Fiets.nl

Zojuist dit aardige Parpaillon-verhaal... gelezen. En nog een paar foto’s langs de digitale snelweg gevonden...

Stel je eens voor dat je hier fietst, op een paar honderd meter afstand van de gevreesde Parpaillon-tunnel. “Oef, dat zwarte gat oogt wel erg klein.” Maar ja, aan zwarte gaten valt niet te ontkomen. De aantrekkingskracht is te groot:


Toch maar even kijken. Je bent goed voorbereid, en je pakt de schijnwerper uit je rugzak. Ziet er weliswaar killetjes uit, maar hier ben je voor gekomen, dus zet je je blik op oneindig. Je verstand stond al op nul.
Pffft, halverwege lijkt er elk moment een vleermuis of een kobolt op je nek te springen. Maar je bent voorbij het point-of-no-retun. Dus dokker je vrolijk verder...


Poef. Nee hè, de schijnwerper valt in een laag smurrie. Dan maar te voet verder...


Tja, hoe luiden eigenlijk de Franse verkeersregels hier op 2600m hoogte?

gave fotos hoor! en.. uhh wat doet die vrachtwagen? haha.. lijkt me een aparte ervaring!

Beste Buzz,
Gaaaaaaf, die Parpaillon-tunnel! All drie topkeuzes!
Ga ik zeker keer doen die tunnel!  Echt zo'n lekker vreemd stuk. Lijkt me kicken om heen dan het tunneltje en terug over de echte piek? Dus sleuren en slepen met die fiets? Als ik de foto's zo bekijk een hachelijke zaak dus leuk. Boven zwarte gat zo recht mogelijk (.........) omhoog (MTB tuurlijk )
Zou er een kans zijn dat dat lukt zonder de fiets op je rug te binden? Het ziet er flink steil uit, maar das extra leuk....Als ik foto's bekijk kan je best heen met tunnel terug door losse stenen over de 'echte' top (schatting zo uit losse hand 3.000m?)
 

Over de top van de Parpaillon moet wel kunnen, Jero2. Er schijnt een -- nauwelijks te herkennen -- paadje te lopen. Maar vermoedelijk zal er wel erg veel duwwerk aan te pas komen. Wel aan te raden om dan vanaf de westzijde bovenlangs te gaan. Bóven de tunnel aan de westkant oogt het niet zo hoog als aan de oostkant, en zal daarom waarschijnlijk minder steil zijn. Bovendien kan je jezelf dan mooi lanceren tijdens die steile oostkant-afdaling. Ook leuk om vervolgens het uitsteeksel boven de tunnelingang als springschans te gebruiken.

Enne... hoogstwaarschijnlijk ben je de eerste mtb’er die de Col du Parpaillon op deze (lees: de échte) manier pakt. Vergeet daarom vooral geen foto’s te maken en een forum-vlaggetje op de top te pluggen!

Zojuist vond ik nog het kaartje hieronder met de bijbehorende Franse tekst, waaruit blijkt dat het paadje op 2780m hoogte over de bergkam gaat. Aan de schaduwrijke oostkant loopt het roodgekleurde paadje zigzaggend omhoog, en gaat als een 'streep' over de kam naar de westkant. Aangezien de tunnel op 2640m ligt, overbrug je dan 140 hoogtemeters naar de top. Moet te doen zijn.



Un tunnel muni de portes en bois (parfois bloquées par la neige si on est arrivé là trop tôt en saison!). Un tunnel bien noir et glacé que l'on franchit les yeux fixés sur le minuscule trou de lumière de la sortie, ce qui permet de patauger dans quelques flaques obscures tout en poussant son vélo...
Les puristes pourront franchir le "vrai" col en s'engageant sur un sentier S3-4 qui passe la crête au dessus du tunnel à l'altitude de 2780m environ. La vue y est magnifique.

In de tunnel heb je inderdaad wel een schijnwerper nodig als je op je bike wilt blijven zitten. Zonder een koplamp is het echt pikdonker in die schacht, en wordt het een nogal lugubere onderneming. Al na zo’n 30 meter zal je moeten lopen. Met droge voeten de andere kant halen, is dan lastig. Weliswaar zie je af en toe een schijnsel van het ijskoude water, waar je wellicht aan de zijkanten omheen kan lopen, maar dat lukt niet overal, vanwege al die uítstekende rotspunten.

Hé, en zowaar nog een verhaaltje gevonden van een paar motorrijders die op een dichte Parpaillon-tunnel stuitten! De tunnel bleek destijds gedeeltelijk ingestort. Vervolgens klauterden ze een stuk omhoog, omdat ze toch de andere kant even wilden bekijken. Op de 1e foto’s zie je iemand die de kortste ‘weg’ kiest, en de 2e foto toont het uitzicht van bovenaf, met links onderaan de bovenkant van de tunnel-ingang, en een paar motormuizen erbij.





