Fiets.nl

Wat een mooie klim!

Ik lees t topic niet meer, ik kan t niet meer aan!

Ik zie dat je deze zomer weer gekozen hebt voor de Planet X, heeft de R230 afgedaan? Ik meen me te herinneren dat de Lynskey wat aangenamer was voor je rug. Of heb je dat al in een eerder verslag geschreven en heb ik dat gemist?

Aha, een 'oplettende lezer' . Nee hoor, de Lynskey heeft zeker niet afgedaan, in tegendeel! Doch omdat ik dit jaar, net als vorig jaar, slechts één reis maak, moest ik dus kiezen tussen de Lynskey en de Planet X. Ik heb afgelopen winter de Planet X aangepast, om zo te proberen een betere zitpositie te verkrijgen en die post heb je kennelijk gemist. Ik vond het jammer om de Planet X nu al weer van de hand te moeten doen, het blijft een prachtig gebouwd frame. Omdat ik de nieuwe zitpositie eens goed in de praktijk wilde testen, is de Lynskey dus thuis gebleven. Ik zit nu wel veel beter op de Planet X dan voorheen. Één op één vergelijken is moeilijk, dan zou ik beide fietsen bij de hand moeten hebben. En mijn rug blijft sowieso iets waar ik heel voorzichtig mee om moet springen.

In en rond het Comtat Venaissin:

Als het in het grootste deel van Frankrijk grijs en meestal ook nat weer is, schijnt in het zuidoosten de zon vaak nog volop. Voor dat zonnige weer moet natuurlijk wel een prijs betaald worden: de Mistral. Eergisteren, dinsdag, was het weer zo laat. Veel wind dus en vooral de rukwinden maken het op de weg soms behoorlijk gevaarlijk. Maar gisteren was er weinig wind en kon er dus veilig (relatief gesproken dan) gefietst worden. Terwijl ik nu zit te typen, buldert de Mistral weer in alle hevigheid, met in het zuidelijk deel van de Rhônevallei rukwinden tot 100 km/u. Zo erg is het op mijn standplaats niet, daar blijft het beperkt tot rafales van 55 à 65 km/u. We hebben het Pays-d'Aix inmiddels verruild voor het Comtat Venaissin (de streek ten zuiden van de Mont Ventoux).

Mijn fietstocht van gisteren begon In Aubignan. Over de D5 ben ik een eindje richting Caromb gereden, doch ik ben al snel linksaf gegaan en via het gehucht St-Véran naar Beaumes-de-Venise gefietst. Niet echt het dorpje in, maar over de D21 door een mooi landschap weer richting Caromb gegaan. Er waren bij m'n vertrek nog al wat wolken, van die dikke 'plakken' die de zon tegenhouden . Alleen richting het zuiden was de hemel blauw. Vlak voor St-Hippolyte-le-Graveyron heb ik die plak bewolking maar eens even gefotografeerd.

Zo zag ik gistermorgen de Mont Ventoux...:




...en de Dentelles de Montmirail:



De route verliep verder via Caromb, Modène en St-Pierre-de-Vassols. Na dat laatste dorpje passeer je de brug over de Mède en kwam ik dus op de D974, de bekende weg naar Bédoin en verder over de Géant de Provence. Nog voordat ik de rotonde bij Bédoin bereik, sla ik rechtsaf richting Sibelco France (de granulaatfabriek ten zuiden van het dorpje) en vervolgens weer rechtsaf richting Mormoiron. Dat is heen altijd een leuk stukje om te fietsen, want het gaat naar beneden en de omgeving is fraai. Terug is de omgeving ook prachtig, met het zicht op de Ventoux, maar je moet dan wel de hellingen nemen. Mormoiron lag mooi in het tegenlicht met daarboven de steeds verder naar het zuiden oprukkende bewolking.

Mormoiron:




Na Mormoiron gaat het nog een stukje over de redelijk drukke - dus netjes rechts blijven - D942 naar Villes-sur-Auzon. Bij het verlaten van dit stadje zag ik dat de splitsing waar je rechtdoor naar de Col N.D. des Abeilles gaat en rechtsaf de gorges in duikt, is aangepast. Er lig nu soort vluchtheuvel en er zijn zebrapaden. Die waren er vorig jaar nog niet. Het ziet er allemaal erg vers uit.

