Geplaatst: 30 mei 2011 00:20
Teveel onnodige operaties? Ik weet niet waar je dat vandaan hebt, maar de enige vorm van onnodige operaties die ik ken, is plastische chirurgie waar dat niet gezondheidsgerelateerd is. Je hebt ook zogenoemde open-dichtprocedures waarbij gekeken wordt of een tumor resectabel is en dat negatief blijkt, maar dat weet je dus niet van tevoren omdat je geen micrometastasen op kunt sporen. Vind jij dat onder het onnodige vallen? Verder is mij niets van operaties bekend waar je het etiket "onnodig" op kunt plakken.
Het is gebleken dat het salaris van de artsen bij elkaar nog half procent van de totale begroting van de gezondheidszorg bedraagt. Precieze getallen daarover hoor ik over een paar weken. Korten op salaris is dus geen valide argument voor besparing op gezondheidszorg. Dan moet je gaan korten op het uitschrijven van onnodige medicatie, een veel groter probleem. Of het bij de bron aanpakken, de meest voorgeschreven medicatie betreft immers het tegengaan van de gevolgen van obesitas zoals Diabetes Mellitus type 2 en hart- en vaatziekten, om maar twee grote groepen te noemen. Je kunt dus wel het popularisme van de linkse partijen aanhangen wat het aanpakken van personen betreft, maar soms ligt de fout gewoonweg ergens anders.
Inkorten van salarissen in algemene ziekenhuizen is voor de overheid onmogelijk, gelukkig. Ze kunnen immers op jouw salaris ook niet zomaar korten. Dat zou een vorm van beperking zijn die meer bij het communisme past dan bij de huidige vorm van economische huishouding.
Het creëeren van meer opleidingsplaatsen is een grote discussie die al jarenlang sleept. Het is heel gemakkelijk: voor meer plaatsen heb je meer opleiders nodig, die werken in een academisch ziekenhuis. Onderwijs en onderzoek komen bij het gewone werk en zonder financiële compensatie is dat totaal niet aantrekkelijk voor de meeste artsen. Gevolg? Geen stijging van opleidingsplaatsen, eerder een daling. Dat is hoe de maatschappij werkt. Zeg nou zelf, zou jij meer (en moeilijker!) werk doen voor minder geld? Het enige argument daarvoor is dat je het leuk vindt en dat is voor sommigen gelukkig genoeg. Maar neem het de rest niet kwalijk dat ze daar niet voor kiezen.
Een numerus fixus helpt trouwens ongemotiveerde studenten te weren. Vooral bij de studie Rechten is dat nu het geval: er is een numerus fixus ingesteld waarbij je een 100% kans hebt om de studie in te komen. Zo kun je je niet voor een andere lotingsstudie inschrijven en zit je vast aan de studie. Ongemotiveerden zitten vervolgens vast aan het bindend studieadvies, zodat ze verdwijnen als ze het eerste jaar geen 40 punten halen dan wel hun propedeuse niet binnen twee jaar hebben. Geen discipline? Opzouten. Zo werkt het nu met geneeskunde ook en weer je een hoop mensen die even komen freewheelen.
Ik weet niet of je bekend bent met het fenomeen "decentrale selectie". De meeste universiteiten hebben een aantal tot soms de helft van hun plekken open voor kandidaten die de moeite nemen zich door een voorronde heen te worstelen. Vaak is dat een serie toetsen, één of meerdere gesprekken of een soort fellowship. Om enig gevoel van oneerlijkheid van de loting te voorkomen kun je als zeer gemotiveerde student aan dat traject deelnemen en word je niet "aan de poort geweerd". Als je het in je hebt, kun je er dus vrijwel altijd in. Sommigen schijnen zich dat niet te realiseren en luisteren vooral naar de, met alle respect, jankers die driemaal zijn uitgeloot. Toegegeven, er zijn gevallen waar ik echt medelijden mee heb, maar dat zijn er slechts een paar op de 30.000 geneeskundestudenten van de afgelopen tien jaar.
Die 80.000 euro haal ik uit de loonstaffel van de CAO ziekenhuizen. Als beginnend specialist verdien je in het begin 4.600 euro per maand, oplopend naar 8.400 euro per maand in 17 (!) jaar, tegenover een 5.400 euro per maand van een algemeen ziekenhuis oplopend naar 9.850 euro in 6 jaar. Reken maar uit, dan kom je rond die bedragen. Basisartsen verdienen nog veel minder: 3.200 euro per maand als ANIOS (arts niet in opleiding tot specialist) en that's it. Promovendi gaan voor 2.800 euro per maand, nog minder dus. Maar die doen heel ander werk en starten hun carrière als arts met een hoger salaris dan iemand die vanuit het ANIOS-traject komt.
