Fiets.nl

Je omslagpunt is bijna altijd zo goed als vast. Al doe je een test van 45 minuten of 15 minuten. Veel verschil zal er niet zijn.Want hoe je het went of keert je rijd voordat je je omslagpunt bereikt hebt in de steady state (toevoer melkzuur = gelijk aan afvoer). Nu maakt het uiteraard wel wat uit hoe vermoeid je hart is, en nu zal dit bij 15 min. minder het geval zijn dan bij 45 min. Maar heel erg verschil zal er niet inzitten, wellicht zal er bij 15 min. een iets hoger vermogen op omslagpunt haalbaar zijn.
Voor je max. vermogen maakt dit uiteraard wel uit. Want als je hart vermoeid geraakt is, doordat hij simpelweg langer heeft moeten werken zal hij met name na je omslagpunt slechter in staat zijn het melkzuur af te voeren. Waardoor na 45 min. het melkzuur dus sneller opstapelt.Maar wat betreft omslagpunt zal er weinig verschil zijn zowel in hartslag, als in melkzuur, als in vrmogen.

Testen vergelijken is een heel moeilijke zaak, en je waagt je er best niet aan.
Er bestaat een hele hoop discussie over wat het beste interval is bij een progressieve labotest. Theoretisch zou dit op 7 à 8 minuten moeten komen, maar dit blijkt in praktijk nogal zwaar, en veel centra brengen dit terug, sommigen vaak tot 3 minuten. Vaak verliest men het mentale aspect ook uit het oog: de betere renners zijn in de zware test van de Leuvense universiteit al gauw 1u10 zoet; dan heb je al vaker eens een renner die de laatste 3 minuten niet meer ziet zitten... en laat die nu net belangrijk zijn voor het bepalen van een waarde als VO2max (maximale hartslag is op zich een weinig interessant gegeven). Elk protocol staat dus aan kritiek bloot.
Maar zelfs met hetzelfde protocol kan je niet zomaar vergelijken. Je moet vergelijken binnen hetzelfde testcentrum. Het is onmogelijk 2 meettoestellen in 2 centra perfect gelijk te ijken, zeker niet een gevoelig toestel als een zuurstofanalyser. Zo is het voor het centrum Mensana (www.mensana.be) een bekend gegeven dat de VO2max-waarde daar gemiddeld genomen 10ml/kg/min làger ligt dan in Leuven: als ze in Sijsele-Damme 1 atleet per jaar hebben die in de eerste helft van de tachtig scoort zullen ze een gat in de lucht springen, terwijl deze waardes in Leuven vaak genoteerd worden.
Vergelijkingen tussen resultaten van hetzelfde testcentrum? Uiteraard met hetzelfde protocol: centra veranderen hun protocol niet graag, ook al weten ze dat het voor verbetering vatbaar is. Deze vergelijkingen zouden het nauwkeurigst zijn, maar ook hier zijn wetenschappelijke valkuilen.Om er een te noemen: men onderschat het effect van de degeneratie van een VO2-toestel. Alles mooi als dit geijkt is, maar na verloop van tijd (2 à 4 jaar) zakken de waardes. Probleem is dat de wetenschappers die ermee werken dit niet gauw in de smiezen hebben, en pas argwaan ruiken als ze in meer dan een maand geen hoge VO2max-waardes meer zagen ("is er nu geen enkele goede renner meer komen testen?"). Niet alleen zijn de testen van de laatste periode dan onnauwkeurig, maar er is ook geen vergelijking meer mogelijk met de testen die erna komen (met het vernieuwde VO2-toestel)... en met zal het niet aan je neus hangen dat je test niet vergelijkbaar is met het jaar voordien omdat er intussen nieuwe toestellen zijn. Ik weet dit allemaal van iemand die jaren in zo'n centrum werkte, en dit voorbeeld heb ik voorgelegd aan iemand van een ander centrum en die moest ootmoedig de correctheid van dit verhaal -ook in dat centrum- bevestigen. Zo noteerde een RVV-winnaar in een vernoemd labo plots maar een VO2max van begin de 60... dan weet je 't wel. Een beetje intellectuele eerlijkheid van de onderzoeker zorgt dus dat je cijfers relativeert.Mijn ploegarts is een bekende sportarts in België en arts bij een grote ProTour-ploeg. Ik ga niet bij hem... hij is een van de zovele artsen die denkt zones via een binnentestje vast te leggen. Tot daaraan toe, maar wat zie je bij vele van die artsenpraktijken? Ze laten een renner op rollen (of fiets op rolband) testen in een heel beperkte, soms tamelijk gesloten, kamer. Is het verwonderlijk dat de derde renner die getest wordt onmogelijk nog goede resultaten aflegt? Is er nog voldoende zuurstof in de lucht? Is de ruimte onderhand geen 3 à 5° warmer? Let daar eens op... het geeft te denken over vergelijkingen van testen die net na elkaar afgenomen zijn.
Het doet een en ander relativeren. Het lijkt aannemelijker dat je bij labotesten meer factoren in de hand hebt dan bijvoorbeeld veldtesten (al gaat dit nu niet over de vergelijking labo-veld), maar dit is niet in die mate zo.
 

