Fiets.nl

Vandaag mijn 2e en laatste rit door de Eifel. Vertrokken met het idee "we zien wel". 's Ochtends de Ruhrseeroute 3.0 ingeladen op de GPS, zeker niet met het idee deze helemaal af te bollen. Vanaf Mützenich beginnen we met een stuk vlak, wel zo lekker na de 170 km/3100 hm van gisteren. De eerste klim de dag is de Jägerhausstrasse. Hoe het komt weet ik niet, maar op de één of andere manier rijd ik hier altijd slecht. Zo ook nu. Het loopt voor geen meter, heel veel meer dan 200 watt krijg ik niet op de pedalen en de hartslag wil nauwelijks boven de 140 komen. "Als het zo doorgaat, rijd ik zo weer naar de auto", hoor ik mezelf zeggen. Op de 2e klim van de dag, de Simonskall, begint het warempel steeds beter te te lopen en ook de Panoramastrasse verloopt prima. Het is op dit uur nog best fris, dus de armstukken moeten omhoog blijven. Wel is het nog tamelijk rustig, wat erg fijn is.

De volgende hufter van naam is de Mühlenberg, waar ik enigszins schrik van heb maar dat blijkt niet nodig. Loopt prima. In Heimbach stop ik nu eens NIET bij de Aral-pomp, want ik heb nog vocht genoeg. Bovenop bij het klooster vul ik de bidons bij en hier besluit ik ook voor het eerst af te wijken van de route. Ik heb namelijk geen zin in de 3-trapsraket die Grünlandhöhe heet. Ik vind dit een vervelende klim, vooral het 2e en het 3e deel. In plaats daarvan daal ik af naar de Rursee via een geitenpad, en rijd ik via een prachtige onverharde weg richting Vogelsang. Aldaar de hangbrug over en direct gaat het steil omhoog richting het kamp. Mensen kinderen wat is dit een steile wand . Eenmaal boven bedenk ik me dat het wel wat sinister is om op Bevrijdingsdag door een SS-kamp te bollen... Nou ja, vooruit dan maar.

Inmiddels is het ook in de Eifel lekker opgewarmd en kunnen de mouwstukken uit. Ik daal af naar Einruhr, pak een klein stukje Kesternich en vervolgens even een stukje langs de Rursee om vervolgens de oostkant van de Kesternich op te bollen - een typische Eifel-loper. Wel druk met motoren hier. Ongelofelijk wat een toeren die figuren soms uithalen, jaarlijks vallen hier talloze doden en ik snap waarom. Sommigen lijken echt te denken dat de Eifel één groot TT-circuit is

We dalen de Kestenich af en bollen naar Dedenborn. Dit klimmetje stelt niet heel veel voor. Vroeger was het vaste prik om even te stoppen bij het Lebensmittel-winkeltje maar helaas is de uitbater recentelijk veroordeeld en is het winkeltje daarom dicht

Op dit punt weet ik nog steeds niet hoe ik thuis ga komen, wel weet ik dat ik per se Forsthaus Rotekreuz wil meepakken. Het begin is steil, maar het loopt prima. Daarna is een beetje parcourskennis wel handig, want hij blijft doorzuigen. Eenmaal boven word ik verrast door een paar hagelnieuwe vogelgehaktmolens, jammer dat die milieugekkies ook dit mooie bos weer hebben gepest door deze foeilelijke apparaten.

Afijn inmiddels heb ik genoeg tijd gehad na te denken over het slotakkoord. Ik heb geen zin in de Widdauer én de Hammer dus besluit de eerstgenoemde te schrappen. Wel daal ik af over deze klim en sla rechtsaf richting Hammer. Op die klim heb ik het wel vrij lastig, maar ik kan de finish ruiken. Nog een paar km en ik ben alweer in Mützenich, maar met 143 km kan ik thuis niet aankomen, dus ik plak er nog een rondje door de buurt aan vast om precies op 150 km / 2800 hm uit te komen.

http://tpks.ws/FB5J4YU2ZTSV2GKQ3D77KBPVRU

Deze beste mevrouw van dat winkeltje bleek een duister verleden.te hebben, en is inmiddels veroordeeld......

Wie haar heeft aangegeven laat ik even in het midden

Gisteren langs hetzelfde kamp gefietst. Vanuit Heerlen, 180km retour.
En inderdaad even met dezelfde gedachte gespeeld

Tegenwoordig zit daar een museum en vluchtelingen kamp-opvang, toch?

Die 2/3 per jaar dat ik de Eiffel aandoe, neem ik me telkens voor eens met de auto dat kamp te bezichtigen, komt er helaas nooit van.

Paar sfeerbeelden van 1e (zondag) en 2e (maandag) ritje in de eifel.









Eerste x hier op de fiets ipv auto. Wat me opvalt:

Stevige wind op de open stukken (staan er daarom zoveel windmolens hier ? )
Enorm veel motoren op zondag (omgeving Rursee). Sommigen onder hen menen hier op het TT-circuit thuis te zijn.
Uitstekend asfalt, ook de binnendoorweggetjes. Op een enkele strassenschäden na.
Verkeer rijdt met een wijde boog om je heen of blijft hangen (geeft je dus de ruimte)

Herkenbaar wat je zegt. Die motoren worden ieder jaar een groter probleem. De locals worden er compleet gestoord van. De politie voert controles uit, maar heel veel zin heeft dat allemaal niet.

