Zoals enkele ongetwijfeld al hadden geconcludeerd verbleven we in La Douce Montagne, Allemont.
We is in dit geval ondergetekende en broertje.
Aangezien ik afgelopen jaar bij het eerste gerucht dat de Tour weer Alpe d Huez aan zou doen daar een reservering had gedaan, konden wij er gelukkig terecht.
Want uit reacties begreep ik dat er nadien een stormloop op gang is gekomen van mensen die op zoek waren naar een onderkomen.
Enige 'consequentie' was dat er voor minstens 1 week geboekt moest worden.
Dat heb ik niet als verplichting ervaren, juist een verademing om eerst zelf een paar dagen te kunnen fietsen voordat we naar de grote mannen konden kijken.
Dus zo gezegd zo gedaan; op zaterdagochtendvroeg vertrokken om daar begin van de middag te arriveren en direct een fraaie Touretappe op groot scherm te kunnen volgen.
De reis verliep voorspoedig, met onderweg slechts marginaal oponthoud van een half uurtje bij een tolpoort.
En dat ondanks de start van het 'hoogseizoen' voorwaar geen slechte score; 1080km in ruim 11uur.
#01 Zonnig vooruitzicht en vertrouwd beeld in de achteruitkijkspiegel.
#02 Het voor velen herkenbare palen plaatsnaambord
Helaas waren de weergoden ons niet gunstig gestemd.
In tegenstelling tot de zaterdag was het zondag een regenachtige dag.
Aangezien ik niet de intentie had om af te zien, maar juist om te genieten, besloten om uit te slapen en 's middags de Tour op de buis kijken.
's Middags zijn we met de auto nog de Alpe op gereden om het locale fietsmuseum met een bezoekje te vereren, maar dat was helaas gesloten.
De maandag daarentegen was een prima fietsdag.
De gelegenheid hebben we dan ook met beide handen aangegrepen en zijn via Col de la Morte naar Valbonnais gereden.
Daar een stokbroodje naar binnen geschoven en via Col de Ornon weer terug naar ons stekkie gereden.
Hiermee was direct de toon gezet; m'n broertjes eerste confrontatie met hoogtemeters had ie eropzitten, ca 1900hm in goed 100km.
En voorwaar in goed tempo en voldoende soepelheid om lekker rond t ekunnen blijven draaien in de klim.
#04 Broertje onderaan de brug voordat we d'Ornon oprijden
#05 Bijna
#06 Samen boven
Dinsdag was Pluvius opnieuw van plan om vrienden met ons te worden en stortte ie z'n vocht over ons uit.
Wij waren niet van plan om die dag vrienden te worden dus zijn met een aantal andere hotelbezoekers gevlucht naar Gap.
Daar was dinsdag de finishstreep getrokken van een etappe waar Thor deed donderen.
Onderweg kwam Thor ons tegen met z'n bliksemschigten, maar hoe dichter bij de finishplaat hoe beter het weer werd.
Eenmaal ik Gap was het zowaar droog en konden we ons live vermaken aan het Tourspektakel.
De finish werd opnieuw een Thor aangelegenheid, echter een veel aansprekelijkere Thor; wat een pracht overwinning van die klasbak, top gewoon.
#07 Ruim 1 km rechte lijn voor de finish en zelfs heel licht bergaf, fraai.
#08 Deed de volop aanwezige Noren volledig uit d'r pan gaan na een welverdiende zege.
#09 Vooral veel Noren
#10 Cav was niet echt vrolijk . . .
#11 . . . begrijpelijk, als een Hollander je vraagt om ff in de lens te kijken
Woensdag had ik gepland om op eigen gelegenheid de Marmotte te rijden.
Dit plan viel helaas in duigen, enerzijds door het weer, anderzijds door mijn te simpele redenering dat het wel op zou klaren in de loop van de dag zoals de weermannen hadden voorspeld.
's Ochtendsvroeg opgestaan en een stevig ontbijt naar binnen geschoven, maar eenmaal een paar kilometer onderweg begon het lichte regenen plaats te maken voor fellere regen.
Tijdens de beklimming van de Croix de Fer / Glandon begon ik het dusdanig koud te krijgen dat dat ik het niet het risico wilde lopen op onderkoeling en ben terug gegaan.
Ondanks de warme beenstukken, thermoshirt, mouwstukken etc etc, maar geen winterjas....
