Tijdrit techniek

[Edwin]

Misschien hoort het in "wielrennen", maar ik probeer het toch even hier.
Zondag wil ik voor het eerst in mijn wielercarriere (ahum) een tijdritje (18,5km) rijden. Vandaag even het parcours gereden en eens gekeken hoe dat gaat. Viel me heel vies tegen.

Ik kwam er ondermeer achter dat ik 1,5 km harder reed bij dezelfde hf als ik van 100 naar 90 omw/min ging (door zwaarder te schakelen uiteraard ) De laatste km's met 85 omw gereden en toen kreeg ik pas het idee dat ik vooruit ging. Ondanks dat ik met dezelfde snelheid en hf reed voelde het toch makkelijker.
Terwijl ik dacht dat je tijdritten met een hoge frequentie moest rijden. Kennelijk kost het me veel energie om veel omwentelingen te maken, terwijl ik bij normaal fietsen toch altijd ruim boven de 90omw rijd.
Ik ben benieuwd naar de ervaring van de echte tijdrijders op het forum.
Met hoeveel omw rijden jullie. Is dat nog afhankelijk van de afstand van de tijdrit? En is je lengte nog van invloed op je ideale cadans?
Vragen zat dus....nu nog antwoorden.

[spin]

Ik heb helaas geen antwoord voor je want ik zit eigenlijk al een tijdje met dezelfde vraag. Ik heb het idee dat ik door de cadans op te voeren alleen maar mijn hartslag heel hard omhoog jaag, ipv mijn snelheid. Is hard kunnen rijden met een hoge cadans een kwestie van trainen? En zo ja, hoe train je dat dan?

[coulthard]

Een hogere cadans betekent meestal een vloeiende beweging in de gewrichten en het beter overnemen van diverse spiergroepen van elkaar. Daarnaast is de piekkracht minder hoog, waardoor de dode punten makkelijker worden overbrugd.
Verder is de bloedsomloop iets sneller waardoor verzuring beter wordt afgevoerd.

Het nadeel is, zoals terecht opgemerkt, de hogere hartslag: het vraagt meer van je "conditie". Maar je rijd met een lage trapfrequentie veel eerder de benen "kapot", omdat de spieren meer kracht moeten leveren, met name rond de dode punten. Dat kan voor "harken" zorgen, waardoor de beweging niet meer soepel is.

Echter als je een te hoge trapfrequentie gaan aanhouden die je niet gewend bent en dus nooit op traint, dan gaat het vermogen (dus bij een te hoge cadans) heel snel achteruit.

Mijn advies is dan ook op training de cadans proberen te verhogen, maar in koers (of tijdrit) de cadans aan te nemen warabij je het gevoel hebt het makkelijkste te trappen.
De ideale cadans ligt doorgaans tussen de 90-105.
Renner met meer vermogen hebben meer baad bij een hoge trapfrequentie dan renners met minder hoge vermogens.

[spin]

Dank je, dat klinkt idd wel logisch.

[quote="coulthard"]
Renner met meer vermogen hebben meer baad bij een hoge trapfrequentie dan renners met minder hoge vermogens.[/quote]

Waarom is dat dan?

[rank]

Dit is voor mij ook altijd een groot vraagstuk. Ik heb altijd het idee dat de ideale trapfrequentie een beetje op aanleg gebaseerd is. Als ik al onder de 100 omwentelingen moet, voelt het al heel snel aan als stoempen. Laat staan onder de 95, dat is echt rampzalig. Ik probeer soms wel op lagere frequenties (90-95 omwentelingen) te trainen, maar dat houd ik niet lang vol. Ik doel daarbij wel op hogere snelheden overigens. Als ik heel weinig vermogen hoef te leveren, kan ik natuurlijk wel langzaam rond, maar zodra de snelheid omhoog moet, pfff... Op de een of andere manier lijkt het me soms zinvol om ook wat meer op kracht te fietsen, maar is dat eigenlijk wel zo, of moet ik gewoon toch heel soepel blijven ronddraaien?

[Edwin]

[quote="coulthard"]
Het nadeel is, zoals terecht opgemerkt, de hogere hartslag: het vraagt meer van je "conditie". Maar je rijd met een lage trapfrequentie veel eerder de benen "kapot", omdat de spieren meer kracht moeten leveren, met name rond de dode punten. Dat kan voor "harken" zorgen, waardoor de beweging niet meer soepel is.[/quote]


Kun je dan stellen dat je voor een korte tijdrit (als 18km kort is ) wel met lage frequentie op de macht kunt rijden, en voor langere tijdritten beter wat meer op soeplesse?

