Fiets.nl

Snow schreef:Net Landis zijn boek uit........die beschuldiging rammelt echt aan ALLE kanten. Nooit geweten overigens dat van zijn A-Staal drie maal getest is:

1- 4,9:1
2- 5:1
3- 11,4:1

en wat werd openbaar................nummer 3.

Geeft je toch wel te denken maar dat is niks nieuws. WADA en USADA zuigen (m.a.w. zijn niet te vertrouwen met hun tests en procedures).

WADA stelt dat een staal verder moet onderzocht worden als de T/E verhouding hoger ligt dan 4:1. Dus het staal van Landis zou sowieso verder onderzocht worden, de 3 waarden die jij geeft zijn allemaal hoger dan 4:1.

Ja, maar als ja van een en hetzelfde urinemonster waarden van 4,9 5 en 11,4 vindt..... reken dan maar eens een standaardmeetfout en een 95% betrouwbaarheidsinterval uit.... totaal waardeloze metingen dus, en helemaal niet zeker dat de gevonden waarde wel echt te hoog is.

Scepticus schreef:Ja, maar als ja van een en hetzelfde urinemonster waarden van 4,9 5 en 11,4 vindt..... reken dan maar eens een standaardmeetfout en een 95% betrouwbaarheidsinterval uit.... totaal waardeloze metingen dus, en helemaal niet zeker dat de gevonden waarde wel echt te hoog is.

Wat Landis betreft, ik weet niet of hij zich gedopeerd heeft ofniet. Ik weet niet of de conclusie "positief" correct is.

Landis was al enkele jaren prof. Ik kan me maar moeilijk voorstellen dat hij na die rit zo in paniek was dat hij (en begeleiding) in pure paniek wat testosteron toegediend heeft.

Wat de uitslagen van de tests betreft. Ik denk dat er daar ook wat rommelt.

Niet zozeer de T/E ratio denk ik. 4,9 (is dit afgerond?) en 5 liggen dicht bij elkaar. Een fout (stel die 11,4) kan altijd gemaakt worden. Dat is het principe van de tegenexpertise.

Maar het rare zit in de IRMS dacht ik.

Sja, het zou mij ook verbazen...

Er wordt wel gefluisterd dat het gebruik van testosteronpleisters of -gels nogal vaak voorkomt. Misschien heeft Landis die betreffende avond 2 pleistertjes geplakt in plaats van 1, of is er door de combinatie met alcohol iets mis gegaan.....

Snow schreef:Ten tweede is er het feit dat die grens arbitrair is.

Ook dat. En zo'n grens is gebaseerd op gemiddelden, maar topsporters zijn natuurlijk geen gemiddelde mensen...

Snow schreef: Dat is inderdaad mijn punt Scepticus. Ten tweede is er het feit dat die grens arbitrair is. Als ik me goed herinner was de grens bij Theunisse anders (niet zeker dus als iemand de precieze limiet van destijds weet....graag. Ik heb het in 1 van mijn boeken gelezen maar welke .
Ik weet wel zeker dat de grens is opgetrokken in de loop der jaren.

Zoals ik zei, een fout kan altijd gemaakt worden. De 2 andere waarden liggen zeer dicht bij elkaar en overschrijden nog de door WADA opgelegde grens.

Die grens is arbitrair ja, de normale ratio is 1:1. Langs de andere kant, vroeger lag de WADA-limiet op 6:1 dacht ik, dit is een paar jaren geleden herschoven naar 4:1. Maar, onderlinge verschillen bestaan altijd, en daarom wordt een volgende test uitgevoerd (IRMS) waarbij bepaald wordt of het echt om synthetisch testosteron gaat. En daar zit naar het schijnt het probleem.

De IRMS wordt gebruikt om de 12C/13C verhouding te controleren. Maar hier worden ook 3 of 4 precursors en metabolieten gecontroleerd.

Wat ik ervan heb gehoord (dus weet niet of het exact is): Bij het staal van Landis overschreed slechts 1 van deze waarden de grens.

Het WADA zegt nu dat 1 overschrijding genoeg is om te spreken van synthetisch testosteron. Landis (ea) zeggen dat alle waarden overschreden moeten worden.

Heel misschien (een wilde gok, niet relevant) gebruikte Landis een nieuw middel. En dat nieuwe middel (+ alcohol?) inhibeert mss een pathway waardoor sommige waarden binnen de grenswaarden blijven?

Ik weet het niet, maar ik kan me wel maar moeilijk voorstellen dat iemand plots met doping zoveel tijd kan terugnemen.

Op basis van Landis zijn boek ga ik niet beweren dat hij onschuldig is. Natuurlijk blijkt daaruit dat hij onschuldig is. Hij zou een randdebiel zijn als hij een biografie publiceerde die de twijfels enkel nog vergroot. Maar dat is het mooie van het schrijven van een boek: het is volkomen subjectief. Met heel veel woorden is zo'n boek niet meer dan: "Landis is onschuldig. Lees maar, hij zegt het zelf!"

Het vervelende is dat de bewijzen ten gunste van Landis vooral verwijzen naar vormfouten en geklungel van het laboratorum maar niet naar zijn onschuld. Vergelijkbaar met een dief die vrijuit gaat niet omdat hij niets gestolen heeft maar omdat in het procesverbaal zijn naam verkeerd gespeld is.