Ik ben al een tijdje bezig mijn fietsbelevenissen, in de ruimste zin des woords, op papier te zetten. Ik vind het wel leuk om eens een verhaaltje op dit forum te posten, kijken wat men er van vindt. Dit is tevens een oefening voor het schrijven van 600 woorden columns, mocht ik ooit voor een blad gaan schrijven.
Held
Hij is 73 jaar. Astma knijpt al jaren de lucht uit zijn longen. Is al decennia geleden aan een hernia geopereerd. Mist inmiddels een flink stuk van zijn darmen. Een stevig buikje heeft hij daarentegen wel. Maar hij is weer volop in training. Met zijn bejaarde fiets buffelt hij op de trainer in zijn werkplaats. Tussen de legervoertuigen, de werkbank, de stapels hout en andere knutselfietsprojectjes die ook staan te wachten. Er hangt zelfs nog ergens een oude vergeten baanfiets rond. Met zijn spillebenen knoestig trappen maar. Eenzaam ziet hij af. Het pufje bij de hand voor als het niet meer gaat. En dan steeds iets langer. Totdat er weer een respectabel tochtje gemaakt kan worden. Want hij heeft weer een fietsdoel! Over snelheid en gemiddeldes moet maar niet meer gezeurd worden. En pleurt op met hartslag- en cadansmeters. Vooruit komen met die fiets is voorlopig Plan A. Daarna zien we wel verder.
Doe nou wel een fietsbroek aan want op zo'n trainer krijg je eerder kontpijn, waarschuw ik nog. Mijn moeder wist zeker dat hij nog ergens een koersbroek had liggen maar het ding is natuurlijk al jaren zoek. Omdat we zover uiteen wonen houden we elkaar telefonisch regelmatig op de hoogte van onze fietsbelevenissen. Uren hangen we aan de lijn. “Mijn Gitane heb ik opgeknapt en gebruik ik voor buitentrainen” verkondigt hij terloops. Meneer de wielrenner. En hij moet nieuw stuurlint want zo ziet het er niet uit. Wat ik op mijn fiets nog moest gedogen als romantische gebruikssporen kan op zijn eigen raspaardje toch echt niet door de beugel.
En het is allemaal mijn schuld. In zijn jeugd heeft hij nog echt gekoerst bij een wielrenclubje. De liefde is nooit verdwenen. Mijn recentelijke fietserij heeft de koorts weer doen ontvlammen. Ik vertel hem van een retrorit die iedere herfst gereden word. Met vrolijke kerels op leeftijd in bijpassende dracht op vertederende oude fietsen en vooral veel lol. Helemaal zijn ding. Hij is stapel op oldtimers in alle categorieën. Dus sindsdien kan hij van gekkigheid niet meer slapen en is volop in touw. De fiets moet af! De conditie op peil, kilometers in de benen. De rit is met slechts 65 kilometer heus niet zo lang. Maar voor iemand voor wie gewoon ademen soms een gevecht is toch een opgaaf van olympische proporties. Als het echt niet gaat mag je ook afsnijden hoor, stel ik hem nog gerust. Daar wil meneer natuurlijk helemaal niets van weten. Al arriveer je met je tong tussen je spaken, helemaal uitrijden zullen we dat ding. Tot op de laatste centimeter. Want natuurlijk gaan we samen. Het Gitaneteam staat pal. Mijn moeder sponsort met krentebollen en warme sokken. Met de vastberadenheid van een prof die zich op het nieuwe wegseizoen voorbereidt slaat hij aan het werk. Iedere aanschaf van een fietsartikel wordt met trots gemeld. Hij heeft een knalrood jasje gekocht! En een standaard om fietsen in te hangen, dit voor het prutsen en sleutelen. Mijn moeder moet er aan geloven en wordt op de mountainbike gezet want samen fietsen is wel zo gezellig. Zeventig plussers in een treintje langs het kanaal. De meeste mensen van die leeftijd zie ik het niet meer doen. Veel jongere trouwens ook niet.
Ik weet het zeker; met die retrorit komt het helemaal goed. Al fietsen we maar één meter, plezier hebben we toch wel. Lekker samen wielrenploegje spelen, is er iets leukers? De dag van zijn leven gaat hij er hebben. Dus vraag je mij op de man af wie mijn favoriete wielrenner is? Dan is er maar één antwoord mogelijk. Mijn vader natuurlijk!
