NuitKor schreef: ↑25 okt 2020 10:13
..
1 situatie spande wel de kroon. Wij reden een dorp binnen op de weg waar ook auto's rijden. In het dorp begon een fietspad aan de rechterkant gescheiden door een groenstrook. Aangezien er op het fietspad een moeder met 2 erg jonge kinderen kwam aanfietsen, besloten we 50m verder het fietspad op te gaan, zodat we die moeder veilig konden passeren. Op dat moment komt er een auto ons tegemoet (die dus op de andere weghelft reed en totaal geen last van ons had) druk gebaren dat we naar het fietspad moeten... zo iemand heeft totaal geen last van ons,
maar ook totaal geen idee wat onze overweging is geweest.
..
Dit is een heel interessant verschijnsel in de verkeerspsychologie. En dat is sterker bij automobilisten dan bij fietsers, maar in feite geldt het voor alle bestuurders.
Je begeeft je op de weg en maakt continu allerlei keuzes.
Tegelijkertijd beoordeel je continu allerlei acties van anders, omdat ze al dan niet gevolgen hebben voor jouw keuze.
Maar we zitten allemaal in onze eigen "veilige" bubbel of wereld. In een auto als koekblik erg duidelijk. Maar op een motor of op een fiets in mindere mate toch ook. We zijn eigen baas over dat stukje van de wereld op dat moment.
In een auto wordt je ook nog eens anoniem. Het gaat om het voertuig, niet om de bestuurder. Bij motoren, paarden en fietsers gaat het vaak nog wel om de bestuurder. Logisch ook, die is bereikbaar.
Hoe vaak zie je iets gebeuren en zou je iemand wat duidelijk willen maken. Of dat nou hulpvaardig is (doe je lampen aan, gebruik je knipperlicht, steek je hand uit...). Of vanuit irritatie is (waarom kom je ineens naar links? had je mij niet gezien? Rij niet zo kort op ijn bumper).
Maar dat duidelijk maken, met een lichtsignaal, claxon, of met een vingertje (of middelvinger), of erger, met je remlicht. Hoe groot is de kans dat de ander, de ontvanger van jouw signaal, door zal hebben wat jij wilt duidelijk maken? De meeste signalen zullen opgevat worden als irritante bemoeiens (vinger tegen voorhoofd is algemeen bekend, middelvinger ook.., maar een opgestoken vinger of lichtsignaal zal ook vaak opgevat worden als irritatie van de ander aan jou). Dus je bereikt er helemaal niets mee. De ander weet nog steeds niet wat jij bedoeld en zal alleen maar meer geïrriteerd raken door je handelen.
En andersom ook, iedereen maakt fouten of doet iets wat achteraf niet handig was. Meestal onbewust, niet goed gekeken, snelheid verkeerd ingeschat. De andere partij boos geïrriteerd weet ik wat. Je zou toch graag eens willen uitleggen waarom je gedaan hebt wat je deed. Maar die mogelijkheid heb je niet, want je zit allebei in je eigen koekblik/wereldje.
Met die wetenschap, heeft het geen zin om te gaan lopen hoofdschudden, wijzen, op ruitjes te tikken of op daken te stompen. Hoe graag je het ook zou willen
.
Ow, en ondanks deze kennis, laat ik me ook regelmatig gaan hoor, met een zucht, ene handgebaar van verbazing of irritatie. Uiteindelijk zijn we allemaal mensen.
Overigens die triatleet versus de auto is gewoon een verkeersdelict. Daar heb ik het met bovenstaand verhaal totaal niet over. Misschien de aanleiding wel, maar de actie op beeld is schofterig. Ben benieuwd of hier nog een staartje over bekend gaat worden in de media.