[coulthard]

@ Freerider

Dat is idd. wel waar. Kijk maar naar voorbeelden in het prof. peleton. De mannen met macht doen het stukken beter in korte tijdritten dan lange. Hoewel hier ook weer tegenvoorbeelden voor zijn, ik noem een Ullrich. Maar dan heeft meer te maken met aanleg. Iedereen is immers anders, maar in deze gevallen telt uiteraard het gemiddelde.
Nu heeft dat uiteraard ook te maken met kwaliteit. Een tijdrijder heeft liever een lange tijdrit, een sprinter uiteraard een korte.

@ Spin

Een renner die een hoog vermogen kan leveren, heeft per definitie een hogere zuurstofopname. Dankzij die hogere zuurstofopname kan hij meer vermogen leveren met langzame spiervezels. Het nadeel hiervan is (als je over een nadeel kan spreken) is dat je spieren dus veel zuurstof nodig hebben in verhouding tot glucose (= koolhydraten voor snelle vezels).
Dat betekent dat je meer bloedtoevoer nodig hebt en de verzuring sneller wilt afvoeren. Want verzuring zorgt voor remming van de zuurstof aanvoer. Een hogere hartslag en dus snellere bloedsomloop zorgt voor meer aanvoer van zuurstof en sneller afvoeren van verzuring.

Als je minder talent hebt en dus minder zuurstof capaciteit heb je per definitie dus meer snelle vezels. Die hebben juist meer glucose nodig hebben. En daar zweeft zoveel van rond in je bloed dat een tekort niet komt door de aanvoer, maar door de opname van de spier zelf (dat is ook de reden waraom een snelle spiervezel meer groeit dan een langzame).
Juist doordat er genoeg brandstof is kan je een grotere plaat duwen en dus meer op kracht werken. Want uiteindelijk blijft de algemene kracht (dus niet piekkracht! maar kracht van alle samenwerkende spieren) de belangrijkste factor in het leveren van vermogen.

Naast het zuurstofopname verhaal is de 2e factor de spierefficientie. En dan met name in het gebruik van zoveel mogelijk spiergroepen (motorische eenheden). Namelijk hoe meer getraind een renner raakt, en dus steeds meer vermogen gaat leveren, dan neemt de spiercoordinatie tussen alle spiergroepen die elkaar steeds overnemen in de trapbeweging toe (agonisten en antigonisten). Dat betekent dus dat de beweging als het ware steeds soepeler wordt. Een ongetrainde renner gebruik ±40% van alle spieren, een zeer goed getrainde renner zit al tegen de 90%.
Door dan te trappen met een lage trapfrequentie zorgt ervoor dat bepaalde spiergroepen die op een vrij onnatuurlijke wijze hun kracht leveren in de trapbeweging, minder kunnen bijdragen.
Het klinkt misschien een beetje vaag, maar komt dus in feite op neer dat je een beter gecoordineerde beweging hebt, die meer rendement oplevert bij een snelle beweging. Door veel te fietsen wordt de beweging steeds soepeler en gaat de trapfrequentie automatisch omhoog.


Je ziet vaak wanneer een renner extra vermogen moet leveren, bijv. bij het dichtrijden van een gat, een demerage, o.i.d. wat langer duurt dan 1 min., maar korter dan 5-10 min. hij veel meer op de "macht" gaat rijden. Dat komt dus omdat hij dan nog meer snelle vezels inzet. Gevolg hiervan is snel vollopen en dus verzuring. Maar als hij goed is getraind en na die inspanning wat tijd krijgt om te herstellen, dan is hij ook zo weer van bijna alle verzuring af.
Echter een tijdrit is een constante inspanning (bijna maximaal) die je langer dan een bepaalde periode moet volhouden. Waarbij er geen onderbreking is voor de afvoer van verzuring. Daarom wil je zoveel mogelijk op zuurstof trappen en dus tegen het omslagpunt om niet te verzuren. Per definitie betekent dat jouw hoogst mogelijke trapfrequentie.