Aan Rursee voorgaande jaren deze toestanden ook heel herkenbaar..

Vorig weekend aan Moezel (toch ook nog Eifel geloof ik) daartegenover dan weer totaal niet. Veel motorrijders, maar allen / velen heel rustig. Zelfs in niet al te technische afdalingen 2x achter groepje motards gehangen.
Ook altijd heerlijk Duitsers met auto die je telkens met 2 meter tussen passeren en nog liever dichter tegen tegenligger rijden dan de fietser.

lnnrtlnnrt schreef: ↑20 apr 2018 16:21 Ik hoor graag hoe het gegaan is die dag, met de arbeid op de Schwarzer Mann.

Ik moet hier nog op reageren....

Half 10 afgesproken bij Zum Stehling, maar door een wegomlegging is mijn fietsmaat @csteenbe wat later. Rond 10:15 bollen we rustig het dorp uit. Het eerste deel van de route loopt grotendeels door België. Af en toe uiteraard wat wegwerkzaamheden ("werken") maar we kunnen overal langs. Je verzamelt in dit deel wel wat hoogtemeters, maar echt extreem is het niet. Alhoewel het klimmetje naar het dorpje "Auw" wel behoorlijk "auw" doet

Het wegdek is in dit deel van België voor Belgische begrippen gewoon goed. En wat is het rustig! Vrijwel niemand komen we de eerste uren tegen. Geen fietsers, geen wandelaars. De uitzichten zijn adembenemend: de velden staan vol in bloei en de Belgen vinden het gelukkig niet nodig de horizon te vervuilen met subsidieslurpers Net voor de helft rijden we Duitsland weer in en dan krijgen we vrijwel meteen de Schwarzer Mann voor onze kiezen. Die begint vrij rustig, maar het middenstuk is behoorlijk steil.

In Stadtkyll pauzeren we even voor een kop koffie + Kuchen. Daarna maken we ons op voor de terugweg. Steeds hebben we op de hoogvlaktes de wind als vijand. Het echte venijn zit 'm echter in de staart. Rondom Schleiden moeten we de ene na de andere steile wand over. Ik heb het hier behoorlijk lastig, mede doordat ik nog herstellende ben van een luchtweginfectie. Ik heb inspanningsastma, en ben (heel stom) mijn puffer vergeten. Ik zit dus te hijgen als een oud karrenpaard. Maar goed, uiteindelijk bereiken we Vogelsang. Hier zien we voor het eerst andere weggebruikers. We maken ons op voor de Grünentalstrasse. Ik bol 'm zo rustig mogelijk op, wat overigens veel leuker is dan volle bak

Moe maar voldaan komen we bij de auto. 170 km met 3100 hm. Ik vind het een fantastische route. Die steile wanden aan het einde zijn wel killing Volgende keer eens andersom rijden, volgens mij moet dat ook heel mooi zijn.

Wederom lekker leesvoer, Havana! En ja, de vorige keer had ik @Csteenbe al getipt om het rondje eens andersom te rijden, nadat hij de Grünentalstraße op het einde wel een uitdaging vond, daarom rustig omhoog reed en het wel prima vond zo. Vermoedelijk nadat ie op gepaste afstand was gezet door zijn nietsontziende racemakkers.

Voor wie de route niet kent, zie Der Schwarzer Mann.

buzz schreef: ↑08 mei 2018 14:34 Wederom lekker leesvoer, Havana! En ja, de vorige keer had ik @Csteenbe al getipt om het rondje eens andersom te rijden, nadat hij de Grünentalstraße op het einde wel een uitdaging vond, daarom rustig omhoog reed en het wel prima vond zo. Vermoedelijk nadat ie op gepaste afstand was gezet door zijn nietsontziende racemakkers.

Moet zeggen vond de route deze keer wel erg mooi, misschien dat nu alles in bloei stond.

Grünentalstraße en dergelijke steile wanden is gewoon niet lekker fietsen, maar als ik wil vlam ik ze wel op

Vandaag 3e ritje. Extreem rustig. Misschien 2 motoren en 1 mtb.



Ingekort rondje wegens middagplannen met familie, dus laatste deel over de 258 terug richting Schleiden.


Bekende klim


Extreem rustig dit stuk




Je ziet het niet op deze foto, maar af en toe sneeuwde het pollen en zaadjes.

Fijn fietsdagje

Net terug van een weekend Eifel vlakbij Adenau. Tolles wetter dat helpt natuurlijk. Prachtige omgeving en rustige wegen mits je de Nurburgring mijd. Hoogtepunt was de 6,2km lange klim naar Reiferscheid met in het begin 16%. De Hohe Acht is een lekker lopende klim. Volgend jaar weer.

Vandaag laatste ritje. Blij met arm- en beenstukken, het was gevoelig frisser


Bij Woffelsbach



Verschil in asfalt....


Nog stukje Vennbahn bij Monschau meegepakt

Niet om te mopperen, maar het is te merken dat het vrijdag is: Veel meer fietsers en motoren op de weg.
Fijn fietsweekje, met dank aan diverse forumleden en Buzz!