Re: Trainen en corona.
Geplaatst: 17 mei 2020 11:07
De afgelopen maanden heb ik in het begin op de trainer 'gereden'. Achter het huis, samen met mijn dochter van ruim acht. Voor haar ook een Elite trainer van MP gescoord begin maart om haar 24" racer in te hangen. Het was vooral leuk. Voor de afwisseling tusssen het schoolwerk en het thuiswerken.
Omdat ik in de risico-groep val en juist het fietsen in de afgelopen anderhalf jaar mijn longen erg gesterkt heeft, is het op conditie blijven voor mij niet alleen een kwestie van 'voor de lol' maar zeker ook voor mijn gezondheid. Daar zal ik zeker niet de enige hier zijn.
In de afgelopen weken ook in alle vroegte een paar keer in de week erop uit getrokken. Lekkere ritjes van 40 - 60 km, als de dorpen langzaam wakker worden. Reeën gespot, hazen over de weg en in de velden, Wat is het Groningse en Drentse landschap toch mooi!
Vandaag was ik twee uurtjes later dan normaal. En ook maar eens een rondje een andere kant op gefietst. Het was al wat drukker in de velden dan ik gewend was. Toch nog allemaal goed te doen. Een enkele hardloper hier en daar. Een collega wielrenner.... Genoeg ruimte om elkaar op afstand te laten passeren. Totdat ik in de omgeving van Norg kwam.
Een clubje van ±15 hardlopers die me tegemoed kwam. Niet alleen de blauwe shirtjes getuigden van het trainen in clubverband. De onderlinge afstand was nog net niet 'hand in hand'. Het bleek een voorbode van wat snellere Jelle's...
Schiet mij maar lek, maar onder welke steen de groepjes racefietsers gelegen hebben in de afgelopen weken, die ik de volgende kilometers tegen zou komen, is mij werkelijk een raadsel. Maar als je met zijn zessen, in elkaars wiel, twee aan twee, vlak langs je tegenliggers sportief bezig denkt te zijn!?! Eerst een clubje in het strak roze. Toen nog een groepje van vier in het blauw. Even verderop nog een stel, gemeleerde samenstelling... 10 man/vrouw op z'n minst.
Toegegeven, het aantal coronabesmettingen in het Noorden van het land lijkt mee te vallen, maar dat neemt nog niet weg dat, nu de scholen weer open zijn en we op afstand weer buiten mogen sporten in groepsverband, het hele fietsland weer massaal in elkaars wiel kan gaan rijden alsof alles weer bij het oude is!?!
De bewoonde wereld uitrijdend, blijft het weer bij die incidentele fietser, die net als ik, alleen tussen de velden door rijdt. Dat stelt dan weer enigzins gerust. En ik heb mijn les geleerd. Ik moet er gewoon weer vroeger uit!
Omdat ik in de risico-groep val en juist het fietsen in de afgelopen anderhalf jaar mijn longen erg gesterkt heeft, is het op conditie blijven voor mij niet alleen een kwestie van 'voor de lol' maar zeker ook voor mijn gezondheid. Daar zal ik zeker niet de enige hier zijn.
In de afgelopen weken ook in alle vroegte een paar keer in de week erop uit getrokken. Lekkere ritjes van 40 - 60 km, als de dorpen langzaam wakker worden. Reeën gespot, hazen over de weg en in de velden, Wat is het Groningse en Drentse landschap toch mooi!
Vandaag was ik twee uurtjes later dan normaal. En ook maar eens een rondje een andere kant op gefietst. Het was al wat drukker in de velden dan ik gewend was. Toch nog allemaal goed te doen. Een enkele hardloper hier en daar. Een collega wielrenner.... Genoeg ruimte om elkaar op afstand te laten passeren. Totdat ik in de omgeving van Norg kwam.
Een clubje van ±15 hardlopers die me tegemoed kwam. Niet alleen de blauwe shirtjes getuigden van het trainen in clubverband. De onderlinge afstand was nog net niet 'hand in hand'. Het bleek een voorbode van wat snellere Jelle's...
Schiet mij maar lek, maar onder welke steen de groepjes racefietsers gelegen hebben in de afgelopen weken, die ik de volgende kilometers tegen zou komen, is mij werkelijk een raadsel. Maar als je met zijn zessen, in elkaars wiel, twee aan twee, vlak langs je tegenliggers sportief bezig denkt te zijn!?! Eerst een clubje in het strak roze. Toen nog een groepje van vier in het blauw. Even verderop nog een stel, gemeleerde samenstelling... 10 man/vrouw op z'n minst.
Toegegeven, het aantal coronabesmettingen in het Noorden van het land lijkt mee te vallen, maar dat neemt nog niet weg dat, nu de scholen weer open zijn en we op afstand weer buiten mogen sporten in groepsverband, het hele fietsland weer massaal in elkaars wiel kan gaan rijden alsof alles weer bij het oude is!?!
De bewoonde wereld uitrijdend, blijft het weer bij die incidentele fietser, die net als ik, alleen tussen de velden door rijdt. Dat stelt dan weer enigzins gerust. En ik heb mijn les geleerd. Ik moet er gewoon weer vroeger uit!