Zes uur drieën twintig in het zadel. Een aantal zeer ontspannende ernaast. 175 km op de teller (27,44 km/u). Iets meer dan gepland, mede omdat ik me Rotterdam uit een aantal keer vergiste. Maar goed, dit was niet de dag van de kilometers (Ondanks dat ik zelden meer kilometers maakte op een dag).
Het was een dag van gezelligheid. Namijmeren over het mooie fietsseizoen dat achter ons ligt. En vooral: plannen maken voor de toekomst.
Mijn dag begon vroeg. De wekker slingerde om 7:00 uur melodieën de slaapkamer in, geen idee welke. M'n liefje moppelde dingen als: ga er nu uit, anders had die wekker niet zo vroeg gehoeven. Daar had ze een punt. Ik deed een beetje dwars - what's new? - en bleef nog even liggen, gaf nog wat knuffels, en rolde alsnog het bed uit.
Na een onbijt van zes krentenbollen (en nog twee voor onderweg) reed ik iets over achten richting Rotterdam. Vol met gedachten en ideeën die meer met m'n werk dan met fietsen te maken hadden reed ik op de otomagische piloot, eerst een groot deel van m'n woon-werk-verkeer-route.
Na het afwijken duurde het even voor ik op onbekend terein kwam. Gelukkig had ik een kaartje bij me en zonder onoverkomelijke omwegen kwam ik ruim op tijd aan bij Prinsenland.
Daar was het een leuk weerzien met oude bekenden. Verder waren er een aantal nieuwelingen die zich gezellig bij de groep mengden. Eens temeer werd mij duidelijk dat fietsen vooral leuk is door de mensen met wie je het doet en erover praat.
Nadat Mao zich bij ons had gevoegd (laat gemeld, al laatste aangesloten) konden we op weg. Twee van onze mederijders bleken minder rijk dan je op oog van hun fietsen zou verwachten: ze hadden geen geld meer voor een helm.
(Of ze hadden niets te beschermen, dat kan natuurlijk ook)
En waterig zonnetje - zoals dat heet, geen idee waarom - verblijde ons, en omdat we hadden afgesproken niet te hard te vertrekken reden we met zo'n 30km/u+ voor de wind.
Onder weg werden wij getrakteerd op een stukje nieuw-Hollands strade bianche. Lancev7 en GastheerG waren als eerste bij de 'eindstreep'. Bijna waren ze doorgereden tot men bemerkte dat een mooie strook nog vloeibaar beton op hen stond te wachten. Velen jaren later zullen archeologen zich des al niet te min afvragen welk kliksysteem tot deze vreemde afdruk heeft geleid.
Een ander memorabel moment - Theo V refereerde hier al aan - was de zwarte kip. Net nadat wij Nieuwe Brug - of all places - verlieten, stak er een licht suïcidale zwarte kip over. Aangezien zowel links al rechts van mij zich mederenners bevonden had ik weinig keuze: ik moest rechtdoor. Vooral de persoon rechts van mij was zeer gelukkig met de route van deze kip. Ze draaide zich niet om - recht zijn wielen in - maar ging als een kip (bijna letterlijk) zonder kop recht door. gelukkig voor mij verdween haar kop
onder mijn wiel en niet tussen mijn spaken want ik wil niet weten welk smak ik dan had gemaakt. Wonder boven wonder huppelde de kip nadat ik met mijn voorwiel over haar nek/lijf heen was gereden vrolijk - nu ja, daar geloof ik eigenlijk niets van - door. Ook ik bleef zonder al te viel moeite op de been. Even schrikken was het wel.
Een aantal keer waren de minder getrainenden onder ond achterop geraakt. Een keer was dat de overduidelijke schuld van...
GastheerG! (en een beetje van mij). GastheerG riep - na enige vragen over hoe ver het nog was tot de stop: kijk straks bij de fiets links in de berm. Daar gaan we links af, en dan zijn we er bijna. Dus na dat we een mooi laantje indraaiden was ik in de veronderstelling dat aan het einde van het laantje een mooi terrasje op ons zou wachten, en ging met een dikke 40 km/u tegen de wind in richting mij fatamorgana. Dave_mle - zonder helm - ging zuinigjes (zou hij daarom geen helm hebben?) in mijn wiel mee en nog een aantal heren gaven hun koersijzers, -carbons, -aluminums, en -titaniums flink de sporten.
Op en gegeven moment kreeg ik in de gaten dat GastheerG een andere definitie hanteert van het begrip 'bijna' en waren er een aantal van onze groep hopeloos achterop geraakt. Bij het terras volgde de hergroepering en lieten wij ons de koffie, chocolademelk, thee, appelgebak, broodje kaas, en soep goed smaken.
Daarna was de weg naar het volgende café slechts een formaliteit en begon het echte nagenieten. Fantatische mountainbiketochten (2000 hoogtemeters in 20 km, hier kom ik nog eens op terug), L'Eroica, Alpe d'HuZes, De Hel in verscheidene vormen, en veel, veel meer passeerden - begeleid met koffie, whisky, en meer - de revue. Voor we er erg in hadden was het tegen vieren.
Daar GastheerG in geen van ons een geschikte sekspartner zag - hopelijk deelt mijn liefje zijn mening niet
- en daar klaarblijkelijk behoefte aan had, stapte op, en uiteindelijk volgde iedereen - gedwee - zijn voorbeeld.
Mijn terugweg ging - zoals gememoreerd - niet helemaal zoals gepland en kwam hierdoor op 45 km. Thuis gekomen zag ik een blok kaas liggen, de tweede keer dat ik keek was het weg. Heel gek. In bad gezeten veroberde ik een blok chocolade, en na een vlinke pot boerenkoolstamppot was ik weer helemaal het mannetje.
Hopelijk tot volgend jaar tijdens vele gezamelijke evenementen! Samen fietsen is pas fijn (of zo iets, zeg maar, toch, niet dan?)
[edit]Typo's en correctie van naam[/edit]