[rank]

Bedankt voor de duidelijke uitleg. Mag ik hieruit concluderen dat ik niet specifiek moet gaan oefenen om zwaardere verzetten nog rond te krijgen, maar dat het beter is om juist door te gaan met hogere trapfrequenties? Daar heb ik nu eenmaal geen moeite mee, als ik op gevoel fiets kom ik altijd rond de 102rpm uit als het lekker loopt, en dit kan ik eventueel ook uren volhouden. Ik heb gewoon altijd het gevoel dat ik kracht tekort kom (beetje tegenwind is al snel terugschakelen), vandaar de vraag die ik eerder stelde. Misschien heb ik gewoon niet genoeg geduld en wil ik te snel te veel...

P.s. ben geen tijdrijder, maar doe zo nu en dan zelf een tijdritje op de gewone racefiets om te kijken 'waar ik sta'.

[frankvanboven]

Vanochtend maar eens een testje gedaan op mijn Computrainer.

Ik wilde kijken of mijn hartslag bij een lager toerental, maar gelijk vermogen (270W) lager was. Dat heb ik NIET kunnen constateren. Een paar gegevens: 1e keer toerental 94, tweede keer 88. Het was een relatief kort stuk waar ik het op testte (wel voldoende om richting MLSS te gaan)

Boeiender was om te kijken naar de efficientie van de pedaalomwenteling. Deze bleek bij een hoger toerental een 20% efficienter te zijn. Ik voelde en zag in de karakteristiek dat dit met name komt door de betere coordinatie/overgang bij het dode punt (zoals Coulthard al beschreef).

Hieronder een voorbeeld van een screenshot, zoals ik de efficientie van de pedaalomwenteling kan bekijken. Het gaat hier om de waardes SpinScan. Bij een lager toerental ligt dat bij mij rond de 50 en bij een hoger toerental op 60 of iets hoger. De "dead spot" is duidelijk in de karakteristiek te zien.

[ruurd-jan]

[quote="Freerider"]Misschien hoort het in "wielrennen", maar ik probeer het toch even hier.
Zondag wil ik voor het eerst in mijn wielercarriere (ahum) een tijdritje (18,5km) rijden. Vandaag even het parcours gereden en eens gekeken hoe dat gaat. Viel me heel vies tegen.

Ik kwam er ondermeer achter dat ik 1,5 km harder reed bij dezelfde hf als ik van 100 naar 90 omw/min ging (door zwaarder te schakelen uiteraard ) De laatste km's met 85 omw gereden en toen kreeg ik pas het idee dat ik vooruit ging. Ondanks dat ik met dezelfde snelheid en hf reed voelde het toch makkelijker.
Terwijl ik dacht dat je tijdritten met een hoge frequentie moest rijden. Kennelijk kost het me veel energie om veel omwentelingen te maken, terwijl ik bij normaal fietsen toch altijd ruim boven de 90omw rijd.
Ik ben benieuwd naar de ervaring van de echte tijdrijders op het forum.
Met hoeveel omw rijden jullie. Is dat nog afhankelijk van de afstand van de tijdrit? En is je lengte nog van invloed op je ideale cadans?
Vragen zat dus....nu nog antwoorden.
[/quote]

Even off topic maar is dat toevallig de tijdrit in Lelystad ?

[simic]

Ik ben een sprinter, en rij dus niet graag tijdritten.
Korte tijdritten (proloog) kan ik bestwel goed. Die doe ik altijd op de macht, en dan kom ik redelijk ver in het klassement.
Met langere tijdritten, rij ik meestal met een hoge frequentie. En eindig ik niet zo ver in het klassement.

[scepticus]

[quote="Frankvanboven"]
Boeiender was om te kijken naar de efficientie van de pedaalomwenteling. Deze bleek bij een hoger toerental een 20% efficienter te zijn. Ik voelde en zag in de karakteristiek dat dit met name komt door de betere coordinatie/overgang bij het dode punt (zoals Coulthard al beschreef).

Hieronder een voorbeeld van een screenshot, zoals ik de efficientie van de pedaalomwenteling kan bekijken. Het gaat hier om de waardes SpinScan. Bij een lager toerental ligt dat bij mij rond de 50 en bij een hoger toerental op 60 of iets hoger. De "dead spot" is duidelijk in de karakteristiek te zien.
[/quote]

'Efficiëntie' is in dezen niet helemaal de juiste term denk ik....