Een leerring voor mezelf (en tip voor anderen), ook in de zomer kan 6 graden en volop regen tot de mogelijkheid behoren.
Wat ook in het achterhoofd speelde was het bericht wat we dinsdagavond hoorden: er waren op maandagmiddag/avond nog mensen vanaf de top van de Galibier geevacueerd ivm onderkoeling.
En dat vooruitzicht vond ik weinig aanlokkelijk, en zou ik zeker niet kwalificeren als lol hebben, eerder afzien.
Positieve draai aan het geheel; een goede leerring en kans om later de dag samen met m'n broertje zijn eerste beklimming van de Alpe te doen.
Dus eind van de ochtend vertrokken richting Bourg d Oissons en al keuvelend naar de voet gereden.
Aangezien ik de berg al diverse malen heb opgereden, met tijdswaarneming en zonder, had ik nu geen behoefte om solo te gaan, maar juist samen te rijden.
Zeker nu er al velen op de berg aan 't camperen waren gaf dat een extra dimensie aan de verder saaie klim qua uitzicht.
Maar juist de aanwezigheid van het al massaal aanwezige publiek gaf wat extra cachet, een steunbetuiging hier, een duwtje daar, een kreet verderop, passeerden we na 1 uur en 10 minuten de waterbak.
Zowaar een fraaie tijd van hem, als je bedenkt dat ie afgelopen winter pas is begonnen met fietsen.
Nou kreeg ie natuurlijk onderweg wel mijn beste adviezen en een bemoedigend duwtje
#12 broertje in bekllimming van de Alpe thv bocht 4.
Op donderdag stond de koninginnerit van de Tour op t programma, ook voor ons.
Dus in de loop van de ochtend op de fiets gekropen en op t gemakkie de Lautaret opgefietst, waarbij de Franzosen zowaar een goede beslissing hadden gemaakt; vanaf de splitsing naar Les 2 Alpe was de weg enkel geopend voor fietsers.
Eindelijk deze beroerde kant naar de Galibier oprijden zonder last te hebben van gemotoriseerd verkeer.
Eenmaal bovenop aangekomen kwamen we terecht in een onwaarschijnlijke puinhoop / mierenest van fietsers, kampeerders, bezoekers, tv, één grote chaos.
Na een plekje gevonden te hebben voor de fiets en onze van zweet doordrenkte fietskleding gewisseld te hebben voor een setje droge fietskleding uit de rugzak, konden we een fraaie plek in de berm bemachtigen.
Naast ons een stel Nederlanders met de wereldomroep aan, zicht op een 75 meter verderop gepositioneerd megascherm en dat alles op de splitsing onderaan naar de Galibiertop.
Nadat de Tourkaravaan was gepasseerd werd de lucht vervuld met allerlei gezoem; de helicopters meldden zich, de vips arriveerden.
En niet lang daarna verscheen ook de witte Tour helicopter in de verte.
De eerste ploegenauto's kwamen in beeld, en snel daarna begon het gejuich; de eerste renners waren in aantocht.
ONWAARSCHIJNLIJK, was waarschijnlijk het meest geuitte woord over het tempo waarin de klassementsrenners naar boven vlogen.
En dat met een gezichtsuitdrukking waaruit weinig vermoeidheid sprak.
Maar de eerlijkheid gebied me te zeggen dat ze na 'onze' passage nog de zwaarste meters moesten krijgen.
Desondanks was het tempo hoog en genoten we van de passages van het gehele peloton.
Bij terugkomst hoorden we echter ook een matig bericht; de organisatie had clementie verleend aan een groep van ruim 80 renners die te laat binnen waren.
Ik zeg; ruimer de limiet stellen of je regels handhaven, dit is absolute spelvervalsing ! ! !
Na afloop van de etappe als een kanonskogel afgedaald en vanaf de vlakke weg in tijdrittempo naar t hotel gereden.
Vanaf het vertrekpunt met de splitsing onderaan de Galibier waarbij we regelmatig moetsen afstappen / stilstaan in de eerste paar kilometers, tot aan de afslag van de D1091 naar Allemopnt in 1uur 12minuten (over 49,7km incl. klimmetje en stapvoets).
#13 Andy in de aanval op de flanken van de Galibier.