Quote: Origineel geplaatst door Amclassic-fan op 16 December 2005
Lezen jullie niet ofzo?Als ik een test van 3 kwartier doe kom ik misschien tot 360 watt maximaal vermogen. 30 watt boven omslagpunt. Terwijl als ik een test doe van een kwartier kan ik waarschijnlijk wel tot ver boven de 400 watt door rijden. En aangezien zo'n beetje iedere SMA die testen anders uitvoerd kan je enkel vergelijken als je precies hetzelfde test protocol hebt gehad.Als je wilt vergelijken moet je gewoon het vermogen weten wat je een bepaalde tijd kunt rijden.


Het enige wat ik probeerde te zeggen, is dat het wel degelijk iets kan zeggen, en dat het geen klinklare nutteloze informatie is.
Over hoe nuttig het dan wel is, daar heb ik mij niet aan gewaagd.

Daar hebben vele inspanningsfysiologen, doktore en ploegartsen zich al aangewaagd, en zelfs over het begrip 'omslagpunt' bestaat veel discussie!
Er zijn verschillende protocollen (ventilatiedrempel en lactaatmeting) bijvoorbeeld, en vaak blijkt ook dat testen in het veld andere gegevens vinden:

Een vervolgstudie richtte zich op de maximale lactaat steady state tijdens een tijdrit op een wegparcours(4). De
maximale lactaat steady state (MLSS) definieert men als de hoogste waarde die de lactaatconcentratie in het bloed
in steady state kan bereiken. Dertien toptriatleten en dertien topwielrenners (VO2max = 68 ± 3,7 ml/min/kg)
legden een 40 km tijdrit af (10 x 4 km). De hartslag en de tussentijden toonden het bereiken van een steady state
aan. De onderzoekers bepaalden na 20 en 40 km de lactaatconcentratie in het bloed en namen het gemiddelde als waarde voor de MSLL. De 20 en 40 km lactaatwaarden verschilden voor geen van de proefpersonen significant van
elkaar (p<0,05). De onderzoekers vonden MLSS-waarden variërend van 3,2 tot 12,2 mmol/l met een gemiddelde
van 7,4 ± 2,5 mmol/l. Drie triatleten en twee wielrenners haalden zelfs plasma lactaatwaarden hoger dan 10
mmol/l gedurende bijna een uur!
De MLSS-waarden in de huidige studie liggen aanzienlijk hoger dan over het algemeen wordt gevonden. De meeste
onderzoekers bepalen de MLSS echter tijdens een inspanningstest in het laboratorium en gezien de huidige
resultaten zou men kunnen twijfelen aan de bruikbaarheid hiervan in de praktijk.
Bron: T.C. Verweij http://home.planet.nl/~tcver000/

Dus AMclassic, volgens mij zijn we het eigenlijk de heletijd al eens, maar ik zei alleen dat het wel degelijk íets zou kunnen betekenen.
Daarmee zei ik absoluut niet dat wij onze waardes kunnen vergelijken ofzo, maar het is geen nutteloos gegeven

Groetjes

Je omslagpunt is toch de hartslag die je hebt bij het overschrijden van de 4mmol/l hé, niet???

Quoten: Origineel geplaatst door coureurke01 op 19 December 2005

Je omslagpunt is toch de hartslag die je hebt bij het overschrijden van de 4mmol/l hé, niet???


Nee nee, dat dacht men zo ongeveer 15 jaar geleden, dat je omslagpunt gefixeerd lag op ongeveer 4mMol.Dit heeft men ondertussen al lang vervangen door het begrip Maximum Lactate Steady State (MLSS), nl. de maximale hartslag waaraan je lichaam de hoeveelheid lactaat dat door de spieren afgescheiden wordt kan verwerken (terug afbreken). Boven die hartslag wordt er meer lactaat als afvalstof afgescheiden en opgeslaan in de spieren dan het lichaam kan afvoeren, wat voor een verzuurd gevoel zorgt. Theoretisch gezien kan je, bij genoeg voedselinname, tot aan overslagpunt oneindig blijven doorsporten... (praktijk: andere processen zorgen toch voor vermoeidheid). Dit is de manier waarop omslagpunt gedefinieerd wordt op basis van lactaat.Men heeft vastgesteld dat dit punt bij de meeste duursporters minder dan 4mMol bedraagt, maar bij sommigen meer is. Ik heb op omslagpunt niet eens 3mMol lactaat in het bloed.
 
Mbt de post van FietsFanaat:
De nuance is dat met het over het begrip "omslagpunt" tamelijk eens is, maar niet over de manier waarop men dit moet bepalen.
Het is ook logisch dat in veldtesten een andere omslagpunt blijkt, omdat dit punt in het veld ook anders ligt. Omslagpunt en zones zijn anders binnen en buiten, zijn anders per sport, liggen hoger tijdens klimmen en hogere temperaturen, etc. Ze zijn ook in koers anders.
Voorts heb is het hierboven beschreven onderzoek (die tijdrittest) en zijn conclusies voor zeer veel kritiek vatbaar, en kan je 'r mbt omslagpunt waarschijnlijk helemaal niets over zeggen!