Over Smalhout heb ik trouwens ook een aantal andere verhalen meegekregen die wat minder prijzend zijn dan de gangbare, maar ik denk niet dat het gepast is om daar meer over te zeggen dan strict noodzakelijk is.
Het is gebleken dat het salaris van de artsen bij elkaar nog half procent van de totale begroting van de gezondheidszorg bedraagt. Precieze getallen daarover hoor ik over een paar weken. Korten op salaris is dus geen valide argument voor besparing op gezondheidszorg. Dan moet je gaan korten op het uitschrijven van onnodige medicatie, een veel groter probleem. Of het bij de bron aanpakken, de meest voorgeschreven medicatie betreft immers het tegengaan van de gevolgen van obesitas zoals Diabetes Mellitus type 2 en hart- en vaatziekten, om maar twee grote groepen te noemen. Je kunt dus wel het popularisme van de linkse partijen aanhangen wat het aanpakken van personen betreft, maar soms ligt de fout gewoonweg ergens anders.
Inkorten van salarissen in algemene ziekenhuizen is voor de overheid onmogelijk, gelukkig. Ze kunnen immers op jouw salaris ook niet zomaar korten. Dat zou een vorm van beperking zijn die meer bij het communisme past dan bij de huidige vorm van economische huishouding.
Het creëeren van meer opleidingsplaatsen is een grote discussie die al jarenlang sleept. Het is heel gemakkelijk: voor meer plaatsen heb je meer opleiders nodig, die werken in een academisch ziekenhuis. Onderwijs en onderzoek komen bij het gewone werk en zonder financiële compensatie is dat totaal niet aantrekkelijk voor de meeste artsen. Gevolg? Geen stijging van opleidingsplaatsen, eerder een daling. Dat is hoe de maatschappij werkt. Zeg nou zelf, zou jij meer (en moeilijker!) werk doen voor minder geld? Het enige argument daarvoor is dat je het leuk vindt en dat is voor sommigen gelukkig genoeg. Maar neem het de rest niet kwalijk dat ze daar niet voor kiezen.
Een numerus fixus helpt trouwens ongemotiveerde studenten te weren. Vooral bij de studie Rechten is dat nu het geval: er is een numerus fixus ingesteld waarbij je een 100% kans hebt om de studie in te komen. Zo kun je je niet voor een andere lotingsstudie inschrijven en zit je vast aan de studie. Ongemotiveerden zitten vervolgens vast aan het bindend studieadvies, zodat ze verdwijnen als ze het eerste jaar geen 40 punten halen dan wel hun propedeuse niet binnen twee jaar hebben. Geen discipline? Opzouten. Zo werkt het nu met geneeskunde ook en weer je een hoop mensen die even komen freewheelen.
Ik weet niet of je bekend bent met het fenomeen "decentrale selectie". De meeste universiteiten hebben een aantal tot soms de helft van hun plekken open voor kandidaten die de moeite nemen zich door een voorronde heen te worstelen. Vaak is dat een serie toetsen, één of meerdere gesprekken of een soort fellowship. Om enig gevoel van oneerlijkheid van de loting te voorkomen kun je als zeer gemotiveerde student aan dat traject deelnemen en word je niet "aan de poort geweerd". Als je het in je hebt, kun je er dus vrijwel altijd in. Sommigen schijnen zich dat niet te realiseren en luisteren vooral naar de, met alle respect, jankers die driemaal zijn uitgeloot. Toegegeven, er zijn gevallen waar ik echt medelijden mee heb, maar dat zijn er slechts een paar op de 30.000 geneeskundestudenten van de afgelopen tien jaar.
Die 80.000 euro haal ik uit de loonstaffel van de CAO ziekenhuizen. Als beginnend specialist verdien je in het begin 4.600 euro per maand, oplopend naar 8.400 euro per maand in 17 (!) jaar, tegenover een 5.400 euro per maand van een algemeen ziekenhuis oplopend naar 9.850 euro in 6 jaar. Reken maar uit, dan kom je rond die bedragen. Basisartsen verdienen nog veel minder: 3.200 euro per maand als ANIOS (arts niet in opleiding tot specialist) en that's it. Promovendi gaan voor 2.800 euro per maand, nog minder dus. Maar die doen heel ander werk en starten hun carrière als arts met een hoger salaris dan iemand die vanuit het ANIOS-traject komt.
Over Smalhout heb ik trouwens ook een aantal andere verhalen meegekregen die wat minder prijzend zijn dan de gangbare, maar ik denk niet dat het gepast is om daar meer over te zeggen dan strict noodzakelijk is.
