Nu weten we het wel
Geplaatst: 22 okt 2006 11:46
Een blog op de Autoweek
19 oktober 2006
Fietsers
Fietsers. Ze zijn niet weg te denken uit ons landschap. In drommen tegelijkertijd; doordeweeks scholieren, door elkaar krioelend, schreeuwend als een troep meeuwen. In het weekend echtparen van middelbare leeftijd. Rugzakje, ANWB-routeboek en twee keurige Gazelles, één dames en één herenmodel, verder identiek. ’t Rijdt soms allemaal wat in de weg, maar wat zou dat? Leven en laten leven, dus blijf je er rustig achter rijden, tot je ruimte genoeg hebt om er veilig en rustig voorbij te gaan.
Maar je hebt ook fietsers die wielrennertje spelen. Je kent dat wel, met van die clownspakjes aan, zo’n fluoricerende halve hazelnoot met een zuur verwrongen gezicht eronder en van die enge spataderpoten die driftig op en neer trappen. Wee je gebeente als je met je auto ook maar in de buurt van zo’n fietser durft te komen. Meestal komen ze in groepen voor, en dan maken ze zich zo breed mogelijk om te voorkomen dat je er met je auto voorbij komt. En doe je uiteindelijk een voorzichtige poging, kijken die ‘wielrenners’ je woedend aan vanonder hun gekleurde pispotjes. Zit je in een cabrio, dan verbaas je je over de vocabulaire die je over je heen krijgt; die woorden hebben ze niet van hun moeders geleerd.
Wielrenners denken dat de hele weg van hun is. Automobilisten rijden in de weg, vormen een bedreiging en moeten “oprotten”. Verontwaardiging alom, totdat de heren aan het eind van hun rondje zijn gekomen. Want dan worden de fietsen weer op de Twinny Load gezet en zijn de wielrenners weer automobilisten.
Frank Jacobs • 32 reacties • reageer 19-10-2006
Wij zijn niet altijd even netjes.. Maar zij ook niet
19 oktober 2006
Fietsers
Fietsers. Ze zijn niet weg te denken uit ons landschap. In drommen tegelijkertijd; doordeweeks scholieren, door elkaar krioelend, schreeuwend als een troep meeuwen. In het weekend echtparen van middelbare leeftijd. Rugzakje, ANWB-routeboek en twee keurige Gazelles, één dames en één herenmodel, verder identiek. ’t Rijdt soms allemaal wat in de weg, maar wat zou dat? Leven en laten leven, dus blijf je er rustig achter rijden, tot je ruimte genoeg hebt om er veilig en rustig voorbij te gaan.
Maar je hebt ook fietsers die wielrennertje spelen. Je kent dat wel, met van die clownspakjes aan, zo’n fluoricerende halve hazelnoot met een zuur verwrongen gezicht eronder en van die enge spataderpoten die driftig op en neer trappen. Wee je gebeente als je met je auto ook maar in de buurt van zo’n fietser durft te komen. Meestal komen ze in groepen voor, en dan maken ze zich zo breed mogelijk om te voorkomen dat je er met je auto voorbij komt. En doe je uiteindelijk een voorzichtige poging, kijken die ‘wielrenners’ je woedend aan vanonder hun gekleurde pispotjes. Zit je in een cabrio, dan verbaas je je over de vocabulaire die je over je heen krijgt; die woorden hebben ze niet van hun moeders geleerd.
Wielrenners denken dat de hele weg van hun is. Automobilisten rijden in de weg, vormen een bedreiging en moeten “oprotten”. Verontwaardiging alom, totdat de heren aan het eind van hun rondje zijn gekomen. Want dan worden de fietsen weer op de Twinny Load gezet en zijn de wielrenners weer automobilisten.
Frank Jacobs • 32 reacties • reageer 19-10-2006
Wij zijn niet altijd even netjes.. Maar zij ook niet