Gister:
Helaas heb ik vandaag mogen laten zien dat wat ik bij EFR (emergency first response) heb geleerd ook echt beheers.
Op het programma stond de Mario Aerts Classic met een 24 tal korte hellingen. Samen met een oud collega maar bij de start hadden we een leuk groepje. Totaal 8 waarvan twee dames. Leuke dames en als ik vrijgezel was zou ik nog niet 1,2,3 weten wie ik zou vragen voor een etentje. Zover is het natuurlijk niet gekomen maar leuke dames en ik heb al de afgelopen 40 jaar toch al een paar keer m’n nek uitgestoken voor fietsende vrouwen!
Verder een ex-coureur die wel heel makkelijk tegen de wind en hellingen opfietste en waarom hij derailleurs op z’n fiets had is mij echt een raadsel. Wat een beer!
Lekker groepje, lekker doortrappen, maar ook lekker ouwehoeren. Altijd leuk om andere mensen te ontmoeten. Mooie verhalen over Spanje, broodbakken, de verdeeldheid in België, de arrogantie van de Ollanders (dat topic snapte ik even niet), mooie kaas en………...daar was de regen.
Spekglad werden de wegen. Weken, weken had het niet geregend. We waarschuwde elkaar en wat een heerlijk sociaal groepje was dit. Goed fietsen EN goed voor elkaar zijn! Mooie combi.
We reden van nat asfalt naar droog grindbeton en dachten dat het wel een snelle bocht was. Ik zat achterin met die leuke blonde dame uit Antwerpen.
Voor ons gleed Andre uit. Gelukkig niet met schouders of hoofd op de grond en als een ware Sagan wist ik hem net te ontwijken.
Het leek ogenschijnlijk een eenvoudige glijder maar Ander bleef liggen. Ik heb gelijk m’n fiets aan de kant gezet en naar Andre gelopen.
Hij lag midden op een splitsing maar verplaatsen doe je alleen als het kan. Het bloed spoot echt uit z’n knie.
Ik riep gelijk dat iemand hulp moest bellen. Na de eerste check van Andre durfde ik hem te verplaatsen naar het veilige trottoir. Hij vertelde dat hij hele sterke bloedverdunners gebruikte en dat geloofde ik direct.
Andre in de schaduw (regen, zon, regen, zon) gezet en met een schone zakdoek de wond dichtgedrukt.
Andre maakte zich druk om z’n fiets. Dat is een slecht idee want Andre moest zich alleen druk maken om Andre!
Dus ik iemand gevraagd om de organisatie te bellen om z’n fiets op te halen en zelf Andre wat te drinken gegeven.
Hij was bij maar toch verward en het bloed wat uit die knie kwam werd ik toch niet vrolijk van!
De wond klopte ook helemaal en toen ik even checkte spoot het bloed er echt uit. Weer dicht drukken en toen kwam de ambulance.
Wij konden daarna verder maar de eerste bochten werden toch heel, heel, heel voorzichtig genomen.
De eerste 70 kilometer vloog ik de hellingen op. Ik was zelfs beledigd dat ik mijn klimwielen had gestoken…………...
Tussen 70 en 100 kwamen er echter een paar zeer nijdige hellingen langs en moest ik toch een paar keer passen. Toch fijn die klimwielen
Laatste stuk (25km) kon het buitenblad er weer op maar was een paraplu ook wel een fijn ding geweest.
Ik ben echt heel content met de kilo’s die ik heb kwijt gespeeld en de krachttraining. Maar ik ben vooral heel, heel, heel erg blij met mijn EFR!
Andre snel herstel gewenst!
Omdat we wisten dat het goed ging komen met Andre smaakte de biertjes na afloop prima.
Foto’s dan maar:
)