Op de splitsing van de D2 en de D942 bij Villes-sur-Auzon:



Langs het begin van de weg door de Gorges de la Nesque is men net klaar met de débroussaillage (het verwijderen van het lage struikgewas). Dat geeft een opgeruimd gezicht. Op het buitenblad rijdend, met als lichtste verzet 50x21, rijd ik vlot naar boven. Na ietsje meer dan 50 minuten sta ik op de Belvédère de Castellaras, tegenover de fraaie Rocher du Cire. Ik had trouwens nog wel wat last van de wind, zeker toen ik wat hoger kwam.

De Rocher du Cire in de Gorges de la Nesque:



Het was druk in de gorges, met voor deze tijd van het jaar nog opmerkelijk veel fietsers. Daar rijdt van alles. Je ziet er veel racefietsers, maar ook fietsers op Mountainbikes, fitness-bikes en zelfs op e-bikes. 'Iedereen' rijdt hier altijd op het binnenblad of middenblad, dus als je op het buitenblad omhoog gaat, ga je al die 'toeristen' vlot voorbij . Dat leidt dan wel eens tot kreten als 'hé, hé' of iets dergelijks. Maar wees nou eens eerlijk, het is natuurlijk een 'klim van niks' toch?

De borne kilométrique bij de Belvédère de Castellaras geeft aan dat je naar 737m bent 'geklommen':



Het is inmiddels gelukkig wat zonniger geworden, zodat ik mij even kan laten opwarmen voordat ik aan de terugreis begin. In de 'tunneltjes' moet ik mijn stuur goed vasthouden, want de wind is wat aangetrokken en dat merk je in en bij die tunneltjes het eerste. Omdat het lastig is in een totaalbeeld weer te geven hoe mooi de gorges zijn ('havana' merkte dat ook als eens op), heb ik mij maar beperkt tot een paar detailopnamen.

Fietsen in de fraaie Gorges de la Nesque:






In de afdaling geniet ik van het steeds zonniger weer en de heldere lucht. Richting het einde van de tocht door de gorges stop ik even, want ik kan daar héél ver kijken: ik zie Mormoiron, Orange en zelfs de Cevennes liggen. Prachtig! Jammer dat zoiets met een pocketcamera niet goed te 'pakken' is. En ik moet voor het 'uploaden' de foto's ook nog eens comprimeren, anders krijg ik ze helemaal niet weg! Maar een plaatje van de meer directe omgeving is natuurlijk ook leuk (hoop ik ).

Blik op het Comtat Venaissin:
(Het dorpje voorbij de wijngaarden is Mormoiron en rechtsachter liggen de Dentelles de Montmirail)



De 'cityring' in Villes-sur-Auzon kent éénrichtingsverkeer, dus kom je langs het kerkje als je terug fietst richting bewoonde wereld. Merkwaardig is de tekst op muur van de kerk. Net alsof in Frankrijk kerk en staat niet gescheiden zijn...

Het kerkje in Villes-sur-Auzon:



Alt ik een eind verder Mormoiron al weer achter mij laat, zie ik voor het eerst de witte toren op de Mont Ventoux uit de wolken tevoorschijn komen. Het is nu ook aangenaam fietsweer geworden, al is er duidelijk meer wind dan vanmorgen. Kon je vroeger op het kruispunt naar de granulaatfabriek weer linksaf richting Carpentras, sinds een aantal jaren moet je even rechtdoor, om via de bekende rotonde bij Bédoin terug te rijden. Voor degenen die hier wel eens geweest zijn, schiet ik even een 'heimwee-foto' .

De rotonde in de D974 iets ten zuiden van Bédoin:



Als ik mij, keurig op de fietsstrook rijdend, richting Carpentras begeef, word ik ingehaald door een enorme truck met oplegger. Het lijkt haast of de bestuurder de controle over de combinatie aan het verliezen is. Rakelings scheurt het gevaarte langs , exact op de randmarkering van de weg rijdend. De oplegger deint achter de met hoge snelheid rijdende truck over de enigszins golvende weg. Even later, vlak voor de afslag naar St-Pierre, laat een truck met mega-kipper zien hoe het wel hoort. Met aangepaste snelheid gaat het bakbeest helemaal over de middenlijn naar links en passeert mij zodoende op ruime afstand. Als ik richting Beaumes-de-Venise fiets, zie ik dat de top van de Ventoux inmiddels weer in de wolken hangt en de bewolking al weer langzaam aan het toenemen is. Het was een beetje een frisse dag, waarop ik toch weer leuk even aan de streek 'gesnuffeld' heb en ook 101 km in mijn logboekje bij kan schrijven.
Nu hoop ik wel dat ik nog wat lezers overhoud, want tenminste één lezer schijnt al afgehaakt te hebben, maar heeft zich wel netjes afgemeld :

havana schreef:Ik lees t topic niet meer, ik kan t niet meer aan!