#14 Cadel drinkt wat
#15 Geel ziet af, maar houdt (nog) stand
#16 Hup hup hup, Rob go, Rob je bent er bijna, Rob hou vast, Rob, Rob, Rob, Rob
#17 JOHNY ! ! !
#18 Treintje
Op vrijdag hadden de profi's een korte dag, maar daarbij moesten ze zowel de Gailibier (vanaf de enige echte kant) op, als de Alpe 'd Huez.
Evenals vele andere Nederlanders besloten ook wij om op de Alpe te gaan staan, het hotel ligt er immers kortbij.
Aangezien onze gastheer zich zeer positief uitliet over de ervaringen met de skilift tijdens het Tourbezoek aan de Alpe in 2008, zijn wij met de lift naar boven gegaan.
Op zich een prima idee, enig smetje is de massale terugkeer en de lange rijen.
Veroorzaakt door de Franse logica dat je er slim aan zou doen om het publiek te melden dat de laatste lift om 19.00u gaat...
Mede hierdoor hadden we besloten om niet helemaal af te dalen naar bocht 7, ivm het halen van de lift.
Opnieuw een les; niet naar luisteren en gewoon gaan, de liften draaiden nog uren langer.
Eenmaal een lange wandeling achter de rug tot aan bocht 5, besloten we om terug te keren richting top.
We waren van plan om de renners vanaf zo groot mogelijke afstaand te kunnen zien aankomen.
Dat is aardig gelukt, want net na uitkomen van bocht 2 heb je een prima overzicht over het dal en een prima vluchtweg direct naar boven het dorp in.
Zo gezegd, zo gedaan. Zonnebrand smeren, drinken en genieten.
Zeker toen de Tourkaravaan arriveerde begon de berg extra te leven, het gejoel en geroep om troep werd luider en luider.
Maar na enkele passages stopte de karavaan, ook hierin waren de gaten geslagen.
De karavaanklassementen werden ook door elkaar geschud, en de onderlinge tijdsverschillen met de dag ervoor waren flink opgelopen.
Dat had als bijkomend voordeel dat we lang konden 'genieten' van de passerende troep.
En als kers een schouwspel waarin opnieuw de Franse logica zich bewees: een toeschouwer met glazen (!) bierflesje deponeerde deze op de grond (misschien onbewust), maar dat rolde de weg op.
Een passerende auto plette het flesje in vele stukken.
Waarop het publiek over het hek klom om de scherven op te rapen en te verzamelen, je zult als favoriet maar lekrijden door zoiemand ?!?!?
Vervolgens komen de altijd behulpzame Gendarmerie flippo's en die sommeren de spontane opruimers per direct van de weg af te gaan en het glas te laten liggen, en dat terwijl de renners op nog een uur rijden verwijderd waren.
Een luid boegeroep vanuit het publiek volgde, waarop ze uiteindelijk afdropen en een enkeling met een bezem alsnog de weg glasvrij kon maken.
Uit één van de woningen begonnen de geluiden zich te versterken dat het peleton in aantocht was.
De voet van de Alpe was bereikt.
En spoedig volgde het wieken gezoef van de witte Tour helicopter.
Ruim een half uur later doemde de eerste renners zich aan; een aanvallende Contador.
Op de voet gevolgd door de beste daler Sami Sanchez en de Franse Rollade (de latere winnaar).
Een mooi schouwpsel om mee te maken, maar het missen van tussentijdse standen en tijdsverschillen is toch jammer, een volgende keer ook een wereldontvanger meenemen.
(er was geen gratis wifi beschikbaar om internetradio te luisteren)
Groepje voor groepje passeerde en nadat de hele meute voorbij was zijn we naar boven gesneld om daar bij start/finish nog wat plaatjes te schieten.
En vervolgens aan te sluiten in de rij voor lift.
Een geslaagde dag waarbij de zon met succes z'n best had gedaan om bij mij een verbrande nek en neus te scoren.
#19 Lift naar Alpe d Huez
#20 Boogie gespot tijdens z'n loop naar boven op de Alpe
#21 Bijzondere fietskledij . . .
#22 Bocht 7 in zicht
#23 Oranje boven, helaas niet het 'goede' oranje
#24 Hou m vast, hij is gevaarlijk voor t klassement, zie jij t ook in z'n ogen . . .
#25 Gehavende LtD
