Fiets.nl

superrose schreef:en toch voelt zo'n zeem voor de eerste keer een beetje hetzelfde als die maandverband surfplanken die mijn moeder had liggen toen i voor de eerste keer die dingen nodig had. liep ik me daar wijdbeens op mijn all stars in mijn jeans met mijn bruggertas dood te schamen.

Vet

In wielerverhalen lees ik met enige regelmaat dat het voor een renner (m) zo’n bijzonder, met niets te vergelijken gevoel is om een fris ingevette koersbroek tegen je ballen aan te trekken. Die opmerking las ik altijd twee keer, in een poging me het voor te stellen, maar helaas, mijn inlevingsvermogen schoot tekort. Niet alleen heb ik geen ballen, maar ik had eigenlijk ook nog nooit een ingevette koersbroek ervaren - met de synthetische zeem van tegenwoordig is dat immers niet meer nodig.

Daar is laatst verandering in gekomen. Met het oog op de naderende fiets-kampeer-vakantie in Spanje had ik dit voorjaar een nieuwe vakantie-fiets gekocht, want dat was goedkoper dan mijn 16 jaar oude ‘semi-toerfiets’ om te laten bouwen om hem aan mijn veranderde wensen aan te passen (zoals: schakelen aan het stuur – als je daar eenmaal aan gewend bent, wil je niet meer terug naar ergens tussen je knieën grabbelen). Op die nieuwe fiets zat een gel-zadel. Volgens een andere klant in de winkel was dat een geweldig zadel, hij had er ál 200 kilometer mee gefietst, soms wél 40 op een dag. Uhm, ja, okee. Onze plannen voor Spanje waren wel wat ambitieuzer.

In de zomer heb ik tussen het race-fietsen door een paar keer op de nieuwe fiets gereden, om ‘m een beetje in te rijden. Ik had af en toe wat zadelpijn, ik vond het zadel breed, het merkje irriteerde wat. Maar daar was altijd wel een reden voor: snikheet, nieuwe broek, enzovoort. Vagelijk dacht ik nog: zal ik het zadel van mijn oude fiets eens proberen? Maar eenmaal thuis was ik dat steeds vergeten en voor ik het wist, reed ik in Spanje rond op het gelzadel.

Na twee dagen al had ik letterlijk een blaar op m’n linkerbil. Nog drie dagen later daar vlakbij een steenpuist – voor het eerst in jaren. Een wijze maar pijnlijke les in het serieus nemen van twijfels.

Nu wil wennen toch echt helpen, dus mijn angst dat mijn achterwerk de hele vakantie zou verpesten was ongegrond. De voedselvergiftiging kwam daar eerder voor in aanmerking, maar die zorgde er juist voor dat mijn vel kon herstellen op de dagen dat ik eerst in bed lag en vervolgens slapjes door Bilbao schuifelde. Daarna was ik blij dat mijn vriend broekenvet had meegenomen. Een paar dagen lang heb ik elke ochtend mijn zeem op de kritieke plaatsen voorzien van een laagje, en ‘m zo weliswaar niet tegen mijn ballen, maar wel tegen mijn bíllen aangetrokken. Zo heb ik Barcelona gehaald, vanaf Bilbao bovendien zonder pijn aan mijn vel.

En hoe dat nou voelde, zo’n ingevette zeem? Tsja, misschien voelt het tegen ballen anders, bijzonderder. Tegen mijn billen voelde het eigenlijk precies zoals ik zou verwachten: vet.

Zeem.
Niet schrikken als je zo’n fietsbroek voor het eerst in het echt ziet. Daar waar je kruis zit, zit een zeem genaaid. Dat hoort. Sterker nog: dat is een goed idee.

superrose schreef:Wat wel weer interessant is is dat toen ik over de cyclus en sport schreef het door veel jonge vrouwen werd weggezet als een zeur topic.

TumTumTum schreef: Dat snap ik dus niet. Want als ik op jonge leeftijd fanatiek aan het sporten was wilde ik het juist wél weten. Ik denk ook niet dat Marianne Vos het een zeurtopic vindt.