Weer een mooi verslag, om jaloers van te worden. Geniet er lekker van (wij hopen dit weekend op nog even droog en bijna 20 graden. als het meezit...).

Er is ook een nieuwe lezer bijgekomen dus wees gerust

Ik ben rustig dit topic aan het doorlezen; wat een mooie verslagen en goede foto's ook!!

Wat een heerlijk verhaal weer en prachtige foto's.
Hier alleen maar kou en bakken met regen.

Fietsen door de Dentelles de Montmirail, Drôme Provençale en rond Bédoin

Op zaterdag is er een marktje in Aubignan en dat geeft altijd wat extra drukte op de paar honderd meter van D7 door het dorpje. Nu loopt het daar al snel vast, want er zijn o.a twee bakkers en een Tabac. Dan moeten de Fransen daar dus voor de deur hun auto kwijt voor hun baguette en Vaucluse Matin of La Provence (krantjes). Maar gistermorgen had ik geluk en kon ik doorfietsen zonder 'uit te klikken'. Om de probleempjes in Aubignan, waar je ook nog klimt, te vermijden, ga ik meestal via St-Véran naar Beaumes-de-Venise. Gisteren voor de verandering dus maar eens door het dorpje hier gereden. Het was mooi zonnig en windstil weer en dus begon het 'grote genieten' al op de D90 net buiten Aubignan. Je kijkt daar heel fraai op de Côte Balméenne, de bergkam waar Beaumes-de-Venise tegenaan ligt. Vlak voor Beaumes duik je nog even naar beneden, zodat je met enige snelheid het dorpje binnen rijdt. Na Beaumes wordt het nog veel mooier, want dan kom je in de schitterende omgeving van de Dentelles de Montmirail. Eerst een beetje klimmen naar Lafare, waar ik het torenlokje tien uur hoorde slaan en daarna de wat steilere klim naar Suzette. Je komt hier eigenlijk altijd ogen tekort...
Het is toch wel een enigszins lastig klimmetje, dat 'kuitenbijtertje' naar m'n eerste colletje van de dag.

Op het eerste colletje van de dag...



De Dentelles de Montmirail, gezien vanaf de Col de Suzette:



Na Suzette klim je nog een klein stukje en dan gaat het weer naar beneden. Daarna komt er een nog steiler stukje klimmen dan het stuk naar Suzette. Maar dit steile stuk is wel veel korter. Al snel zie je ook de volgende col al weer liggen, zelfs het naambord is duidelijk zichtbaar. Ook hier is de omgeving weer prachtig met o.a. de Mont Ventoux en het kasteel van Le Barroux binnen 'handbereik'. Als je al zo ongeveer op dezelfde hoogte als van de volgende col bent aangekomen, gaat het weer een stukje naar beneden. Nu nog een beetje vals plat klimmen en zelfs even lichtjes dalen en ik sta op het tweede colletje van de dag. Er is inmiddels wel een wat frisse wind opgestoken, een klein 'tegenvallertje'.

...en op het tweede colletje van de dag:



Hier tref ik twee fietsende landgenoten, waar ik een poosje mee sta te babbelen. Een voor mij wel interessant gesprekje, want Monsieur liet zich ontvallen dat hij hier in de buurt woont. En zulke ontmoetingen leveren steevast wetenswaardigheden op over hoe het is hier in Frankrijk te wonen, te integreren etc. Toen het gesprek de kant van politieke en economische issues op dreigde te gaan, besloten we om maar weer te gaan fietsen, om te voorkomen dat daar anders wellicht niets meer van zou komen . Zij gingen richting Suzette en ik richting Malaucène. Net voordat je aan de côte begint die je langs Camping Le Bosquet naar Malaucène voert, kun je op een kruispunt linksaf. Eigenlijk mocht ik er vanaf deze kant niet in, want het is daar éénrichtingsverkeer. Sauf riverains (behalve aanwonenden) staat er onder het verkeersbord. Dus ben ik tijdelijk 'aanwonend'. Ik kende dit leuke weggetje niet en het leek mij wel een aardig alternatief om de drukke weg van Malaucène naar Vaison te mijden. En zo kwam ik min of meer schuin tegenover de D13 naar
Entrechaux uit.

