Rhön Radmarathon 15 mei 2016
Geplaatst: 16 mei 2016 01:13
Gisteren heb ik voor de tweede keer in mijn leven de Rhön Radmarathon gereden. Deze wordt ieder jaar gehouden op eerste pinsterdag en wij hadden ons ingeschreven voor de langste Strecke, dwz 258 km met 4700 hm's. Wat ik vandaag heb meegemaakt wil ik jullie niet onthouden. Vooraf zag het er allemaal nog redelijk uit. Het zou koud worden en mogelijk kans op een paar buitjes in de middag. Terwijl iedere fietser vorige week nog lekker in het kort-kort rondreed startten fietsmaat R en ik in compleet wintertenue. En dat bleek nodig want het was nogal fris, wat een understatement genoemd mag worden. De eerste km's liepen voorspoedig en bij de bevoorrading was het allemaal nog prachtig. Hoewel koud was het best goed te doen en de benen werden vooral gespaard. De bevoorrading zelf was met name overvloedig. Koeken, taart, frisdrank, water, cake, you name it en het was er. Dit ging eigenlijk door tot de derde bevoorrading die halverwege gepland was. Hier kregen we zelfs een bord warme pasta met saus naar keuze. Deze hebben we lekker in het zonnetje soldaat gemaakt, maar net toen we weer op weg waren betrok de lucht in sneltreinvaart en het begon te miezeren. Dit was de inleiding tot een helse tocht die me nog lang zal heugen. Laat ik er kort over zijn, we hebben zowel in de warme zon gereden waarbij ik mijn winterhandschoenen in de klim verruilde voor zomerse exemplaren. Maar net toen ik gewend was aan de zomerse omstandigheden kwam de regen alweer naar beneden kletteren. Dit bleef tot het eind toe komen. Bovendien werden we op de hogere delen van het parcours getrakteerd op een heuse hagelbui die zo hevig was dat vele renners onder afdakjes stonden te schuilen. Toen de ergste hagel voorbij was en we weer op weg waren ging het over in natte sneeuw. De Rhön kent toppen van boven de 800 meter en hier was het bar en boos. In de dalen viel het nog wel te doen. Op de plateau's stond bovendien een wind die de fietsers zowat van hun rijwielen afblies. Kortom, het was dolle pret voor alle deelnemers. Wat een helletocht. De LBL Challenge 3 weken geleden was hier niks bij. Ondertussen liepen de km's en hm's op tot extreme hoeveelheden en het was de laatste 50 km aftellen geblazen. Gelukkig hielden onze benen het goed zodat we nog wel behoorlijk konden doorrijden. Maar het was wederom meer een avontuur dan een fietstocht. Het zij zo, dit zijn de mooiste verhalen voor de overlevering.
Maar even voor de goede orde, fietsen in Duitsland is een verademing. De wegen hier zijn autoluw en liggen er bij als een biljartlaken. Vergelijk dat maar eens met de Ardennen. De prijs van deze Radmarathon is niet mals (€45), maar je krijgt alles wat je hartje begeert. Schitterende routes, perfecte uitpijling, zes overvloedige bevoorradingen met als hoogtepunten de pastamaaltijd en warme broodjes worst. Verder alles wat een fietser nodig heeft en het is nooit op. Helaas heeft de organisatie zelfs voor die prijs het weer niet in de hand.
Maar even voor de goede orde, fietsen in Duitsland is een verademing. De wegen hier zijn autoluw en liggen er bij als een biljartlaken. Vergelijk dat maar eens met de Ardennen. De prijs van deze Radmarathon is niet mals (€45), maar je krijgt alles wat je hartje begeert. Schitterende routes, perfecte uitpijling, zes overvloedige bevoorradingen met als hoogtepunten de pastamaaltijd en warme broodjes worst. Verder alles wat een fietser nodig heeft en het is nooit op. Helaas heeft de organisatie zelfs voor die prijs het weer niet in de hand.