Fiets.nl

Nou daar zit ik dan...... Ik heb afgelopen zondagochtend de schrik van mijn leven gehad. Tegen 6 uur werd ik gewoon wakker en ben weer in slaap gevallen om om 7:00 wakker te worden met de schik in mijn lichaam. Een hoge onregelmatige hartslag en een trillende borst! Vriendin heeft gelijk 112 gebeld en die waren er gelukkig binnen 15 minuten. Hartbewakingsapparatuur aangesloten en daaruit bleek dat ik waarschijnlijk een atrium of soms ook wel boezemfibrilatie had. Het was niet heel ernstig wisten ze me te vertellen maar moest wel gelijk naar de spoedeisende hulp per ambulance....

Daar aangekomen (ca 8:00) aangesloten op de hartbewaking (hartslag varieerde tussen de 70-130!) en gelijk bloed geprikt voor onderzoek. Röntgenfoto's van longen en hart gemaakt. Ik had nog steeds last van een trilling en onregelmatige hartslag. En daarna was het wachten op de bloeduitslagen etc....
Intussen moest ook even van de bewaking af ivm een toilet bezoek. Dus daarna weer gewoon gaan liggen. Na enige minuten werd alles weer aangesloten en ik voelde me op een gegeven moment ook ineens stukken beter. Na een minuut of 5 komt de specialist binnen en die constateerde dat alles weer normaal was geworden!

Bloedonderzoek leverde niets op, röntgen waren ook goed en het luisteronderzoek van de arts was ook goed. Ik kon gelijk naar huis.... Dus daar zit je dan met een gevoel van: moet ik nu gewoon doen alsof er niets aan de hand is geweest?? Het blijkt dat 70% van de mensen die deze klacht hebben gehad een aanwijsbaar probleem hebben met het hart (vooral mensen van 60+) en voor de overige groep van 30% is meestal geen duidelijke reden of meer vage trigger. Het lijkt erop dat ik tot die groep van 30% behoor: geen risicogroep en geen hartproblemen.
Nu moet ik over ca 3 weken terug voor een hartecho en een bespreking met de cardioloog.

Ik mag in principe gewoon sporten, alleen niet te intensief (ze hebben nl geen idee wat de trigger is geweest) maar ik heb nog wel wat angst en durf even niet te sporten.... alhoewel het probleem juist niet is onstaan na (intensieve) training of sportbeoefening.

Mentaal heb ik het nog even zwaar en hoop dat ik snel weer wat vertrouwen in mijn eigen lichaam krijg.

Balen mijn schoondochter heeft dit ook ,ze krijgt hier medicatie voor.
Het was wel erg schrikken als je zonder een aanwijsbare reden een hoge hartslag krijgt.
Sterkte en pieker er niet teveel over:rolleye: ( ja ik weet het ik heb makkelijk praten)....

hmmmz, er zijn vele varianten op dit soort hartritmestoornissen, maar lijkt op de mijne die ik ook had en aan "geholpen" ben : door spanningen of zwaar sporten werd "opeens" mijn hartslag verdubbeld door stukje weefsel in hartwand wat het electrisch signaaltje tussen av-knoop en sinu-knoop kopieerde en hart daardoor dus dubbele signalen kreeg en ineens 2x zo hard sloeg : jouw 70 > 130 lijkt hier een beetje op te wijzen ....

Ik had het echter vrij vaak, het belette mij in mijn sporten en sociale leven en ik was toen nog vrij jong : kreeg de keuze tussen medicijnen en dan verder erg rustig leven (echt sporten zo dan lastig worden omdat hartslag niet/moeilijk omhoog zou gaan door medicijnen, je zou er ook iets futlozer van worden), of ingreep met risico, maar dan wel weer gewoon kunnen sporten etc. : heb dus voor de ingreep gekozen, had nog geen zin in een "bejaard" leven....

dmv ziekenhuisopname van bij elkaar 3 dagen en catherisatie is er het betreffende stukje "weggebrand" tijdens een lange ingreep waarbij je dus bij bewustzijn bent en voelt hoe ze met allerlei stofjes (adrealine etc) je hart proberen te triggeren op hol te laten gaan, wat bij mij lastig was omdat het vaak pas na langdurige ionspanning plaatsvond. uiteindelijk wel gevonden, na 8 uur, toen is betreffende stukje weefsel dus verwijderd.

