Geplaatst: 25 jun 2008 21:24
Willen jullie die foto's AUB verwijderen ! Ik wordt hier gek van. Moet nog een paar weken wachten voor ik er weer ben 
Zoals bij mij te doen gebruikelijk liep één en ander weer niet helemaal zoals vooraf bedacht.
Het plan was om met de auto naar Canazei te gaan en vanaf daar achtereenvolgend de Fedaia, Giau, Falzarego en Pordoi te doen. Ik heb m'n navigatie dus ingesteld op Canazei en ben vertrokken. Beetje raar dat hij me over de Valparola stuurt maar goed, laat ik geen ruzie maken met Tomtom. Die gedachte bleef ik vasthouden tot hij me ineens linksaf een geitenpad op stuurde. Een klein smal en vooral steil pad waar ik alleen maar hoopte dat er geen tegenligger zou zijn. Ik zal de leiding van de Giro even tippen....
"Na 200 meter bestemming bereikt" klonk het vrolijk. Ja ja, dat begint lekker. Er zijn dus meerdere plaatsen die luisteren naar de naam Canazei en ik had de verkeerde gepakt. Toen bleek dat ik vlak bij Caprile zat was me wel duidelijk waarom ik deze fout heb gemaakt. De Fedaia moest vanaf de moeilijke kant worden bedwongen. Ik ben dus maar braaf naar Caprile gereden en opgestapt. Ik was al iets later dan gepland dus niet ingereden en gelijk de Fedaia op. In het begin ging dat best want zo stijl is dat stuk niet maar na een goeie 7 kilometer begint de ellende. Het steile gedeelte is bijna in één rechte lijn en dus nauwelijks een moment om even op adem te komen. Dat gaat eigenlijk zo door tot aan de top. Ik heb me met 30x21 en 30x23 naar boven gewerkt. Daar was het tijd voor een cappucino en genieten van het uitzicht over het dal en het meer.
Naar beneden ging een stukkie sneller. Ik ben er aan dezelfde kant weer vanaf gegaan en dan kom je dus ook over dat rechte steile stuk. Omdat ik niet zo'n goede daler ben en ik na m'n val van een paar weken terug toch wat vertrouwen mis heb ik het redelijk voorzichtig aan gedaan. Maar ik heb toch makkelijk de 80km/u gehaald. Als je daar echt wilt kun je zeker de 100 halen zoals GastheerG al eens vertelde.
Na de afdaling meteen door met klimmen richting Selva di Cadore, volgens mij is dat Colle Santa Lucia, en de Passo di Giau op. Ik wilde deze graag rijden met al wat klimwerk in de benen. Nou, dat was wel gelukt. De Giau is een klim die mij wel ligt. De stijging is mooi stabiel en dan kan ik mooi een ritme vinden wat ik lang kan volhouden. Veel mensen ingehaald en in een uurtje naar boven. Ook op de top van de Giau is het uitzicht fantastisch. Daar heb ik dan ook even van genoten met een bordje Spaghetti erbij. Het was namelijk al hoog en breed lunchtijd.
In de afdaling van de Giau ging er vlak voor me iemand onderuit in een bocht. Ik heb even gekeken maar de schade leek niet ernstig en hij was met een aantal vrienden dus ik heb mijn rit maar weer voortgezet. Direct na de afdaling ging het linksaf de Falzarego op. Die klim stelt eigenlijk niet zoveel voor. Misschien dat ik er zondag anders over praat maar lastig is ie wat mij betreft niet. Eenmaal op de top besloot ik dat het wel mooi was geweest voor vandaag. Ten opzichte van mij originele plan zou me dat wel de Pordoi kosten maar als ik die had gepakt had ik ook nog de Fedaia vanaf de andere kant moeten doen om bij de auto terug te komen. Had gekund maar er komen nog meer fietsdagen. Daarom ben ik maar afgedaald richting vanaf de Falzarego richting de Marmolada om zo in Caprile uit te komen.
Niets aan de hand tot ik de afdaling van de Marmolada begin. Psssss....lekke band, uiteraard achter. Waarom rij je eigenlijk bijna altijd achter lek? Toen ik m'n achterband inspecteerde werd ik wat minder vrolijk want er was een behoorlijk grote steen dwars doorheen gesneden. Even voelen in m'n achterzak. Precies waar ik al bang voor was. Dat stukje dakzeil om mee thuis te komen zit in m'n andere shirt en dat ligt in de auto. Goed bezig!
Er zat dus niets anders op dan de afdaling te voet af te maken. Als iemand zich ooit heeft afgevraagd hoe het is om 8 kilometer afdaling te voet te doen met speedplay plaatjes onder je schoenen. Ik kan het niet aanbevelen. Er kwam nauwelijks verkeer langs dus de hoop op een lift kon ik ook laten varen. Tijd genoeg om op allerlei zaken te letten. Zoals het feit dat ik lopend in de afdaling van de Marmolada ongeveer net zo snel ging als fietsen de Mortirolo op.
Er kwamen nog wel twee fietsers kijken of ze konden helpen maar hier hadden ze ook geen spullen voor bij zich. Op 1,5 kilometer van de auto stopte er nog wel iemand die een noodoplossing had maar toen ben ik maar doorgelopen. Ik was er immers bijna en dan had hij zijn eigen redmiddel nog. Had ik maar niet zo stom moeten zijn.
Ondanks de tegenvaller op het eind toch weer een lekkere dag. Mooie beklimmingen, nog mooiere omgeving en uitstekend fietsweer. Dan mag je toch niet klagen?
