Vandaag mijn derde en laatste serieuze rit door de Eifel. Het doel: de Brandenberg.
Vlak voor vertrek toch nog snel beenstukken aangedaan, wat me geen windeieren zou leggen. Het is nog goed koud in de Eifel. Dat merk je ook als je door de dorpjes rijdt: de geur van bruinkool (waarmee sommige locals hun huizen verwarmen) is onmiskenbaar. Ook mijn regenjasje moet mee, want de ZDF-weerman Ben Wettervogel (geen grap) voorspelde "schauer und gewitter". Gelukkig bleek daar niks van waar.
Al meteen merk ik dat de benen stukken beter aanvoelen dan gisteren, wat eigenlijk vreemd is. Ik rijd op het gemakje naar de eerste hindernis, de Ruhrberg. Goed te doen. De Ruhrsee ligt er prachtig bij:
Daarna volgt de Kirschberg en dat is een ander paar mouwen. Het begin is steil, daarna wordt t eigenlijk een loper. Eenmaal boven heb ik al 400 hm op de klok terwijl ik nauwelijks 45 min. bezig ben..
Na een relatief vlak stuk langs de windmolens (waar de wind soms gemeen is, vandaag gelukkig niet) even tijd voor een kiekje...
... Om vervolgens de prachtige en lange afdaling richting Heimbach te pakken. Aldaar voelen de benen nog steeds goed en kan ik het niet laten de Mechelberg mee te pakken. Lastig kreng, de Garmin roept 14%, 15% en zelfs even 19%. Hij lijkt wel wat op de Steinstrasse (Tecklenburg) maar dan 2x zo lang. De weg loopt dood, dus je moet dezelfde weg terug:
Na deze hufter volgt de Mühlenberg, nu eens van de andere kant. Daarna volgt een prachtige passage over een hoogvlakte over doodstille weggetjes. Fraaie uitzichten en velden in bloei.
In Obermaubach een (lauwe) kop koffie bij Cafe Flink zoals aangeraden door Buzz. De beenstukken mogen uit. (Van koffie hebben die Duiters overigens geen verstand.) Even een foto maken bij het stuwmeer..
... Om daarna te beginnen aan de Brandenberg. Da's best een lastig ding, de benen beginnen nu echt leeg te lopen. Eenmaal boven nog een behoorlijk stuk vals plat om vervolgens richting Simonskall af te dalen. Ik kende deze beklimming al van de Ruhrseeroute, maar afdalen is toch leuker
Daarna een stuk vals plat met links steeds een kabbelend beekje...
Om vervolgens vreselijk stuk te gaan op de Deffertsfeld. Ook op de Lönsberg moet ik hard afzien, maar het uitzicht maakt veel goed:
Dan de Hammer Mauer, leuk om die eens af te dalen. Nog een strookje omhoog en ik ben weer in Dedenborn.
Loon naar werken...
102 km met 1800 hm. Morgen alleen nog naar station Maastricht (70 km/ 700 hm) en dan is de pret weer over.
Buzz wederom bedankt, geweldige route weer!
Voor de liefhebbers nog
de route. Dit is zonder de Mechelberg. Ik heb hier alleen een iPhone, dus ik kan geen ritten uploaden naar Garmin Connect.
. Wel een paar keer enige 'hinder' ondervonden van toeristen die zo nodig de volle breedte van het fietspad als 'parkeerplaats' moesten benutten om met elkaar te overleggen over 'hoe nu verder' of 'waar zijn we eigenlijk?'