Helaas was het er na een jaar weer terug en mocht ik op herhaling, echter sindsdien geen last meer van, al wil ik bij spoerten altijd een hartslagmeter om, zodat als ik even denk dat gevoel weer te hebben, ik kan zien dat er niets aan de hand is (inmiddels dik 10 jaar later)
(ps praat er nu makkelijk over, maar het is geen risicoloze ingreep, er is kleine kans dat je een pacemaker moet als het misgaat, zoals teveel wegbranden : daarom mocht ik ook op "herhaling" omdat ze de eerste keer te voorzichtig waren)

Barbara de Loor heeft tijdens haar carriere hier ook last van gehad, en na de ingreep nog belangrijke titels binnengehaald :

De Loor’s hart was al jaren niet goed. "Het kon opeens op hol slaan, naar tweehonderd slagen per minuut. Dat gebeurde in voorbereidingen op trainingen en soms ook gewoon in de kroeg. Dat bleef dan vijf of tien minuten en voelde heel onprettig. Ik ging zweten en was daarna doodmoe, alsof ik een zware training achter de rug had. Oorzaak was een zenuwbundeltje dat een verkeerde impuls naar mijn hart gaf. Een klepje in een ader bleef openstaan, waardoor het hart op hol sloeg." In juni 1998 onderging De Loor een operatie. Vijf uur lang lag ze, bij bewustzijn, op de operatietafel terwijl doktoren haar hart manipuleerden. Zware trainingen werden nagebootst en het hart kreeg stroomschokjes om het verstorende spierbundeltje te vinden.

hele artikel, ook erg interessant voor geintresseerden

Mijn vader is zijn hele leven al een fervent duursporter. Een paar jaar terug liet hij ons aardig schrikken met een gelijkaardig verhaal als het jouwe. Hij kreeg daarna medicatie, en kan sindsdien weer volledig normaal sporten. Jezelf verzorgen maar dus zeker niet wanhopen!

@ Mr. Coffee.
Ik kom zat mensen tegen met een probleemloze atrium fibrillatie/flutter. (Atrium is overigens hetzelfde als boezem)
Als het aanvalsgewijs voorkomt dan heet het Paroxysmale Atrium Fibrillatie.
Daarnaast lijkt het erop dat er in uw geval snel kamer volgen was; de kamers trekken dan door het bombardement van prikkeltjes te snel samen alsof je stevig aan het sporten bent.
Dat snel kamer volgen laat men over het algemeen niet heel lang bestaan, dit wordt wel behandeld.
Waarschijnlijk is het slechter voor je hart om dan maar niets te doen.
Dus gewoon durven.
Mocht het weer ontstaan dan neem dan even rust zo mogelijk met 12 km/u naar huis peddelen, of laat je ophalen.
Ik heb makkelijk praten aangezien ik er zelf geen last van heb.
De gebruikte medicatie bij AF is dikwijls een lichte bloedverdunner (Acetyl Salicylzuur 80mg)....2 glazen rode wijn/dag schijnt ook zeer gezond te zijn.
De bloedverdunner wordt gebruikt omdat bij langdurig AF de boezems niet helemaal mooi leegpompen waardoor er wat bloed in kan blijven staan. Hierdoor is de kans op klontvorming wat groter.
Dit medicijn wordt vaak niet gegeven als je alleen aanvalsgewijze Fibrillatie hebt.
Antwoord op je vraag of je maar moet doen of er niets gebeurd is is dus Ja. Maar wacht het gesprek met de cardioloog nog even af.

Dank! Ik hoop dat het bij een eenmalige vergissing van het lichaam blijft. Alleen moet ik weer even vertrouwen in je lichaam gaan krijgen.

Het kan klaarblijkelijk door vanalles (hartafwijkingen daargelaten) ontstaan: eten, magnesiumtekort, virus etc...
En er zijn nog wel meer mensen die hier last van hebben:
http://www.wielertoerist.nl/phpBB3/view ... f=4&t=3179

Eerst maar weer eens rustig op de fiets klimmen en dan zien we het wel.

Nog even een aanvulling. Mr. Coffee is toch geen nickname ivm een caffeine misbruik? Menig ritme stoornis ontaat door caffeine overdosering.
Succes in ieder geval.

Hahahahaha nee Ik drink wel wat koffie maar zeker niet overmatig (4 bakkies /dag)
Maar ik moet wel zeggen dat ik sinds het "voorval" wel uit voorzorg gestopt ben met koffie....

Voor de geïntereseerden nog wat info over atriumfibrilatie:
http://nhg.artsennet.nl/uri/?uri=AMGATE ... 1158672412

[quote="mrcoffee"]Dank! Ik hoop dat het bij een eenmalige vergissing van het lichaam blijft. Alleen moet ik weer even vertrouwen in je lichaam gaan krijgen.

Het kan klaarblijkelijk door vanalles (hartafwijkingen daargelaten) ontstaan: eten, magnesiumtekort, virus etc...
En er zijn nog wel meer mensen die hier last van hebben:
http://www.wielertoerist.nl/phpBB3/view ... f=4&t=3179

Eerst maar weer eens rustig op de fiets klimmen en dan zien we het wel.[/quote]

Hoi , ook ik heb er last van gehad , maar lees jou post nu pas. Ik had er al eens over een post geplaatst , lees maar.