Fietsverhaaltje - Held
-
DeletedUser01
- Forum-lid
- Berichten: 3500
- Lid geworden op: 30 nov 2008 14:11
Prima verhaal!
-
oldandslow
- Forum-lid
- Berichten: 658
- Lid geworden op: 29 apr 2007 19:11
oldandslow
19 feb 2013 17:13
Misschien kan Fiets hier op inhaken? Elke maand een column van een van de forummers. Als ze van hetzelfde hoge niveau zijn als deze eerste van TumTumTum is het een verrijking van het blad.
Benotto>Alan>vanTuyl780>Bianchi SL3> Cube Litening>Cube Agree GTC>FM028>C-Works
-
robbebopper
- Forum-lid HC
- Berichten: 5713
- Lid geworden op: 09 aug 2006 16:32
robbebopper
19 feb 2013 19:14
Mooi verhaal, en ook wel een beetje herkenbaar.
Mijn vader is 69, en een (ex)hardloper van de oude stempel; Adidas trainingspak, mechanische stopwatch uit de jaren zeventig, en dan vlak voordat moeder aan de aardappelen begint nog gauw even een "rondje" hardlopen van een kilometer of vijftien. Jaren heeft hij dat volgehouden, totdat hardnekkige blessures hem uiteindelijk permanent aan de kant hielden.
Maar, twee jaar geleden kocht hij zijn eerste racefiets, een Bianchi. En nu kan hij net zo fanatiek, gedisciplineerd en enthousiast als vroeger een "rondje" op de fiets maken. Niet meer vlak voor het avondeten, want hij is met pensioen, maar gewoon, als het weer het toelaat.
Mijn vader is 69, en een (ex)hardloper van de oude stempel; Adidas trainingspak, mechanische stopwatch uit de jaren zeventig, en dan vlak voordat moeder aan de aardappelen begint nog gauw even een "rondje" hardlopen van een kilometer of vijftien. Jaren heeft hij dat volgehouden, totdat hardnekkige blessures hem uiteindelijk permanent aan de kant hielden.
Maar, twee jaar geleden kocht hij zijn eerste racefiets, een Bianchi. En nu kan hij net zo fanatiek, gedisciplineerd en enthousiast als vroeger een "rondje" op de fiets maken. Niet meer vlak voor het avondeten, want hij is met pensioen, maar gewoon, als het weer het toelaat.
TumTumTum
20 feb 2013 19:13
Dank voor de aardige reacties.
@ Robbebopper: ja goed is dat he die oude knarren. We kunnen alleen maar hopen dat we tegen die tijd zelf nog zo vol in het leven staan. Dat ik niet in een poepluier zit weg te vegeteren in een verzorgingstehuis maar dat ik zoals mijn moeder fietspaaltjes omver kan rijden met mijn mountainbike.
@ Robbebopper: ja goed is dat he die oude knarren. We kunnen alleen maar hopen dat we tegen die tijd zelf nog zo vol in het leven staan. Dat ik niet in een poepluier zit weg te vegeteren in een verzorgingstehuis maar dat ik zoals mijn moeder fietspaaltjes omver kan rijden met mijn mountainbike.
Veni. Vidi. Fietsie.
Aandoenlijk, hartverwarmend en goed geschreven. In de eerste alinea weet de lezer waar het om gaat en toch wil je verder lezen.....goed gedaan!
Ben benieuwd naar het verslag van de verdere voorbereidingen en (natuurlijk!) de retrotocht.
Ben benieuwd naar het verslag van de verdere voorbereidingen en (natuurlijk!) de retrotocht.
staal.....what else.....??
TumTumTum
13 mar 2013 22:23
Ik kan inmiddels vertellen dat mijn vader al 4 (!) fietsbroeken heeft gekocht en in vol ornaat een klein rondje doet, en dan helaas geen adem meer. Maar het gaat wel steeds beter. Hij heeft igg enorm veel lol en dat is toch het allerbelangrijkste. En over die retro tocht komt zeker een verhaal, maar dat moet nog wel even wachten. Ik heb nog veel meer verhaaltjes, als ik het aandurf post ik er nog wel een keer een.
Veni. Vidi. Fietsie.