Na dit dorpje ben ik op de rotonde linksaf gegaan over het smalle weggetje (D205) richting St-Marcellin-lès-Vaison. Dat woordje lès (met accent-grave) kom je wel vaker tegen in plaatsnamen en betekent zo veel als 'bij'. Na het bruggetje over de Ouvèze komt dan de splitsing waar je, rechts aanhoudend, omhoog kunt naar Faucon en links verder naar St-Marcellin. Beide wegen zijn nu weer van een normale tot royale (richting Faucon) breedte. Ook nu voel ik af en toe weer aardig wat wind. Op de mini-rotonde in St-Marcellin neem ik het weggetje richting cimetière (begraafplaats) en kom na een stukje klimmen op de weg naar het Château Taulignan. Ik volg, voordat ik daar ben, de Route de Taulignan en kom zo net buiten Vaison op de D71 naar Puyméras. Deze weg brengt je klimmend naar het wijndorpje. Onderweg komt ik nog door het mini-dorpje St-Romain-en-Viennois. In Puyméras hoor ik een torenklokje twaalf uur slaan. Ik schiet door het 'kleppen' onderweg en het fotograferen niet erg op en toch wil ik vandaag een 'fatsoenlijke' afstand fietsen.

Het kerkje van Puyméras:



Puyméras ligt 'hoog' en daarom duik ik eerst weer een stukje, voordat de klim richting Mérindol-les-Oliviers begint. Halverwege verlaat ik het departement Vaucluse en kom ik in het departement Drôme. De D71 wordt nu de D147. En wat is het hier, in de Drôme Provençale, schitterend om te fietsen. Ik rijd hier een beetje in de 'voetsporen van havana'. Maar ja, die leest dit topic helaas niet meer...

Tussen Puyméras en Mérindol-les-Oliviers:



Mijn route voert niet door, doch langs Mérindol. Ter hoogte van dit dorpje begint de, vanaf deze zijde, makkelijke klim naar mijn volgende colletje. Hier nu eens geen wind, zodat het aangenam warm aanvoelt. Op het colletje is niet zo veel te zien, maar de weg er heen is des te mooier. Het zonlicht schijnt nu min of meer schuin op de noord-helling van de Mont Ventoux, waardoor je de auto's op die berg in de zon ziet blikkeren en dus mooi de weg kunt volgen.

Al weer op het derde colletje van de dag:



Op de Col de Propiac komen van de andere kant twee Fransen op hi-tech ligfietsen omhoog. Ze groeten en monsteren mijn fiets. De één mompelt tegen z'n maat iets van 'Planèt X' en c'est une marque de vélo de route. Of ik Engelsman ben, vraagt hij. Ik antwoord dat ik Néerlandais ben, waarop hij meteen begint te vertellen over het snelheidsrecord van Sebastiaan Bowier, een week geleden. Nee, de naam had hij niet onthouden, maar wel dat het een project van studenten van de TU Delft was, dat wel. Het record was met een ligfiets gevestigd, dat wist hij ook en dat was voor hem natuurlijk extra interessant. De Fransen waren slechts vijfde geworden, voegde hij er een beetje sip aan toe. Maar, zei ik, de Fransen staan wel in de finale du basket (basketbal). Dat werd met een wegwerpgebaar afgedaan, dat was geen fietsen (dus voor hen kennelijk niet zo belangrijk). We wensten elkaar nog een prettige middag en gingen elk onze eigen kant op.
Mijn route ging nu verder door wat ik ooit eens een 'stiltegebied' heb genoemd, dat stukje natuur rond Propiac.

Propiac-les-Bains ligt verscholen in de natuur van de Drôme Provençale:



Vlak voor Propiac neem ik rechtsaf de D347 richting Mollans-sur-Ouvèze. Aan het begin van de D347 schiet ik nog even een foto van een mooi stukje erosie in het gebergte.