Het verhaal van deze motorrijders kan je hier... lezen.

Beste Buzz,
Dank voor alle tips (verhaal motorrijders is ff uit de lucht). Ja, ga kijken wanneer ik dit juni/juli kan plannen. Ben dan hopelijk wel weer beetje in vorm. Hoogte valt mee (......) ziet er wel erg stenig uit.  Zal vlag op top (..) zetten en foto posten! Leuk doel, lekker apart.

Ik ken eigenlijk maar 2 klims - omdat ik niet van mijn plaats kom - en ze lopen beiden over mezelf. Mijn noordzijde en mijn zuidzijde, mijn achterwerk eigenlijk. Mijn voeten, de Telegraph zeg maar, plaats ik op drie, hoewel die nog veel boterhammen moet eten.
Galibier 

Ik heb een zwak voor de Col de la Bonette, waarbij de noordkant me beter aanspreekt dan de zuidkant. Met de laatste 500 meter naar de Cime als echte kuitenbreker.

Ook het rondje vanuit Gouveia naar het hoogste punt van Portugal (Torre) en terug (afdaling) via Manteigas blijft me lang bij. Vroeg in de ochtend gestart, maar temperatuur al snel boven de 30 graden.

Ook in Portugal: een lekker klimmetje met mooi uitzicht: Serra da Arrabida. Beginnen in Portinho da Arrabida en dan bovenlangs naar Setubal en onderlangs terug. Eventueel uit te breiden met een klim naar Palmela.

De mooiste klimmen heb ik van de zomer in Zuid Franse alpen gereden bij Barcelonnette en toch de Mont Ventoux.
De volgorde van de mooiste 3 zou voor mij nu zijn:
Col de Combarda (Vanuit Italië, de Franse kant is niets aan door het ski gebied Isola 2000)
Col de Bonette (Vooral van de noordzijde, daar heb je nog dat meertje, de barakken die in verval zijn, landschap is wat mooier dan de zuidzijde).
De Mont Ventoux, het mooie maanlandschap bovenop, het uitzicht over de Provence.

De zuid Franse Alpen vond ik heerlijk om te fietsen, er is nauwlijks verkeer (iig niet toen wij er waren van de zomer), het landschap is schitterend. Ik heb in een week tijd zeker 10 Marmotten gezien. Is een stuk mooier klimmen als er 2 auto's in de klim voorbij komen dan dat je Alpe d'Huez oprijdt in een stroom van auto's.

1. Mont Ventoux.
Mijn aller-aller eerste ervaring met een buitencatagorie col. Werd een heroische tocht (voor m'n gevoel dan) bij 40 graden. Na 1u42m stond ik boven en voelde ik me best stoer, totdat ik hoorde dat een vriend van mij er die zomer minder dan 1u20 over deed... (inmiddels is zijn PR 1u07, ik moet er nog steeds een keer op voor een betere tijd, maar dat ga ik echt nevernooit halen)

2. Telegraphe - Galibier
Omdat de Telegraphe me heel goed ligt, omdat het verlaten ruige landschap zo mooi is en om de beloning van het uitzicht bovenop.

3. Sella pas
Vanwege het uitzicht op de tre cime. De dolomieten bevielen me sowieso erg goed. Ook de Stelvio staat hoog op mijn verlanglijstje

Stelvio is nochtans Alpen als ik me niet vergis!

53x11 schreef:1. Mont Ventoux.
Mijn aller-aller eerste ervaring met een buitencatagorie col. Werd een heroische tocht (voor m'n gevoel dan) bij 40 graden. Na 1u42m stond ik boven en voelde ik me best stoer, totdat ik hoorde dat een vriend van mij er die zomer minder dan 1u20 over deed... (inmiddels is zijn PR 1u07, ik moet er nog steeds een keer op voor een betere tijd, maar dat ga ik echt nevernooit halen)

2. Telegraphe - Galibier
Omdat de Telegraphe me heel goed ligt, omdat het verlaten ruige landschap zo mooi is en om de beloning van het uitzicht bovenop.

3. Sella pas
Vanwege het uitzicht op de tre cime. De dolomieten bevielen me sowieso erg goed. Ook de Stelvio staat hoog op mijn verlanglijstje

Knap als je vanaf de Passo Sella de Tre Cime ziet liggen! Volgens mij bedoel je het zicht op de Langkofel (ofwel Sasso Lungo)??

53x11 schreef:1. Mont Ventoux.
(inmiddels is zijn PR 1u07, ik moet er nog steeds een keer op voor een betere tijd, maar dat ga ik echt nevernooit halen)

1.07...poeh, je bent niet de enige die dat nevernooit gaat halen.