2008 grens Italie-Zwitserland. Hans en ik gaan weer 's een weekje fietsen in Italie en hebben de streek bij Biella uitgekozen. Daartoe rijden we met 't bijna lege bussie door Zwitserland en gaan bij Olgia de grens over waar we aan de Italiaanse kant met een bezoekje van de grenswachters worden vereerd. Wat we komen doen, waar precies, hoe lang en wat er in 't bussie zit. Welnu, ik maak 't bussie open en laat de jongeman zijn werk doen.
Hij staat maar een beetje te kijken, en haalt er dan zijn superieur bij.
Daar moet ik natuurlijk 't mijne van weten en vraag de heren wat er aan de hand is. Ze staan met een melancholische blik in de ogen een te kijken naar de inhoud van 't laadruim: Batavus Professional uit mid jaren 70 naast een Giant Peleton Light uit eind jaren 80. Beide blauwe fietsen blinkend gepoetst en geprepareerd voor 't betere klim en daal werk.
'Siamo appassionati' legt de superieur uit. De heren hebben zelf -uiteraard want daar zijn 't Italianen voor- 't nieuwste van 't nieuwste in hun schuurtjes staan maar deze aanblik heeft veel impact op de heren.
Dit maak je volgens mij alleen mee met lugs- gesoldeerd stalen fietsen. En dan niet alleen omdat die lekker oud zijn maar gewoon omdat die stalen fietsen veel mooier zijn dan alles wat daarna verzonnen is: Ook Tig gelaste stalen fietsen kunnen wat mij betreft niet tippen aan de schoonheid van de traditie.
'Technology alone is a poor substitute for experience' zoals Richard Sachs (Richard wie?
http://www.richardsachs.com/ ) stelt.
Beroepshalve kom ik wel eens in aanraking met moderne fietsen en die hebben ook wel wat. Qua comfort staat carbon dan op een 2de plek direct na een goed gemaakt gesoldeerd stalen frame. Wat ik vooral goed vind aan moderne fietsen zijn de versnellingen. Een Koga uit 78 ziet er wel leuk uit maar wat heb je in vredesnaam aan 48-22? Nee dan die full carbon waar ik even een rondje op mocht... 2 x 11 versnellingen met 34-28 als kleinste: Ben je overal klaar voor, zó uit de skuur de Dolomiten in; geen gedoe van een ander crankstel en andere ketting en tandwielen.
Wat mij wel tegenvalt is 't gewicht van moderne fietsen. Mijn Batavus van Columbus pijp weegt incl. Brooks professional en Speedplay pedalen nog geen 10500 g. Volgens mij effe ruim een kilo meer dan een moderne alu racer. Ik had 't verschil groter verwacht.
Steel = Real zoals Jan van Dalen stelt. 't Kan een stootje hebben, als 't krom is buig je 't gewoon weer recht. Je kan 't eindeloos upgreaden. 't Is licht, sterk, sierlijk. De verf glimt als een botervloot in de maneschijn. Je kan ermee klimmen, dalen, op vlak terrein tegen de wind in beuken. Eddy Merckx won er Giro's en Tour de Frances mee, Bartali en Coppi hadden 't onder hun reet, Er worden Keirin wedstrijden mee gereden. Greg Lemont versloeg er Laurent Fignon mee etc etc.
Je vraagt je zowaar af waarom 't allemaal zonodig anders moest.
.