelende streep door de rekening. Wat volgde was een typisch Duitse reisdag waarbij de ene baustelle de andere opvolgde. "Wir bauen für Sie. Danke für Ihre Verständnis". Was die Verständnis in het begin nog aanwezig, in de loop van de dag nam die steeds meer af. Uiteindelijk bereikte ik in het aardedonker het dorpje Bad Dürrheim. Tijdens mijn verkenning vanmorgen bleek dat dit een prachtig schoon küroord is waarvan er vele te vinden zijn in het Schwarzwald. Dit weekend staat echter in het teken van de Riderman, zodat het straatbeeld bepaald wordt door een bijzondere combinatie van ouderen en fietsers. Te zien aan de lichaamsbouw zijn de fietsers hier van het serieuze soort. Dat de wereld een obesitasprobleem kent is zeker niet af te zien aan de deelnemers. Mooi, dat bevalt me wel, dan wordt er gewoon lekker doorgereden.
Op de eerste dag staat er een tijdrit gepland van 16 km. "Nou, dat kan niet veel voorstellen", dacht ik vooraf. Maar ik deed 's morgens wel even een ritje parcoursverkenning, zoals het hoort. Na de eerste kilometer vals plat naar beneden volgt een stevige klim oplopend tot een procent of 8. Ik had het al door, dit moet gewoon op de macht. Buitenblad op en rammen tot je boven bent. Maar dit gaat heel veel pijn doen, dat leidt geen twijfel. Daarna volgt een lange, niet al te steile afdaling met nog één hupje erin. Na 8 km is het draaien en vervolgt de route zich in omgekeerde richting. In totaal zitten er 200 hm's in, wat nog best veel is voor zo'n korte afstand. Het wegdek is in ieder geval vergelijkbaar met een biljartlaken en wordt ook nog eens afgezet tijdens de race.
Het startprotocol is strak georganiseerd. Om de 15 seconden vertrekt er iemand en om 14:43:30 ben ik aan de beurt. Gelijk gaat het gas erop om snelheid te maken in de eerste meters die licht naar beneden lopen. Ik rijdt met nummer 175 en in de eerste klim haal ik zowaar 171 en 172 in. Zo dat gaat lekker. Zoals verwacht is het echt harken in de laatste 500 meter, hier gaat de hartslag flink in het rood. Daarna leg ik direct het grote mes erop en is het afdalen geblazen. Herstellen is er niet bij en het doet nog flink pijn. De snelheid loopt op tot dik 50 en daar komt de rotonde. Kan ik die hard door? O o niet dus. Ik rij gecontroleerd de berm in en zie gelijk de kortste route naar de weg. Ik blijf gewoon doorfietsen, wordt wel ingehaald door 176 en vervolg de rit. Hoeveel heeft het mij gekost? 5 seconde, 10 seconde? Het zal niet veel meer geweest zijn. Maakt niet uit, gewoon weer doorgaan.
Dan volgt het keerpunt. Nu wordt het echt zwaar, want de benen zijn al fors verzuurd. Ik voel de pijn en mag vanaf nu nog eens enkele kilometers vals plat omhoog. Dat gaan geen leuke minuten worden. Het blijkt ook wel, want ik wordt nog een keer of 3 voorbij gestoven door enkele deelnemers. Aan de startnummers te zien zijn het echte kleppers, want ik herinner me nummer 183 en 185. Die suizen iedereen voorbij. Hoe dan ook, het melkzuur komt mijn oren uit. Ik passeer het bordje van 5 km en ik wist nog van de verkenning dat de top nog 2 km harken en worstelen verwijderd is. Desondanks blijf ik wel zoveel mogelijk in de tijdrithouding. Bovenop leg ik direct het grote mes erop en dender naar beneden. Vanmorgen haalde ik hier nog een dikke 70 km/u, vreemd genoeg blijft de teller nu steken op 68,8. Nou ja, het gaat hard en in een vloek en een zucht ben ik beneden voor de laatste kilometer. Deze voelt niet meer leuk, het loopt licht op en dat is te merken. Dan volgen in rap tempo de bordjes 500 m, 300 m, 200 m, 150 m, 100 m, 50 m en uiteindelijk de finishboog. Zelfgeklokte tijd 27:26. Is dat goed? Geen idee. Op het moment dat ik dit schrijf zijn 'Noch keine Ergebnisse vorhanden!', volgens de website. Dat is ook niet zo gek, want de laatste deelnemers starten ergens rond de klok van 6 's avonds. Mijn resultaat zal wel ergens onderaan de middenmoot zijn, zoals gebruikelijk.
Het is in ieder geval een fantastisch evenement. Het weer is super en de organisatie eveneens. Ik ga nu eten, wacht de uitslag af en maak me op voor de dag van morgen. Dan staat rit op het programma over 110 km met 1700 hoogtemeters. Stevige kost, ik heb er zin in.
Goedkope startbewijzen voor gran fondo's, bezoek de CycloWorld SHOP
-
Fietsen?altijd
- Forum-lid
- Berichten: 2744
- Lid geworden op: 09 aug 2014 20:21
Leuk verslag! Succes!
Maak joe woar
Eens thuis en achter de pc zal ik ook een beetje wat langer verslag schrijven. Tijdrit was boven de verwachtingen met een 25e plek en met een gemiddelde van 41.4 km/h. Vandaag nog beter want was gewoon mee met het eerste peloton en op einde zelfs de kopgroep van 5. Uiteindelijk 4e geworden en 2e in mijn categorie. Hopelijk houden zo morgen, al heb ik wat schrik van het zenuwachtige koersen in het begin, niet mijn ding. Morgen gaat dat er niet beter op zijn vrees ik