Fiets.nl

Waarde fietscollegae,

Ben sinds half maart dit jaar geveld door de ziekte van Pfeiffer. Ondanks het bijhouden van een logboek is dit me overkomen. "Schuldige" is waarschijnlijk een de fikse keelontsteking begin december geweest.

Heb 2 1/2 maand niets gedaan omdat ik er de puf niet voor had. Met name tegen de avond krijg ik erg zere benen.
Heb afgelopen week weer voor het eerst (zonder hartslagmeter etc.) vijf kwartier zeer rustig peddelend op de atb gezeten.

Heeft iemand ervaringen hiermee en hoe en wanneer heb je de training weer rustig aangevangen ?
Ook qua voeding en eventueel extra vitamines of i.d ?

Vriendelijke groet Duveltje

Z'n drie weken geleden hebben ze een bloedonderzoek bij mij gedaan conclusie de ziekte van pfeiffer en het zou in de herstelfase zijn
Over 2 maand weer bloedonderzoek tot die tijd is het advies van mijn sportfysio extensief trainen en niet te lang

Oef bij mij heeft het 1 1/2j geduurd en soms denk ik nog wel eens dat ik er last van heb als ik te veel train. Ik had het eind 2004 ook met flinke keelonstekingen. Een half jaar later werd het pas vastgesteld. Ik ging toen ook gelijk halve dagen werken en daar knapte ik aardig van op. Gewoon rust nemen. Ik was te ziek om te werken en te goed om te huis te zitten. In dat halve jaar dat ik het nog niet wist was ik aan het eind van de week afgedraaid en in het weekend knapte ik weer op om een week weer te werken. Fietsen deed ik toen niet meer. Als ik dat deed was ik gelijk naar de klote. Zo af en toe probeerde ik het weer eens te fietsen en dan maakte ik de fout veel s te veel te doen. Zoals aansluiten bij groepjes en achter een brommertje aanhaken. Juister naar je lichaam zeggen ze dan en daar kom je vanzelf wel achter tot hoever je kan gaan. Sterkte!

Ik heb jaren terug een keer de ziekte van Pfeifer gehad. Bij mij duurde het slechts drie weken. Het kan dus ook kort duren. Ik had het toen echt goed te pakken. Ik sliep ongeveer 16 uur per dag en de overige 8 uur deed ik weinig tot niets. Je merkt vanzelf wanneer het weet beter gaat. Als je 's middags niet meer in slaap valt en puf over hebt om een stukje te gaan fietsen, dan ga je de goede kant op.

Ik heb weleens gehoord dat er 2 vormen zijn; een acute en een chronische vorm. Bij de acute slaap je alleen maar, maar duurt het herstel kort. Bij de chronische vorm ben je wel maar niet zo moe om te moeten slapen en duurt het herstel lang zoals ik heb ondervonden.

Ik kreeg de ZvP op 38 jarige leeftijd . Ik kwam terug van een vakantie in Tsjechie . Op de zaterdag , net voor dat ik weer aan het werk zou gaan werd ik ziek , koorts . 3 weken in bed gelegen , in die tijd 3 bloedonderzoeken gehad . De eerste werd niet op de ZvP gecontroleerd , bij de 2de werden bepaalde waarden ontdekt die op de ZvP duiden en dus werd een 3de bloedonderzoek verricht en constateerde men dus de ZvP. Aangezien ik hoge koorts bleef houden , kreeg ik een sterker middel om de koorts te bestrijden .
Ik was na mijn koortsperiode erg moe , maar er werd aangeraden toch korte wandelingen te maken . De lengte werd langzaam opgevoerd , na 2 mnd werd het werk langzaam hervat tot dat ik weer 8 uur per dag kon werken . Het heeft uiteindelijk 4 mnd geduurd , daarna heb ik het sporten rustig opgebouwd en heb ik er geen last meer van.

Het blijft uitkijken , beter iets langer wachten dan te vroeg de rem eraf. Anders kan het misschien langer duren dan je lief is.