Morgen alweer 6 maanden terug dat Fredje een "verse" knie kreeg, dus nog een update. Niet bang zijn, volgende update zal na bezoek chirurg zijn als het oktober is.
Ten opzichte van 2 maanden terug redelijk progressie kunnen boeken al ben ik er nog niet.
Het meeste "last" is vooral de koude start als ik tijdje gezeten heb etc. De eerste meters blijven dan lastig, maar het aantal meters steeds minder. Dus positief.
Qua fietsen mag ik zeker niet klagen met inmiddels aantal ritten van iets meer dan 4 uur en tot iets boven de 100 km. Maar dat deed ik 6 weken terug ook al en verder/langer lijkt er niet van te komen. Natuurlijk was het "mooie" voorjaar daar debet aan en op 1 of andere manier lijkt het knopje ook wat om te zijn.
Denk dat langer/verder misschien zou kunnen zonder al te grote problemen, maar ik kan de "drive" niet meer vinden zoals destijds na mijn bovenbeenbreuk in 2013. Toen was het "comeback en podium halen".
Nu meer "Ik zie wel hoever ik kom" en ritje van 3 uurtjes is ook leuk en meer tijd voor wat anders. Weet ook dat terug op niveau komen van voor operatie niet meer gaat lukken en dan maar was langzamer in de rondte.
Iets met verstand komt met de jaren? Maar kan ook maar zo zijn dat er ineens weer een rit van 6 uur of 150 km op de teller staat.
Wat nog wel goed te merken is, blijft het verschil kracht. Niet gedacht dat je zoveel aan kracht zou inleveren, maar daar wordt samen met Lijf&Visie in Soest hard aan gewerkt. Nog steeds 2 maal per week vol aan bak en ook veel langer dan de standaard 30 minuten. Kan/mag mezelf daar in de zaal goed uitleven. Daarbij weet mijn fysio ook de leukste/meest gemene oefeningen voor Fredje te verzinnen en soms vraag ik wel eens: Heb je echt zo'n hekel aan me
Los van het fietsen natuurlijk het lopen, dat gaat steeds beter. In ieder heel wat beter dan voor de operatie, want toen was 400 meter al pijnlijk, nu al tot zo'n 2 km gelopen zonder problemen.
Afgelopen periode ook weer op de motor gekropen en dat echt 100% pijnloos, maar komt ook mede door de andere motor. Maar wel lekker gevoel om pijnloos de km's te kunnen maken.
Komende tijd nog door met fysio, de boel versterken en op naar bijvoorbeeld de (staande) concerten in juli en natuurlijk eind september de USA-campertrip met minder achter het stuur, maar meer lopen in aantal natuurparken.
Overall durf ik te zeggen dat ingreep een goede keuze is geweest en ook goed uitgepakt heeft. Zijn eigenlijk 3 factoren die het succes bepalen:
A: De chirurg, heeft hij goed "gesleuteld"?
B: De fysio, weet hij/zij je goed op weg te helpen?
C: De patient zelf, die moet ook eea doen en laten (het doen geen probleem, het laten was soms een dingetje).
Maar misschien kan ik er de factor D aan toevoegen en dat is geluk. Volgens mij ook in orde.
