Pagina 118 van 333

Geplaatst: 24 dec 2009 23:09
door perik
Klopt, lior63!

Geplaatst: 25 dec 2009 01:33
door lior63
Nieuwe vraag.

Wat is de overeenkomst, en daarmee ook meteen het verschil tussen Germaine Derijcke en Leif Hoste.
Het klinkt wat cryptisch maar toch.....

Geplaatst: 25 dec 2009 13:18
door lior63
Die van het overlijden wist ik niet, maar dat bedoelde ik niet.
Zij hebben allebei iets gedaan wat niet mocht, maar kregen een verschillende behandeling.

Zo, daar moeten jullie het mee doen

Geplaatst: 26 dec 2009 22:07
door lior63
Heel goed.

Het incident met Derijcke had overigens ook tot gevolg dat dit de eerste en enige keer was dat er twee renners ex-equo werden uitgeroepen tot winnar van LBL

De helse Luik-Bastenaken-Luik van 1957
Door Micha Peters 28-4-2007
Door Micha Peters

Zondag klimmen de renners in de pedalen voor de Ardense wielerklassieker Luik-Bastenaken-Luik. De meteorologen verwachten prachtig weer voor de Ardennen komend weekend: 23 graden en zonnig. Dat is wel eens anders geweest. Vijftig jaar geleden, op 5 mei 1957, was het bar koud en teisterden regen, wind, hagel en zelfs sneeuw de renners. Dat was al eens eerder het geval geweest (in 1919), maar de editie van 1957 kende nog een verrassing: twee renners werden uiteindelijk tot winnaar uitgeroepen. Dat was de eerste en tevens laatste keer dat dat is gebeurd. Hoe ondanks kou, ellende en een spoorboom, een renner een heer bleef.
Luik 5 mei 1957. Het was die dag koud. Er hing die ochtend al voor de start een ijzige mist en daarom besloten veel renners er maar een rustdag van te maken!
135 ingeschreven renners bleven in het warme hotel achter en uiteindelijk vertrokken er maar 107 coureurs.

Links Louison Bobet en rechts Germain Derycke.

Na een paar uur koersen veranderde de regen geleidelijk in natte sneeuw en later zelfs in vaste sneeuw. De hellingen werden wit en het zicht steeds slechter. In de weiden waren de trieste roerloze koeien de enige toeschouwers.
Na Laroche waren er van de 107 mannen al 51 afvallers geregistreerd. De oudsten onder hen dachten terug aan die Luik-Bastenaken-Luik van 1919: twee uur hadden ze de race toen stilgelegd om de renners een warme maaltijd te laten gebruiken. Slechts 6 doorzetters bereikten in de vallende nacht de finish. Er was toen geen enkele toeschouwer bij de aankomst! De Luikenaren lazen de naam van de winnaar pas de volgende dag in de krant.
Terug naar 1957. Na 77 kilometer ontsnapte een groepje van zes renners aan de greep van het peloton. Na de langverwachte ravitaillering bij Houffalize, waar men op het uitstekende idee was gekomen de bidons met warme dranken te vullen en de inhoud van de proviandzakken te verdubbelen, gingen de elementen echt tekeer. Regen, hagel, sneeuw en wind geselden de ruggen van de renners. Af en toe brak er een bleek zonnetje door, maar dat bracht geen verlichting. De renners gingen door als automaten, afwezig voor zich uit starend.
Toen kwam de beslissende wending van de koers. De spoorwegovergang van Cierreux ging dicht, net op het moment dat een aantal renners, waaronder de Belg Germijn Derycke, uit het peloton was ontsnapt. Het groepje bestond naast de Belg uit twee Italianen en een Fransman. De twee Italianen en de Fransman sprongen zonder een moment van twijfel over de slagboom, want dat was in Frankrijk en Italiƫ toegestaan. Maar niet in Belgiƫ! Derycke aarzelde, maar volgde uiteindelijk toch. De achtervolgers moesten twee minuten wachten voor een passerende goederentrein.
Derycke wist zijn medevluchters van zich af te schudden (die uiteindelijk op grote achterstand binnenkwamen en niet meer meestreden om de ereplaatsen) en reed alleen op de finish af. Hij won met 2, 46 minuten voorsprong op de nummer twee. Daarna werden de achterstanden enorm en slechts 27 helden volbrachten deze krankzinnige koers.


Frans Schoubben

Frans Schoubben (ook een Belg) werd tweede. Hij diende een klacht in bij de organisatie vanwege de geschiedenis bij Cierreux. Derycke verdedigde zich later: "Het is waar" bekende hij: "Er was geen controle. Ik kreeg de zenuwen. De andere drie waren er ook overheen gesprongen. Ik ben ze achterna gegaan..."
Maar toen Frans Schoubben op aanraden van zijn ploegleider zijn aanklacht introk, werd de leiding van de koers toch in een oncomfortabele positie geplaatst. Wat te doen, nu zij getuigenissen verzameld hadden die hun verplichtten streng op te treden?
Germain Derycke kwam zelf met de oplossing. Hij nam zijn fraaiste pen ter hand en suggereerde de jury om Schoubben ex-aequo te klasseren. Deze elegante geste werd door de wedstrijdleiding overgenomen: "Onder buitengewone omstandigheden nemen wij buitengewone maatregelen", legde de heer Arnold Standaert, voorzitter van de jury, uit.
Zo kende Luik-Bastenaken-Luik, na een bijna wanhopige strijd tegen de elementen en een spoorboom, dus twee Belgische winnaars: Germain Derycke en Frans Schoubben

Geplaatst: 27 dec 2009 14:58
door Deleted_User
-

Geplaatst: 27 dec 2009 15:30
door Deleted_User
-

Geplaatst: 27 dec 2009 16:08
door Deleted_User
-