Fiets.nl

Gisteravond hoor ik Sven Nys bij Vive le Velo proclameren dat wielrenners zulke vreselijke bikkels zijn. Nys is zelf in ieder geval een jankerd als hij echt denkt dat wielrenners uit ander hout zijn gesneden. Uit ervaring weet ik dat je met de meest vreselijke verwondingen zonder veel problemen door kunt fietsen. Ik heb het zelf meermaals ervaren terwijl ik duidelijk onder de categorie jankerds val. Blijkbaar is de huishouding van je lichaam tijdens het fietsen zo ingericht dat je nauwelijks pijn ervaart.
Stellen dat wielrenners grotere bikkels zijn dan de beoefenaren van enige andere sport is mystificatie of, in het geval van bijvoorbeeld Sven Nys, onappetijtelijke borstklopperij.

Er is dit shirt, velen wel bekend.



Volgens mij gebaseerd op het verhaal dat:
Een voetballer bij een blessure onder jammerlijk gehuil naar de pijn grijpt

Een fietsers die onderuit gaat roept "mijn fiets, mijn fiets".

Komt bij dat ik het vermoeden heb dat hoog tempo op de fiets iets gemeen heeft met de jacht van weleer en het dan handig is als verhoogde adrenaline spiegel tevens eventuele pijn wegneemt.
Bij de meeste sporten is er alleen kortstondig sprake van toegenomen belasting, fietsen is een van de weinig echt duursporten waar de belasting uren en uren aangehouden word.
En dus denk ik ook een verhoogd pijl van de nodige hormonen die pijn dempen.

De prof's zijn echt wel harder want nu rijd er één tussen met een gebroken rib en ten dam had zn schouder uit de kom. Sorry hoor maar dat zie ik de meeste voetballers niet doen.

Het is gewoon inherent aan de (regels van) de sport: een voetballer wordt beloond voor piepen, namelijk een vrije trap. Een wielrenner wordt gestraft voor piepen, namelijk dat de concurrentie gewoon heel hard door fietst

Fietsen?altijd schreef:De prof's zijn echt wel harder want nu rijd er één tussen met een gebroken rib en ten dam had zn schouder uit de kom. Sorry hoor maar dat zie ik de meeste voetballers niet doen.

Ik zie een willekeurige wielerprof met een ontzet schoudergewricht of een gebroken rib niet gaan voetballen. Dat gaat niet omdat het te veel pijn doet.

sloeren schreef:

Fietsen?altijd schreef:De prof's zijn echt wel harder want nu rijd er één tussen met een gebroken rib en ten dam had zn schouder uit de kom. Sorry hoor maar dat zie ik de meeste voetballers niet doen.

Ik zie een willekeurige wielerprof met een ontzet schoudergewricht of een gebroken rib niet gaan voetballen. Dat gaat niet omdat het te veel pijn doet.

Maar over kasseien fietsen wel en dat voelt vast geweldig.
Ik zeg niet dat voetballers mietjes zijn maar ik denk dat over het algemeen wielrenners harder zijn. (We hebben het dan wel over prof's)

Ik denk in ieder geval dat wielrenners harder voor zichzelf zijn. Een uitdrukking als "de dood of de gladiolen" is ook niet voor niks wielerjargon.

Ik heb jaren gevoetbald en rij nu een aantal jaren wedstrijden en ik merk wel dat er in het wielrennen een andere mentaliteit heerst. Men gaat veel verder in de pijn en piept veel minder over blessures ed.

Fietsen?altijd schreef:De prof's zijn echt wel harder want nu rijd er één tussen met een gebroken rib en ten dam had zn schouder uit de kom. Sorry hoor maar dat zie ik de meeste voetballers niet doen.

Dat komt omdat voetballen een contactsport is.

En verder wbt dat voetballers jankerds zijn. Dat is onderdeel van het spel om te winnen. Ja inderdaad, knap sneu. Maar om te winnen moet je alles gebruiken, tot en over het randje.

Ik irriteer me mateloos aan de manier hoe voetbal vaak wordt gespeeld (ik kijk ook amper meer, zeker niet live tenzij uit verveling ) Echter is vergelijken een lastig verhaal omdat er meer speelt dan alleen pijngrens kunnen verdragen en de hoogte daarvan.

tommeke14 schreef:Ik heb jaren gevoetbald en rij nu een aantal jaren wedstrijden en ik merk wel dat er in het wielrennen een andere mentaliteit heerst. Men gaat veel verder in de pijn en piept veel minder over blessures ed.

Dit merk ik ook ik heb 7 jaar gevoetbald dus ik weet goed hoe het er aan toe gaat. Ook hebben de trainers en ploegleiders eerder van niet piepen en rijden. Ook zijn wielrenners er aangewend dat ze niet even gewisseld kunnen worden als ze moe zijn maar dat je gewoon door moet gaan.

Ik kom nu een stuk minder mensen tegen die het hebben over een verrekt spiertje of een pijnlijke knie, ze zijn meer van nou ik heb een scheurtje in mn arm maar dat duurt al twee ik train alweer een week en zaterdag koers.

En een voetbalmietje dragen ze van het veld af. Wij wielrenners moeten nog wel thuis zien te komen.