Langs de D347 bij Propiac-les-Bains:



Eerst moet ik even een stukje klimmen - hé daar heb je beide ligfietsers ook weer - en daarna gaat het naar beneden, richting de D147A. De ligfietsers hebben dus het rondje via Mérindol gepakt, neem ik aan. Het gaat verder een beetje op-en-af, totdat ik klimmend via drie direct achter elkaar liggende mini-haarspeldbochten de vallei verlaat. Even snel dalen naar de weg Nyons - Buis-les-Baronnies (D4), voor Mollans rechtsaf weer omhoog en op de côte dan linksaf en verder klimmen naar Pas du Ventoux. Daar sta ik dan op het vierde colletje van de dag te genieten van weer een ander uitzicht. De Ventoux ligt er schitterend bij!

Op het vierde colletje van de dag:




Bij Pas du Ventoux aan het begin van de weg naar het gehucht Veaux:



Over een wat hobbelige en bochtige weg (D40A) daal ik richting Veaux. Bij het bruggetje over de Toulourenc kom ik weer in de Vaucluse en dus op de D242. Deze route moet je, als je hier eens wat langer verblijft en er dus de tijd voor hebt, zeker een keertje fietsen. Schitterend! Na Veaux begin ik weer te klimmen. Af en toe een stukje naar beneden, maar daarna weer rap omhoog. Het is open terrein, waar je aan de witte plaatjes goed kunt zien hoe de weg over het plateau kronkelt. En de hele omgeving (Veaux, Pas du Ventoux, de D40 naar St-Léger-du-Ventoux) is prachtig te overzien. Ik kom hier over twee colletjes-zonder-naambord. De eerste is de Col de Gainons (435 m). Het lijkt als of je hier het hoogste punt bereikt hebt, maar er komt nog meer. Eerst gaat het een flink stuk naar beneden en fiets ik door een soort kloof. Daar klim ik dan weer langzaam uit en als ik dit schitterende landschap zo ongeveer verlaat, staat er op de weg gekalkt GPM 250 m. Daar bereik ik dan de Col des Astauds (465 m) en begint de afdaling naar Malaucène. Een groepje Franse racefietsers komt vanaf Malaucène omhoog racen. In Malaucène is kermis en het is er druk. Toch kom ik er makkelijk door. Een paar kilometer voorbij dit 'Ventoux-dorpje' neem ik de D19 naar het andere 'Ventoux-dorpje', Bédoin. Dat is hier ook één van mijn favoriete weggetjes. Waren de colletjes en côtes tot dusver vaak echte 'kuitenbijtertjes', het nu volgende colletje 'stelt niets voor'. Makkelijk fiets ik naar de Col de la Madeleine.

Op mijn laatste colletje van de dag...



Daarna nog even volop genieten van het stukje natuur hier op de uitlopers van één van Frankrijks meest bekende bergen. In Bédoin wordt er, zoals zo vaak op zaterdag in Frankrijk, getrouwd. Bruid en bruidegom staan midden op straat, vlak voor de bekende bar Le Relais du Ventoux. Er wordt luid geapplaudiseerd, vooral ook de talrijk aanwezige fietsers. Ik kan er gelukkig ruim omheen. Binnendoor (D138) rijd ik naar Crillon-le-Brave. Net buiten Bédoin zie ik hoe ik het dorpje èn de berg mooi samen op de plaat kan krijgen.

Bédoin en de Géant de Provence:



Via Crillon, St-Pierre-de-Vassols, Modène en Caromb 'race' ik met gedeeltelijk de wind in de rug terug naar mijn standplaats. Wat een mooie tocht was het weer! Mijn Engelse overbuurvrouw op de camping schatte dat ik misschien wel zo'n 40 km gefietst zou kunnen hebben. Toen ik haar vertelde dat ik wel 101 km gefietst had, bekeek ze mij met ontzag, maar vroeg wel meteen aan haar man How many miles is that?...

Het blijft jaloers makend op een grijze zondag in Nederland

Mooi zeg! Heerlijk tochtje en mooie foto's! Vol jaloezie wens ik je nog veel plezier en ons nog veel mooie verslagen en uitzichten

Stiekem toch gelezen. Fantastisch! Als ik dan toch een kritische noot mag plaatsen; je hebt de Col de Propiac wel van de minder interessante kant betwist! Net na de eerste haarspeldbocht heb je trouwens een geweldig uitzicht op de Col d'Ey. Zeker de moeite om daar even te stoppen.