marconi schreef:Ik zou wel eens willen horen van iemand hoe het kan gebeuren dat een renner met een overschot aan rode bloedlichaampjes na een hoogtestage slecht(er) presteert op zeeniveau terwijl een andere renner juist enorm goed presteert na een hoogtestage zoals je zou verwachten.
Je lijkt te denken dat dit de allereerste hoogtestage in de carrière van Robert Gesink was en dat de Raboploeg hem als een soort experiment gewoon maar eens een hoogtestage liet doen vlak voor de tour. Vervolgens praat je hardnekkig over iedereen heen die aangeeft dat een renner
nooit binnen een paar dagen na een hoogtestage goed kan presteren (ik heb mijn eigen ervaring beschreven, am-classicfan heeft het je uitgelegd, evenals andere forumleden) om maar vol te kunnen houden dat het slechte presteren op het NK op meer duidt dan de naweeën van die hoogtestage. En dan koppel je het slecht presteren van Gesink in de bergen ook nog eens aan vormverlies en doet net alsof de ploeg dat ook aan die hoogtestage wijdt.
Nee, het is heel eenvoudig en misschien dat je het nu eens wil inzien:
1 Gesink gaat op hoogtestage in voorbereiding op de tour. Daarin in ingecalculeerd dat hij direct na die stage moeite zal hebben met koersen op zeeniveau en dat hij derhalve op het NK niet goed zal presteren.
2 Gesink presteert, geheel in lijn met de naweeën van zijn hoogtestage niet goed op het NK
3 Gesink gaat een week later van start in de Tour. In de planning van zijn begeleiders wordt het effect van de hoogtestage ongeveer halverwege de eerste tourweek merkbaar, precies op tijd om optimaal de Pyreneeën in te gaan.
4 Gesink valt in de eerste tourweek een aantal keren hard. Bij deze valpartijen blesseert hij zijn rug en een knie. Deze blessures spelen hem vanaf dat moment parten. Een dag na zwaarste val is de pijn zo hevig dat hij aan opgeven denkt maar hij verbijt deze pijn in de hoop dat hij herstelt. Dit herstel komt er maar is (nog) niet dusdanig dat hij weer vol bergop kan rijden. Dit merkt hij zodra er enigszins geklommen moet worden en in de eerste serieuze bergrit wordt dit helemaal duidelijk: hij verliest 17 minuten en is kansloos in het algemeen klassement. Is het dan nog zinvol om de volgende dagen weer op hangen en wurgen te forceren? Nee, zijn ambities als klassementsrenner zijn om zeep en hij fietst alle verdere Pyreneeënritten als een veredelde training, komt op tijd binnen maar ontziet zijn rug en knie door deze niet onnodig te belasten en hoopt zo voldoende te herstellen om in de Alpen voor een dagsucces te gaan.
Maar jij lijkt in een soort kokervisie maar één waarheid te zien: de voorbereiding van Gesink op deze Tour is amateuristisch aangepakt, volkomen mislukt en de hoogtestage en zijn val worden door Gesink en zijn ploegleiding gebruikt om de kijker voor te liegen en de waarheid te verbergen. En om je gelijk erdoor te drammen gooi je het nu op jouw levenservaring en probeert je gelijk te onderbouwen door de uitleg van de Raboploeg over de hoogtestage en de blessures gelijk te stellen aan de TVM-leugens over EPO-gebruik en Pinocchio. Hoeveel gekker wil je het nog maken? Je uitleg over je levenservaring is van het niveau:
"mensen liegen vaak dus deze mensen liegen ook". Te triest voor woorden. Hoe zou jij het vinden als we hier dezelfde houding aannamen tegenover jou als jij doet tegenover wielrenners? Wat dacht je van
bejaarden zijn vaak dement dus deze bejaarde zal ze ook niet helemaal op een rijtje hebben? Makkelijk hè?