Terug op de fiets
Beste forummers.

Na enige tijd afwezig geweest te zijn op het forum ben ik weer terug.

Het afgelopen half jaar was zwaar kl%*&te voor me, na een flinke hartritme stoornis ben ik bij de cardioloog beland.

Ik wist al 16 jaar dat ik het "welbekende" WPW syndroom heb echter had ik er nog nooit last van gehad. In september kreeg ik dus een hartritme stoornis , waarbij de hartslag spontaan van 65 naar de 220 ging terwijl ik normaal liep.

Na diverse testen bij de cardioloog en een afsluitende katheterisatie in december ( die erg goed was - geen verstoppingen , en ze vroegen of ik sporte omdat ze dat konden zien ) kon ik kiezen of ik een operatie wilde of niet. Bij de operatie zouden ze een stukje weefsel wegbranden waardoor de hartritmestoornissen weg zouden kunnen gaan . Het risico was wel dat als er teveel weggebrand zou worden ik met een pacemaker door het leven zou moeten, en dat is ook niet echt een optie voor mij....

Nu heb ik er het afgelopen half jaar nog 2 maal last van gehad , gelukkig in mindere mate en ga weer voorzichtig op de racefiets weg. Op de normale stadsfiets gaat het goed , dus gaan we het maar weer proberen op de Pinarello.

Voor mensen die er meer over willen lezen : Google eens op WPW syndroom.

Voor de rest zal ik weer posten en zoeken , so I'm back !!!


Nu ben ik afgelopen woensdag op controle geweest bij de cardioloog , en na een kleine stoornis in februari geen last meer gehad. Ik mag weer lekker gaan sporten niets houd mij nog tegen , behalve het weer momenteel..... Geen operatie ondergaan , en nu weer controle over 1 jaar.

Update:

Inmiddels zijn we alweer een paar maanden verder. Wat is er inmiddels gebeurd?

Ik ben bij de cardioloog geweest voor een extra ECG, hartecho en een inspanningstest.
Het ECG was prima en de hartecho gaf geen enkele afwijking van het hart te zien. Geen vergroot atrium, geen verdikte hartspier of andere aangeboren afwijkingen. De inspanningstest ging ook prima en gaf een zeer goede inspanningstolerantie van het hart te zien volgens de cardioloog. Dus al met al is er niets dat op een hartprobleem wijst.

Toch had ik nog last van een onregelmatige, golvende hartslag, vooral 's nachts en 's ochtends liggend in bed. Ook had ik een gevoel van brok in mijn keel, globus gevoel, en een metaalachtige smaak in mijn mond. Hierna ben ik wat rennie gaan slikken tegen maagzuur wat goed hielp!

Bij de huisarts heb ik alle resultaten van de cardiologische testen en een extra bloedonderzoek besproken en tevens mij maagzuurprobleem aangekaart. Sindsdien sta ik op de Omeprazol maagzuurremmer. Dit werkt dus echt fantastisch!! Ik ben geen klachten meer. Dus het lijkt erop dat de hartritmestoornis zijn getriggerd door maag/ slokdarmproblemen!!

Over een maand heb ik een afspraak met de internist voor een maag-darm onderzoek voor een verder onderzoek maar met de omeprazol voel ik me helemaal goed.
In principe ben ik weer helemaal klachtenvrij en kan ik gewoon hard en intensief trainen zonder enige bijwerking. Wat mijn hart betreft ben ik weer helemaal gerust gesteld.
Eigenlijk gaat het gewoon als vanouds

We wachten het weer even af wat de internist gaat uitvissen.

Ik kan uit ervaring melden dat ik mrcoffee beter heb verklaard, was afgelopen zondag niet bij te houden

Eigenlijk gek dat iets dergelijks je zo op het verkeerde been kan zetten! Een kennis van me had iets soortgelijks: ze werd (tijdens het 'niets doen') erg benauwd en had moeite met ademhalen. Snel naar ziekenhuis gegaan maar ze konden zo gauw niets vinden. Na 30 min ging het gelukkig alweer beter, maar ze moest wel 3 dagen in het ziekenhuis blijven ivm verschillende onderzoeken. Wat bleek: het klepje onderin je slokdarm, dat de slokdarm moet afsluiten voor o.a. het zuur dat in je maag zit, werkte niet goed. Het maagzuur kwam af en toe omhoog, waardoor een deel vd slokdarm aangetast raakte (maagzuur is aggressief spul!) en een infectie kreeg (reflux). Dit uitte zich op de een of andere manier in de genoemde benauwdheid!